wiersze

Joanna Mueller

waruj, wariuj, zawierz

już nie muszę być silna jak w tamtej
którą kartkowaliście odwracając twarze
jak od dołu z gaszonym wapnem
gdy podpuszczona przez siostry z oddziału
wypisałam się na wspólne żądanie

teraz znowu popadnę w kuratelę dam wiarę
ten dół mam w sobie i kiwa mną słabość
taka karma że przyszła kara za sucze ujadanie
zrywanie słów ze smyczy odwijki z kaftana
przetoczcie się po mnie trwogi widzenia najazdy

płeć_ka
bo to zła esencjalistka była
błazeńska czapeczka przekrzywiona treska
pinezka na której zawieszono osąd
pętelka na nadgarstku wyniosła troska z którą
wręczasz mi kartkę wypisu z polityk tożsamości

szczodrak 2020

wierszu wierszu szczodry wierszu
przejrzystego w męt nie fałszuj
nie zatrzaskuj w słusznym gniewie
jak odczytasz mnie niech nie wiem
głos mi z szumu wynegocjuj
ogołacaj i owocuj
karm niedosyt sypnij dreszczem
rozmienionej mów że jestem
wrogi gościu mir naruszaj
wypierane myśli wpuszczaj
za próg mowy a te błahe
pomnóż w sensy pod swym dachem
gdy się zmieszam z mierzwą zdarzeń
bądź ucieczki gospodarzem
w szczerym polu skrajem wiersza
przeleciała jaskółeczka

Joanna Mueller – urodzona w 1979 roku w Pile. Poetka, eseistka, redaktorka, wielodzietna mama. Wydała kilka tomów poetyckich, ostatnio „intima thule” (2015, nominacje do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy i do Silesiusa) i „Waruj” (poemiks wraz z Joanną Łańcucką), dwie książki eseistyczne („Stratygrafie”, „Powlekać rosnące”) i zbiór wierszy dla dzieci „Piraci dobrej roboty” (2017). Współredaktorka antologii poezji kobiet: „Solistki” (2009) i „Warkoczami” (2016). Mieszka w Warszawie, gdzie m.in. współtworzy seminarium o literaturze kobiet Wspólny Pokój.

fot. Urszula Zajączkowskafot. Urszula Zajączkowska