Penderecki w płynnej nowoczesności Adam SuprynowiczMuzyka Spoglądając z zamglonych szczytów „sztuki wysokiej”, można odnieść wrażenie, że rzeczywiście – oto miesza się Pendereckie sacrum i pop(-sub-)kulturowe profanum. Tylko gdzie się podziała granica?
Polowanie na Pendereckiego Rozmowa z Jonnym GreenwoodemMuzyka Muzyka Pendereckiego traci najwięcej, kiedy próbuje się ją przenieść na płyty CD. Redukcja 48 instrumentów do dwóch głośników to właściwie barbarzyństwo. To tak, jakbyś chciał oglądać „Lśnienie” na ekranie komórki
Penderecki twist & mix Jan TopolskiMuzyka Pozycjom Greenwooda nie wróżę długiego życia w repertuarze, ale remiksy Aphex Twina mogą niektórym otworzyć uszy na historię i przetrwać próbę czasu
Penderecki i Greenwood w Nonesuch Ewa SzczecińskaMuzyka Wizjonerska muzyka Pendereckiego sprzed pięćdziesięciu lat dopiero dzisiaj trafia na podatny grunt. Ukazała się płyta z nagraniami „Trenu” i „Polimorfii”, oraz inspirowanych dziełami polskiego kompozytora utworów Greenwooda
Warszawska Jesień 2012 Filip LechMuzyka Przez kilka dni podczas koncertowych przerw nie było słychać zażartych muzycznych dyskusji – w eterze roznosiły się opowieści i wspomnienia o Andrzeju Chłopeckim. Podsumowanie tegorocznego festiwalu
Radości melancholii Rozmowa z Markiem BieńczykiemLiteratura Nagroda Nike 2012 dla Marka Bieńczyka za zbiór esejów „Książka twarzy”. Przypominamy wywiad z laureatem
Archipelag, link, troll. Krytyka dzisiaj Jakub BanasiakSztuka Jesteśmy świadkami „trzeciej fali”, kolejnego istotnego przewartościowania w polu krytyki artystycznej po 2000 roku
Artyści wagi państwowej Rozmowa z Jaromirem JedlińskimSztuka „Kantor przez całe życie chodzi po okręgu, natomiast Beuys ucieka. Dziś jestem bardziej krytyczny wobec jego twórczości” – mówi kurator wspólnej wystawy artystów w Jerozolimie
Niechęć do lukru Iwona KurzSztuka Alina Szapocznikow w pewnym sensie listów nie pisze. Raczej prowadzi rozmowę. Właśnie ukazała się korespondencja artystki, a 7 października otwarta zostanie jej wystawa w nowojorskim MoMA
Jak daleko sięga współczucie Cezary MichalskiLiteratura Jeśli przebijemy się przez egotyczną manierę obu autorów „Wrogów publicznych”, to okaże się, że Houellebecq jest tu gęsty jak zawsze. A czytelnikom dostarcza wielu nowych autokomentarzy i niedyskrecji
Tęsknoty Rozmowa z Jurijem AndruchowyczemLiteratura Na przełomie wieków w Drohobyczu były dwie atrakcje: największa synagoga w Galicji i największa rafineria. Może to już jest dostateczne tło dla powstania takiego zjawiska jak Bruno Schulz
„Kobieta z piątej dzielnicy”, reż. Paweł Pawlikowski Jakub SochaFilm „Kobieta z piątego piętra” nie sprawdza się nawet jako gatunkowa fantazja na temat mentalnego zaburzenia, a co dopiero jako historia o dramatycznym zerwaniu ze światem
