Szara

Szara

I

Wrona nad marmoladą,
skrobiny

w altanie. Należy nam się terapia słuchu i mowy.

II

Należy nam się terapia słuchu i mowy,
sztorm, nie sulfitacja,

nie poniedziałek – niedziela.

Ćmy

Ludzie to ćmy, które chcą być wszędzie.
W kasynie i na kąpielisku,

przed oczami wybranków.
Na deskach sęcznych

w darze wojennym,
z intencją w Rawie i u Goethego.

Ludzie to ćmy
warstwy rodzajnej, z pękniętych worków, deszczu, lakieru.

Spod akapitów – mowa o tobie – chłodu,
granatu,

zawsze świeżego.

Pieśni (I)

Pieśń czyścika
do okularów. Pieśń gwoździa.

Wywrotka na śniegu, maliny z koszyka.
Pieśń wielomianów

w służbie rektora
i ta, w randze ćwika.

Pieśń odstępnego,
czego w listach nie ma ani w psalmach, ani w wekslach.

O przebieralni słona,
o plaży.

Pieśń nie wszystkich wrażeń,
kulisa.

Kukułcza, tubylcza.
Odważna jak ręka.

Natalia Malek (1988) – poetka, kuratorka wydarzeń literackich, tłumaczka. Wydała pięć książek poetyckich: „Pracowite popołudnia” (2010), „Szaber” (2014), „Kord” (2017), „Karapaks” (2020) oraz ostatnio – „Obręcze” (2022). Laureatka Nagrody Literackiej Gdynia (2021) oraz Nagrody im. Adama Włodka (2017); nominowana także do Nagrody Nike (2023), Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2018) oraz Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2021, 2023). Kuratorka m.in. międzynarodowego festiwalu Wiersze w mieście, wykładowczyni kreatywnego pisania (IPS UW), szczególnie zainteresowana powiązaniami między literaturą a sztukami wizualnymi.

fot. Kuba Ociepa

W 2024 roku rubryka poezji powstaje we współpracy z Fundacją Wisławy Szymborskiej.