Kruszenie betonu Anna Pajęcka Teatr Skończyła się epoka prostych opozycji. Oczekiwanie porządku, higieny pracy i braku zbędnych złych emocji to nie, jak mówi Krystian Lupa, utopia, naprzeciw której są chaos, dominacja i złe zarządzanie. To kwestia ustalenia reguł. Dzisiaj domaga się ich środowisko teatralne
Nasza pijana rodzina teatralna Wiktoria Tabak Teatr „Melodramat” to dramaturgiczny kolaż, zbiór luźno powiązanych ze sobą opowieści, dla których wspólnym mianownikiem pozostaje uzależnienie – także w środowisku teatralnym
Co się zdarzy na grzybobraniu? Katarzyna Niedurny Teatr Pierwsza część „Grzybów” nie jest śmieszna, a psychodeliczna partia zamiast być tajemnicza, jest długa i niezrozumiała. Tytułowe grzyby są zaś nieważne, pojawiają się jedynie jako pretekst do opowieści o ludziach. Poznajemy ich nazwy, trzy ciekawostki, i tyle
Szkatułka z kolorami Rozmowa z Agnieszką Błońską i Olgą Byrską Teatr „Orlando. Biografie” jest chyba pierwszym spektaklem dotyczącym niebinarności i przemiany zagranym przez aktorów trans, niebinarnych i cis. Chciałyśmy zderzyć pasywność Orlando ze sprawczością osób, które z nami pracowały
Paradoks egocentryzmu Krystyna Duniec Teatr Sceniczna projekcja intymnego dziennika Lupy, rozpisanego na role kontrkulturowych widm, jest psychoanalityczną, erudycyjną wizją narcystycznego estety. Przez jednych przyjęta entuzjastycznie, u mnie budzi wątpliwości. Wierzę w autorytet nie mędrca, tylko mistrza ignoranta
Zdekolonizować ciało i umysł Iwona Kurz Teatr W finale spektaklu Nastia, „dziewczyna na wydaniu”, bohaterka z Tołstoja i Czechowa, ostentacyjnie wystawia się na gwałt – bo wie, że jest na niego skazana. Ta figura nadal uwodzi Zachód, sugerując, że ona właśnie, czysta i niewinna, jest wcieleniem rosyjskiej duszy
Niewierni dezerterzy marzeń Marta Zdanowska Teatr Trudno w polskim teatrze o kogoś, kto lepiej zarządza sceniczną metaforą rozpadu niż Krystian Lupa. Szukajcie, ale nie znajdziecie
Granice wyobraźni Piotr Morawski Teatr W „Radiu Mariia” w Teatrze Powszechnym to Solidarność i upadek komunizmu stają się matrycą przełomu, w którą twórczynie spektaklu wpisują wizję końca katolicyzmu. Paradoksalnie wybierają jednak moment, w którym sojusz Kościoła i ruchu związkowego został ufundowany
Sny, koszmary, majaki Marta Zdanowska Teatr Spektakl „Twarzą w twarz” staje się najciekawszy, gdy Kleczewska pokazuje materię, z której tworzy, jej chwilowość, psychologiczną umowność
Relacja z procesem Piotr Morawski Teatr Choreografia i ruch mają emancypujący potencjał. Pozwalają opuścić sztywne ramy konwencji teatru dramatycznego, w którym ostateczny efekt, dzieło, jest ciągle fetyszyzowane
Czym go skusić, gdzie go złamać Rozmowa z Katarzyną Fidos Teatr „Teatralny bufet jest przestrzenią, w której ekipie ma nic nie grozić. Każdy może przyjść, bo mu coś w życiu nie tak poszło, może się złościć, bo mu nie wyszło na próbie” – mówi bufetowa z Teatru Powszechnego w Warszawie
PODKAST ODBIORNIK ODBIORNIK (17): Teatr w VR, VR w teatrze Anna Desponds / Agnieszka Słodownik Media Jak wykorzystać wirtualną rzeczywistość w teatrze i jak wygląda teatr w wirtualnej rzeczywistości? W nowym odcinku podkastu ODBIORNIK rozmawiamy o spektaklach Krzysztofa Garbaczewskiego i kolektywu Dream Adoption Society, o Riminini Protokoll i o „G.E.N. VR” w reżyserii Grzegorza Jarzyny
