Odra o świcie
Moje myśli jak woda
skupiają się na sobie.
Rzeka zimą nie mówi
i uparcie milczą ptaki.
Rzeka mieni się światłami
miasta, odbija cień katedry.
O świcie światło jeszcze
marznie na mrozie.
Jeszcze jest czas zanim
zjawi się u siebie.
Przegoni szron,
odpocznie po nocy.
Uwinie się z ciemnością,
wyjdzie zza chmur.
Fuga
Kępki trawy
w rozstępach
popękanego betonu.
Dalsze okolice
Kilka kości w parowie
okrytych przed wiatrem,
zerwane powrozy
z dala od ludzi.
Tłok
Zapadają się spirale
mrowiska.
Trzeba się oddalić,
żeby zobaczyć całość.
Bartosz Suwiński, ur. 1985 roku w Kępnie. Poeta, krytyk literacki, doktor nauk humanistycznych. Poezję, prozę, szkice krytyczne i artykuły naukowe drukował m. in. w „Twórczości”, „Odrze”, „Toposie”, „Frazie” i wielu publikacjach pokonferencyjnych. Opublikował tomy poetyckie: „Sehir” (Nowa Ruda 2010), „Bliki” (Warszawa 2013), „Odpust” (Gniezno 2013) i „Uroczysko” (Poznań 2014), oraz monografię: „Pory poezji. Koncepcja czasu w twórczości poetyckiej Krystyny Miłobędzkiej” (Kraków 2017). Mieszka i pracuje w Opolu.