List motywacyjny
W odpowiedzi na pretensje ego
zgłaszam tekst na stanowisko wiersza.
Z wyrazami, bez szacunku.
Z powtórzeniem z powtórzeniem.
Bez rymów, na biało. Ale może być
na czarno. Może być na przykład
o kobiecie w Birmie albo
o kobiecie w szalu i jej
pięknych nogach. Ważne są umiejętności
serca i kserówki synaps.
Ważne zaświadczenie o niepoczytalności,
zaświadczenie poczytności,
zeświecczenie.
Ważna jest stalówka. Pięćdziesięcioprocentowy
półmrok i cieliste ściany.
Ściany kwadratu, kwadrat z rat,
raty z plakatu. Plakat z umiejętności
serca i kserówek synaps.
A za nimi stanowisko,
zatem zgłaszam się (cóż, nie mam wejścia
do kwadratu, do potęgi,
do omnipotencji).
Z wyrazami, bez szacunku.
Przedmiot liryczny.
Gdynia, dn. 13 lutego 2014 r.
Proces
Proces: drapanie hajpu.
Kto da więcej? Dada.
Dodawanie da to nie jest
prosty algorytm, bo potem
zaczyna się surrealizm.
A potem jest więcej
i więcej ej. Tymczasem twoja
przecznica to, co najwyżej,
Hopper dla ubogich.
I Drapiesz hajp, i szukasz
dojścia. Zwiększasz zasięg
nasienia i za sienią.
Czym mocniej boli –
– gitarą, młotkiem
czy egzekucją długu?
Wrastanie w siebie, kursowanie.
I wystawianie głowy, by dojrzeć brak zmiany.
Brak od podeszwy do Mercedesa.
Od gołębnika do klatki z Arą.
Od twoja stara to obciągara
do twoja stara to kariatyda.
Brak ekskluzywny, miliony
braków. Proces? Drapanie
hajpu ∞
z użytkownikiem w miejscu:
Przepraszam,
czy to miejsce jest wolne?
Jeśli nie, to za co siedzi:
a) za geriatrię
b) za defekty
c) czy za macierzyństwo.
Czy pytanie tego typu jest na miejscu,
czy to już wyznanie siły
stojącego i błogosławieństwo
łydek.
Czy pytanie tego typu miewa miejsce,
zwłaszcza w dni obfitych potów
przy uchwytach, kiedy wygłodniałe
tyłki marzą o jędrności karmazynowego
skaju.
Czy marcepan jada się na miejscu,
czy Cristala pije się na miejscu,
czy Breitlingi nosi się przy miejscu
splotu żył z nadgarstkiem lewej ręki,
zwłaszcza w połączeniu z mankietami
wszystkich Guccich.
Czy w tym miejscu nie powinny stać
barierki,
skoro w miejscu się zaleca
Chodzić.
Czy to miejsce jest w niewoli?
Sorry.
Rafał Krause – ur. 1986, producent poezji, a zwłaszcza poe-konomii. Laureat konkursów poetyckich (m.in. dwukrotna nominacja i nagroda specjalna w konkursie im. Jacka Bierezina, nagroda główna w konkursie im. K.K. Baczyńskiego). Wiersze publikował w „Czasie Kultury”, „Lampie”, „Wakacie”, „Arteriach”, „Inter-. Literatura-Krytyka-Kultura” i „Zeszytach Poetyckich”. W lipcu nakładem łódzkiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich ukazała się jego debiutancka książka „Pamiętnik z powstania”. Jest członkiem redakcji Screenagers.pl, gdzie pisze o muzyce. Mieszka w Gdyni.
