Camp, porno i opera.
Numer 32

Ostatnio gruchnęła w mediach wieść o tym, że popularny i intrygujący serial-musical „Glee” (2010) został, w niespełna rok po swojej premierze, nakręcony w wersji fabularnej – jako porno. W telewizyjnym oryginale główną gratkę stanowią zabawne aranżacje znanych hitów, wyśpiewywane przez aktorów. W wersji porno, obsadzonej gwiazdami filmów dla dorosłych, nic się – niestety – o ewentualnej ścieżce dźwiękowej nie mówi. Solówki i duety będą tu najprawdopodobniej ćwiczone w innej niż muzyczna substancji. To, co pierwotnie było cudownie campowe zmieni się więc w daleko mniej perwersyjny pejzaż usiany cyckami i wzwiedzionymi penisami. Szkoda. A może nie? W końcu, jak się okaże po lekturze tego numeru, camp z natury swojej ani siebie nie żałuje, ani siebie nie wymaga. Na tym polega jego bezpretensjonalna lekkość, coś co można by nazwać – chyba wiele nie ryzykując – intelektualną i estetyczną gracją.   

Camp nie jest przecież seksualny, erotykę traktuje – jak estetyczną grę – in abstracto. Nie rozumieją tego najwyraźniej producenci porno, których w „Glee” urzekła najprawdopodobniej właśnie campowa atmosfera. Tej nie da się jednak przenieść do ich filmu. Jest to – z samej definicji – niemożliwe. Czy jednak i jak camp radzi sobie w operze? Na to pytanie staraliśmy się odpowiedzieć w trakcie ostatniej już dyskusji dwutygodnik.com i 2 Programu Polskiego Radia z cyklu KONTROWERSJE, organizowanej w Operze Narodowej (w poniedziałek 14 czerwca). W spotkaniu CAMP OPERA udział wzięli Dorota Sajewska, Tomasz Basiuk i Sławomir Belina (którego campowe wcielenie Czytelnik może podziwiać na okładce numeru). Dyskusji towarzyszyły operowe arie oraz performance Anny Marii Kaczmarskiej. Wkrótce materiał wideo!



„Dwutygodnik” nr 32. Redaktor prowadzący: Paweł Soszyński. Okładka: Sławomir Belina (podziękowania dla Galerii Atlas Sztuki). Data publikacji: 12 czerwca 2010, godz. 13:13.