Duch ruchu Katarzyna Czeczot Teatr Szczawińska, której teatr od lat konsekwentnie realizuje poetykę zaciekłego antymimetyzmu, z „Niewidzialnym chłopcem” Karpowicza radzi sobie tak, jakby był specjalnie dla niej napisany
Ścieżki języka według Marianny Bocian Małgorzata Dawidek Gryglicka Literatura Bocian czerpała zarówno z twórczości Karpowicza, jak i poetów „awangardowych”. Posługiwała się „językiem w języku” w duchu konceptualistów i konkretystów, oraz „językiem przeciw językowi”
Człowiek w trójcy jedyny Maciej Woźniak Literatura Pomijając bezcenne poczucie wyższości nad ogółem, warto skorzystać z drugiego tomu „Dzieł zebranych” także w celu rozeznania się, co takiego chciał zrobić z wierszem, i z polskim czytelnikiem, Tymoteusz Karpowicz, czego nie uczynili inni poeci
„Falkiewicz, Karpowicz, Miłobędzka: dwie rozmowy” Joanna Roszak Literatura Tymoteusz Karpowicz kreślił do – czułych wobec jego poetyckiego zamysłu, dbających o pamięć o jego dramatach i wierszach – Krystyny Miłobędzkiej i Andrzeja Falkiewicza listy-rzeki smutku i listy-akty strzeliste
Niechęć wobec dźwigów Paweł Kozioł Literatura Pierwsze tomy dzieł zebranych darzę swoistym sentymentem. Niebagatelną przyjemnością jest odkrywanie, co powstało przed tymi wierszami, z powodu których Karpowicz stał się poetą
Teatr radio-logiczny Tymoteusza Karpowicza Ewelina Godlewska-Byliniak Teatr Karpowicz pisał wiele tekstów specjalnie dla radia. Ale jego teatr to nie tylko, czy nie po prostu teatr radiowy. Logika radia rządzi wszystkimi jego tekstami dla teatru. Każe myśleć o słuchowisku jako teatrze i teatrze jako słuchowisku