Co się zdarzy na grzybobraniu? Katarzyna Niedurny Teatr Pierwsza część „Grzybów” nie jest śmieszna, a psychodeliczna partia zamiast być tajemnicza, jest długa i niezrozumiała. Tytułowe grzyby są zaś nieważne, pojawiają się jedynie jako pretekst do opowieści o ludziach. Poznajemy ich nazwy, trzy ciekawostki, i tyle
Szkatułka z kolorami Rozmowa z Agnieszką Błońską i Olgą Byrską Teatr „Orlando. Biografie” jest chyba pierwszym spektaklem dotyczącym niebinarności i przemiany zagranym przez aktorów trans, niebinarnych i cis. Chciałyśmy zderzyć pasywność Orlando ze sprawczością osób, które z nami pracowały
Paradoks egocentryzmu Krystyna Duniec Teatr Sceniczna projekcja intymnego dziennika Lupy, rozpisanego na role kontrkulturowych widm, jest psychoanalityczną, erudycyjną wizją narcystycznego estety. Przez jednych przyjęta entuzjastycznie, u mnie budzi wątpliwości. Wierzę w autorytet nie mędrca, tylko mistrza ignoranta
Zdekolonizować ciało i umysł Iwona Kurz Teatr W finale spektaklu Nastia, „dziewczyna na wydaniu”, bohaterka z Tołstoja i Czechowa, ostentacyjnie wystawia się na gwałt – bo wie, że jest na niego skazana. Ta figura nadal uwodzi Zachód, sugerując, że ona właśnie, czysta i niewinna, jest wcieleniem rosyjskiej duszy
Niewierni dezerterzy marzeń Marta Zdanowska Teatr Trudno w polskim teatrze o kogoś, kto lepiej zarządza sceniczną metaforą rozpadu niż Krystian Lupa. Szukajcie, ale nie znajdziecie
Granice wyobraźni Piotr Morawski Teatr W „Radiu Mariia” w Teatrze Powszechnym to Solidarność i upadek komunizmu stają się matrycą przełomu, w którą twórczynie spektaklu wpisują wizję końca katolicyzmu. Paradoksalnie wybierają jednak moment, w którym sojusz Kościoła i ruchu związkowego został ufundowany
Sny, koszmary, majaki Marta Zdanowska Teatr Spektakl „Twarzą w twarz” staje się najciekawszy, gdy Kleczewska pokazuje materię, z której tworzy, jej chwilowość, psychologiczną umowność
Relacja z procesem Piotr Morawski Teatr Choreografia i ruch mają emancypujący potencjał. Pozwalają opuścić sztywne ramy konwencji teatru dramatycznego, w którym ostateczny efekt, dzieło, jest ciągle fetyszyzowane
Czym go skusić, gdzie go złamać Rozmowa z Katarzyną Fidos Teatr „Teatralny bufet jest przestrzenią, w której ekipie ma nic nie grozić. Każdy może przyjść, bo mu coś w życiu nie tak poszło, może się złościć, bo mu nie wyszło na próbie” – mówi bufetowa z Teatru Powszechnego w Warszawie
PODKAST ODBIORNIK ODBIORNIK (17): Teatr w VR, VR w teatrze Anna Desponds / Agnieszka Słodownik Media Jak wykorzystać wirtualną rzeczywistość w teatrze i jak wygląda teatr w wirtualnej rzeczywistości? W nowym odcinku podkastu ODBIORNIK rozmawiamy o spektaklach Krzysztofa Garbaczewskiego i kolektywu Dream Adoption Society, o Riminini Protokoll i o „G.E.N. VR” w reżyserii Grzegorza Jarzyny
Gardzący i pogardzani Piotr Morawski Teatr Pomysł, by Schilling deklarujący niechęć do teatru i preferujący działania bezpośrednie brał się w „Upadaniu” za teatr mieszczański jest intrygujący. Jednak jego subtelną grę z bulwarem da się tutaj przeczytać jako bulwar. A wtedy można się już tylko śmiać z dowcipów o gejach
Techno-Lipce Anka Herbut Teatr Chłopi to żywioł. „Chłopi” Garbaczewskiego to turbomaszyna, teatralna rakieta, która raz wprawiona w ruch nie może wyhamować. Realizuje się to w fascynujący sposób na poziomie wizualnym i dźwiękowym
