Drapanie celuloidu Bartosz ŻurawieckiFilm Kornatowska drapała swymi eleganckimi, starannie pomalowanymi paznokciami, aż odsłaniało się jądro dzieła. Jądro, które pewnie wielu twórców chętnie pozostawiłoby wstydliwie zakryte
ARCHIWA: Zapiski z błękitnego notesu Rozmowa z Jerzym PłażewskimFilm Kolekcjonuję zapiski na temat filmów od 70 lat. Swoje miejsce w katalogu ma ponad 14500 filmów. Notatki na temat konkretnego filmu potrafię znaleźć w ciągu 30 sekund
Kogel-mogel-Kałużyński Bartosz ŻurawieckiFilm Nie sądzę, by fenomen pod tytułem „Zygmunt Kałużyński” mógł się wkrótce powtórzyć. Bo też nie widzę nikogo, kto kontynuowałby styl i sposób jego myślenia
Zabawa w Jokera Iwona KurzFilm Žižek stawia się w roli psujzabawy. „Perwersyjny przewodnik po ideologiach” Fiennes składa się z sekwencji skupionych wokół wybranych zagadnień, tworzących rodzaj mapy dzisiejszego działania ideologii
Roger Ebert (1942-2013) Michał OleszczykFilm Nigdy już żaden krytyk nie powtórzy osiągnięcia Rogera. W pokawałkowanym na sieciowe getta świecie nie ma już szans na zbudowanie tak jednolitej, tak wiernej publiczności
Andrew Sarris (1928-2012) Michał OleszczykFilm Wybitny krytyk, długoletni wykładowca historii filmu na uniwersytecie Columbia, gorący zwolennik polityki autorskiej… Życie Sarrisa przeniknięte było filmem i twardym przekonaniem o jego kulturowym znaczeniu
Gambit polityczny Michał OleszczykFilm Czym różni się „historia krytyczna” od „historii politycznej”? Zredagowany przez Agnieszkę Wiśniewską tom esejów poświęconych polskiemu kinu dokumentalnemu lat 1989-2009 jest sequelem tomu sprzed roku, zajmującego się rodzimym kinem fabularnym tego samego okresu
Każdy krytykiem? Rozmowy Przypominamy rozmowę z udziałem Tomasza Cyza, Juliusza Kurkiewicza, Andy Rottenberg, Tadeusza Sobolewskiego i Jakuba Sochy, która odbyła się podczas pierwszych urodzin dwutygodnik.com na Chłodnej 25
„Kino polskie 1989–2009. Historia krytyczna” Grzegorz WysockiFilm Autorzy poszczególnych esejów zamieszczonych w tomie „Kino polskie 1989–2009. Historia krytyczna” nie tylko zachęcają rodzimych filmowców do stanięcia u bram i wywołania rewolucji, ale też częstokroć stawiają ich pod ścianą z zamiarem rozstrzelania
