I. Piosenka o gżegżółkach
nie dowiesz się ode mnie
czym jest przeszłość
spójrz na ptaki jeżeli chcesz
wiedzieć kim byłeś
lub kim będziesz i czytaj więcej
poezji skoro przestałeś się
modlić nie musisz jej uprawiać
od tego masz Pana Boga
który natchnął lepszych od ciebie
i nie popełnił błędu
spójrz na gżegżółki kuku kukułeczka
kuka czytaj więcej poezji
II.
nigdy nie miałem ciała
chyba że w młodzieńczym wierszu
ale przyszedł ojciec prosto
od wideł i zniszczył wszystkie
moje pierwociny toteż nigdy nie miałem
ciała mimo jednej i drugiej
ucieczki z domu chyba że w młodzieńczym
wierszu z którym każdy chciał się
przespać ale przyszedł ojciec prosto
z pola i zagnał mnie do gnoju
III. List
nie dam ci siebie w żadnej
postaci ani jako Ilnicki
ani jako Dycki nie wiem zresztą
który z nas jest bardziej
prawdomówny a który tylko pisze
wiersze i to na ketrelu
na setce ketrelu pisze mi się w natchnieniu
(nie myślę wówczas o zamuleniu
któremu podlegam) na czterech setkach ketrelu
jestem poeta wielki siusiam do butelki
(31 V 2015)
IV.
dla kogo zapalasz światło
i przy kim budzisz się
w nocy choć ciało wiersza wciąż
nie jest twoim ciałem
i przy kim udajesz że bardziej
zależy ci na wierszu
niż na sobie dla kogo więc gasisz
światło skoro dzisiaj nikt
nie czerpie z twojego ciepła
ciało wiersza zaś musi
pójść do kolejnej przeróbki i tyle
jeszcze przed nim poprawek
V. Pieśń i baśń
zostanie po mnie pieśń
w języku polskim ojczystym
zostanie po mnie baśń
w języku ukraińskim (jedynym
bo matczynym) w którym umiałem
milczeć zostanie po mnie milczenie
ale i krzyk mojej unickiej matki
bo nie zawsze działał halopopierdol
krzycz matka krzycz może jutro
gdy się pozbieram będą z tego wiersze
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki – poeta. Laureat m.in. Nagrody Literackiej im. Barbary Sadowskiej (1995), Nagrody Niemiecko-Polskich Dni Literatury w Dreźnie (1998), Huberta Burdy (2007), dwukrotnie Nagrody Literackiej Gdynia (2006 i 2009), Nagrody Literackiej Nike (2009), Nagrody Poetyckiej „Silesius” (2012). Jest autorem kilkunastu tomów poezji, m.in.: „Nenia i inne wiersze” (1990), „Młodzieniec o wzorowych obyczajach” (1994), „Liber mortuorum” (1997), „Przewodnik dla bezdomnych niezależnie od miejsca zamieszkania” (2000), Dzieje rodzin polskich” (2005), „Piosenka o zależnościach i uzależnieniach” (2008), „Imię i znamię” (2011), „Podaj dalej” (2011), „Kochanki Norwida” (2014), „Nie dam ci siebie w żadnej postaci” (2016) oraz prozy „Zaplecze” (2002). Mieszka w Warszawie.