wiersze

Wojciech Brzoska

berlin in blu

samoloty przesypują piasek
w klepsydrach, nad rzeką,
gdzie wieczorami pijemy tanie wina,
patrząc na drogi
znak samochodowego
„krzyża”.

nie czas
myśleć o tamtych aniołach,
których smutne dzieci, w metrze,
noszą dziś wyblakłe
skrzydła.

odkąd wszystkie podziemne bramy
podróżują razem z nami-

częściej wysiadamy.

stąd widać jak na dłoni:

dwa złote zegarki-na lewą i prawą-
spięte łańcuchem-

wiąże tylko krawat.

1708

dwóch mija się z psami

jeden o kulach,
drugi w garniturze.

wąskie przejście
i ujadanie.

–pan wie, czy one się przyjaźnią?–
–a gówno mnie to obchodzi, zabieraj pan psa”–

cofa się pierwszy
na smyczy krawata
drugiego.

palec boży

nakłuwa palec wskazujący
na spust, by parę kropel
spadło na jego święty
obraz.

podczas przysięgi
obrazek płonie,
za niedotrzymanie słów
grozi popiół.

kostki haszu dzieli
na trzydzieści trzy.

święconą wodą z lourdes
pomnaża kokę.

ludzi wokół
zamienia w popiół.

zbiera święte
haracze.

ostatni krzyk mody

jutro będzie
futro!

Wojciech Brzoska – ur. 1978, poeta, autor książek poetyckich: „Blisko coraz dalej” (2000), „Niebo nad Sosnowcem” (2001), „Wiersze podejrzane” (2003), „Sacro casco” (2006), „przez judasza” (2008), „Drugi koniec wszystkiego” (2010). Publikował m.in. w „Lampie”, „Przekroju”, „Gazecie Wyborczej”, „Tygodniku Powszechnym”, „Czasie Kultury”, „Odrze”, „Kwartalniku Artystycznym” oraz w licznych antologiach, w kraju i zagranicą. Jego pojedyncze wiersze tłumaczone były na angielski, niemiecki, czeski, słowacki, słoweński, serbski i hiszpański. Współzałożyciel i wokalista zespołu Brzoska i Gawroński, z którym wydał debiutancką płytę NUNATAK (wyd. Ars Cameralis 2012). W przyszłym roku w wydawnictwie WBPiCAK w Poznaniu ukaże się jego kolejny tomik wraz z płytą zespołu. Pochodzi z Sosnowca, mieszka i pracuje w Katowicach.

fot. Justyna Gorbacz