Chór ubiera się odświętnie i idzie na urodziny
Jakie pandemonia oraz pierwsze klasy!
Piekło, grzech i klucz w angielskim wydaniu.
Całuj mocno w usta, żeby nie mówiły.
Chór drze koty z cheerleaderkami.
Żeby chociaż muza a nie te pompony!
Zwolnienie muzy, bo monotonnie służy?
Tylko delegacja. Muza oddelegowana.
Cheerleaderki ćwiczą już z płomieniem.
Chór stepuje w czerwonych bucikach.
If you say run, I'll run with you
If you say hide, we'll hide
Because my love for you...
Drżący kwiatuszek tęskni za wiązanką.
Posiłkiem pożywnym z odrobiną whisky.
Kroi się kolacja, miłość do utraty.
Chór dzieli skórę na gawiedzi.
Wiedzieliście pewnie, że Sosnowski
będzie czytać do waszej wiadomości!
I pisać dla was wiersze. Mocne słowa
dla publiki. Cała Warszawa kocha i całuje.
Chór zwiedza okolice SGGW
i pertraktuje z gawronami.
Albo miłość albo krakanie!
Rudzik solista ma głosik
jak kryształ. Śpiewa dla
dziewczyny poranne godziny.
Chór wznosi toast i oczekuje tortu.
Królowa Tortu ze swym włodarzem
dedykują poezji miasto.
(Włodarz trzyma karty przy orderach!)
Tort można sobie skubnąć albo zachapać.
Królowa (wy)daje w okienku.
Chór tarasuje drogę cheerleaderkom.
Znowu piłują raz dwa raz trzy.
Dziewczęta ćwiczą przewrót
z laską. Ciągła sprawa z poezją
i z życiem. Dolewka oliwy do ognia.
Chór gotuje fasolkę dla wszystkich.
Poranna fasolka i zimne jaja
sadzone. Kuchnia zaprasza
na ciepły porachunek.
Cheerleaderki piją colę zero.
Organizują kącik zwierzeń
na Facebooku. Rozochocone.
Następna szansa: w różowe
Walentynki.
Chór mruczy ponuro kołysankę.
Gdy poeta śpi, dziewczyna go śni.
My go nie zbudzimy, na rydwan wrzucimy.
Jak się zbudzi to w jej śnie.
Jak się zbudzi to w jej śnie.
Chór pakuje się na wóz, zapina pasy.
Rytmiczne oklaski, odjazd i śpiew.
Gdzie jest ta dziewczyna,
gdzie jest ten dom, gdzie jest
ten kluczyk, co kocham go.
Jakie pandemonia oraz pierwsze klasy!
Piekło, grzech i klucz w angielskim wydaniu.
Całuj mocno w usta, żeby nie mówiły.
Chór drze koty z cheerleaderkami.
Żeby chociaż muza a nie te pompony!
Zwolnienie muzy, bo monotonnie służy?
Tylko delegacja. Muza oddelegowana.
Cheerleaderki ćwiczą już z płomieniem.
Chór stepuje w czerwonych bucikach.
If you say run, I'll run with you
If you say hide, we'll hide
Because my love for you...
Drżący kwiatuszek tęskni za wiązanką.
Posiłkiem pożywnym z odrobiną whisky.
Kroi się kolacja, miłość do utraty.
Chór dzieli skórę na gawiedzi.
Wiedzieliście pewnie, że Sosnowski
będzie czytać do waszej wiadomości!
I pisać dla was wiersze. Mocne słowa
dla publiki. Cała Warszawa kocha i całuje.
Chór zwiedza okolice SGGW
i pertraktuje z gawronami.
Albo miłość albo krakanie!
Rudzik solista ma głosik
jak kryształ. Śpiewa dla
dziewczyny poranne godziny.
Chór wznosi toast i oczekuje tortu.
Królowa Tortu ze swym włodarzem
dedykują poezji miasto.
(Włodarz trzyma karty przy orderach!)
Tort można sobie skubnąć albo zachapać.
Królowa (wy)daje w okienku.
Chór tarasuje drogę cheerleaderkom.
Znowu piłują raz dwa raz trzy.
Dziewczęta ćwiczą przewrót
z laską. Ciągła sprawa z poezją
i z życiem. Dolewka oliwy do ognia.
Chór gotuje fasolkę dla wszystkich.
Poranna fasolka i zimne jaja
sadzone. Kuchnia zaprasza
na ciepły porachunek.
Cheerleaderki piją colę zero.
Organizują kącik zwierzeń
na Facebooku. Rozochocone.
Następna szansa: w różowe
Walentynki.
Chór mruczy ponuro kołysankę.
Gdy poeta śpi, dziewczyna go śni.
My go nie zbudzimy, na rydwan wrzucimy.
Jak się zbudzi to w jej śnie.
Jak się zbudzi to w jej śnie.
Chór pakuje się na wóz, zapina pasy.
Rytmiczne oklaski, odjazd i śpiew.
Gdzie jest ta dziewczyna,
gdzie jest ten dom, gdzie jest
ten kluczyk, co kocham go.
Okoliczności wiersza
Okoliczności wiersza określa krótko i węzłowato miejsce powstania – Helsinki oraz fonetyczna interpretacja nazwy stolicy Finlandii – hell-sin-key.
„Chór ubiera się odświętnie…” jest cząstką większego utworu, w którym bez ogródek przeplatać się będą treści fabularne, wokalne i dydaktyczne. Głównym bohaterem będzie oczywiście Chór, który „w całej rozciągłości” utworu cieszyć się będzie pewnością uczestnictwa, niepodległością i nieograniczonym prawem głosu. Korzystając z możliwości, będzie on zachowywał się w sposób na tyle zmienny, że właściwie nie do przewidzenia. Po drodze więc, w partiach i didaskaliach, pojawią się różne wybryki, zaś cały utwór zwieńczy horrendalna pułapka – zapowiedź większej katastrofy.
Okoliczności wiersza określa krótko i węzłowato miejsce powstania – Helsinki oraz fonetyczna interpretacja nazwy stolicy Finlandii – hell-sin-key.
„Chór ubiera się odświętnie…” jest cząstką większego utworu, w którym bez ogródek przeplatać się będą treści fabularne, wokalne i dydaktyczne. Głównym bohaterem będzie oczywiście Chór, który „w całej rozciągłości” utworu cieszyć się będzie pewnością uczestnictwa, niepodległością i nieograniczonym prawem głosu. Korzystając z możliwości, będzie on zachowywał się w sposób na tyle zmienny, że właściwie nie do przewidzenia. Po drodze więc, w partiach i didaskaliach, pojawią się różne wybryki, zaś cały utwór zwieńczy horrendalna pułapka – zapowiedź większej katastrofy.
Justyna Radczyńska (1965) – poetka, redaktorka serwisu nieszuflada.pl, współautorka portalu literackie.pl. Autorka książek poetyckich: „Podmiana Joli Grosz” (2005), „Nawet” (2007), „Kometa zawraca” (2009), współredaktorka antologii poezji kobiet „Solistki” (2009).