Jakie są cyfrowe strategie muzeów dla dzieci w Rotterdamie, Nowym Jorku i Sofii? Doskonała okazja do zadania tego pytania nadarzyła się przy okazji konferencji „Po co nam muzea dla dzieci?” zorganizowanej przez Stowarzyszenie Artanimacje i Instytut Adama Mickiewicza pod koniec zeszłego roku w Campusie Google na Ząbkowskiej w Warszawie. W pierwszej części odcinka rozmawiamy z dyrektorkami i kuratorkami Villa Zebra, Sugar Hill Children's Museum of Art & Storytelling i Muzeiko.
Dyrektorka Villa Zebra, małego muzeum sztuki współczesnej dla dzieci w Rotterdamie, opowiada o roli wyobraźni i jej zanikaniu pod wpływem edukacji i socjalizacji. Rodzice często mówią: „To jest krokodyl, powinien być zielony, nie niebieski”. Zdaniem Ineke Lindner muzeum powinno pozwalać dzieciom na wchodzenie w relacje ze sztuką poprzez rozmowę. Technologia może zaburzać ten proces, odwracając uwagę od tego, co najistotniejsze.
Muzeiko to z kolei pierwsze w Bułgarii centrum nauki dla dzieci: trzy piętra interaktywnej, dotykalnej ekspozycji, 130 instalacji. Prezentowane obiekty są w dużej mierze oparte na mediach cyfrowych. „Dzieci żyją w cyfrowym świecie i byłoby to trochę nienaturalne trzymać je od tego z daleka”, zauważa dyrektorka, Milena Savova. Jednocześnie podkreśla, że „interaktywność” w ich muzeum nie wynika z cyfrowych mechanizmów eksponatów, ale z tego, że dzieci mogą obiekty dotknąć, poczuć i bawić się nimi.
Jennifer Ifil-Ryan jest dyrektorką ds. twórczego zaangażowania w muzeum Sugar Hill, które w praktyce jest bardziej domem kultury. Mieści się w nowym, 13-piętrowym budynku na Harlemie, którego mieszkania objęte są programem dofinansowania dla najuboższych osób w dzielnicy Sugar Hill. Ifil-Ryan zauważa, że dzieci bawią się tym, co dostaną – czy będzie to multimedialny stół, czy kartonowe pudełko. Rolą dorosłych jest pokierować dzieci tak, żeby mądrze wykorzystywać potencjał cyfrowych narzędzi, zamiast biernie je konsumować.
W drugiej części odcinka o dychotomii cyfrowe-analogowe rozmawiamy również z Piotrem Krajewskim, Magdaleną Kreis i Pawłem Janickim z Centrum Sztuki WRO przy okazji wystawy „Sygnały”. To nowa edycja Interaktywnego Placu Zabaw, czyli projektu dla dzieci z 2008 roku, który okazał się hitem. Wrocławska wystawa przez ostatnie 10 lat objechała galerie i muzea od Moskwy do Edynburga i zobaczyło ją 300 tysięcy widzów.
Pierwotna wystawa wykorzystywała między innymi kamienie i trawę. W nowej odsłonie nie zobaczymy przyrody – ekspozycja opiera się wyłącznie na cyfrowych narzędziach. Odcina się jednak od elektronicznych zabawek dla dzieci przy pomocy radykalnie odmiennej estetyki – cała ekspozycja jest wyłącznie w czerni i bieli. To wystawa cyfrowa, ale nie przykuwa do ekranu. Jest stonowana i wyciszająca, choć jednocześnie zachęca do ruchu i wspólnej zabawy.
Na zakończenie zastanawiamy się, jaka przyszłość czeka muzea dla dzieci. W jaki sposób szkoła może korzystać z doświadczeń instytucji i kultury? Jaką role muzea odgrywają w edukacji? Oraz jak zmieni się rola galerii sztuki pod wpływem zanieczyszczenia klimatu?
15. odcinek podkastu ODBIORNIK powstał we współpracy z Centrum Sztuki WRO we Wrocławiu, dzięki zaproszeniu na wystawę „Sygnały”, która trwa do 29 kwietnia 2018 roku.
Zachęcamy do dzwonienia na naszą pocztę głosową. Numer to 723 510 064.
DO DALSZEGO CZYTANIA, OGLĄDANIA I SŁUCHANIA:
- 10. odcinek podkastu ODBIORNIK pt. „Nie róbmy dziecięcego getta”, w którym rozmawiamy m.in. o instalacji „Którędy do dźwięku”
- Konferencja „Po co nam muzea dla dzieci”
- Sugar Hill Children's Museum of Art & Storytelling
- Villa Zebra
- Muzeiko America for Bulgaria Children’s Museum
- Wystawa „Sygnały / Interaktywny Plac Zabaw” WRO Art Center trwa do 29 kwietnia 2018 r.
- Artykuł Magdaleny Bocheńskiej „Technologie dla spokoju”
- Wywiad z Jonathanem Harrisem już wkrótce w „Dwutygodniku”
JAK SŁUCHAĆ PODKASTU?
Na stronie: Wejdź na stronę dwutygodnik.com i słuchaj podkastu bezpośrednio z przeglądarki, włączając player Soundcloud.
Z aplikacji: Ściągnij aplikację, wyszukaj i subskrybuj „ODBIORNIK – podkast magazynu dwutygodnik.com”. Następnie możesz streamingować odcinki lub ściągać je na telefon i słuchać, gdy nie masz dostępu do sieci. Jeśli masz smartfon z systemem Android, zainstaluj np. aplikację Pocket Casts. iPhone posiada domyślnie zainstalowaną aplikację Podkasty.
MUZYKA
W podkaście wykorzystałyśmy utwór „The Jazz Piano” z Bensound na licencji Creative Commons.
LICENCJA
Podkast na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa (3.0). Audycję można kopiować i rozpowszechniać w dowolnym miejscu i na wybrany przez siebie sposób oraz remiksować i używać w ramach własnych utworów, także komercyjnych, o ile zaznaczy się autorki i tytuł oryginału, z wyjątkiem muzyki, którą można wykorzystywać jedynie w celach niekomercyjnych.
Jesteśmy na Twitterze i na Facebooku.
Tekst dostępny na licencji Creative Commons BY-NC-ND 3.0 PL (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych).
