/ wyniki wyszukiwania

Koncertów zapadających w pamięć było w tym roku na Unsoundzie mało. Ale jeśli tytułowy autentyzm potraktować jako społeczne doświadczanie muzyki i bycie razem na żywo w postpandemicznej rzeczywistości, to festiwal wykonał swoje zadanie

U Marty Forsberg kompozycje tlą się zaledwie i niemal zastygają. Przełamanie następuje czasem dopiero w piętnastej minucie utworu. Idealne ćwiczenie z uważności

Co z zamkniętymi klubami, lockdownem, dystansem społecznym i ogólną blazą 2020 roku? Rapowy kolektyw Undadasea jakby nie chciał o tym pamiętać. Tym razem wydał poświęcony Gdyni album „Da Groovement”. Witajcie w strefie jarania i w strefie rymowania

Ostatnie miesiące 2019 roku to wysyp bardzo dobrych polskich płyt, których autorzy i autorki stawiają na śpiewanie po polsku, wszystkie też tworzą muzykę w duchu retromanii przełomu lat 80. i 90.

Tyle było w pandemii rozmów o łączeniu się środowisk, działaniu na rzecz wspólnego dobra, byciu razem, wymianie energii, stawianiu na lokalność. Wszyscy o tym zapomnieli, choć są wyjątki – jednym z nich jest festiwal Spokój w środku Kaszub

Mam naturę skłonną do kontemplacji, zwracam uwagę na niuanse, podoba mi się niedopowiedzenie. Moje kompozycje to rodzaj transowego tła, które intryguje, dopiero jeśli się poświęci mu trochę uwagi. To coś więcej niż muzyka do windy czy na lotnisko

Artyści i artystki sztuk wizualnych, którzy biorą się za tworzenie muzyki, często robią to na własnych warunkach. Nie myślą w kategoriach piosenki, kompozycji, tylko na przykład sound-artu albo performansu. Ważniejszy jest dla nich gest twórczy niż perfekcyjne wykonanie

Można Wczasy potraktować jako deskę ratunku, a ich piosenki jako narzędzie do oswojenia śmiechem depresyjnej rzeczywistości

Nawet gdy improwizuję, myślę dużą formą, długim odcinkiem czasowym. Lubię siebie i publiczność wciągnąć w jakąś historię. Siadam w danym miejscu, jednoczę się z nim, dostosowuję się do tego, co mnie otacza, do ludzi, nastroju i akustyki

Teatralność muzyki rockowej, muzycy miotający się w dymach i światłach, solówki, improwizowane fazy i wieczna młodość to dosyć śmieszne zajęcie na dłuższą metę. Zapragnąłem innych przeżyć – rozmowa z liderem zespołu Kobiety, który niedawno wydał solową płytę

Nie mam już ochoty dokładać cegiełki do rozwoju „rockowej alternatywy” czy „rockowej awangardy”, z którą byłem do tej pory kojarzony. Znajduję inspiracje gdzie indziej

Chętnie posadziłbym bohaterów metalowych książek Szubrychta i Joņevsa naprzeciwko siebie. Ich obrazy dorastania w postsowieckiej rzeczywistości wschodniej Europy świetnie się uzupełniają

Moją pracą jest bycie artystą. Historie o amerykańskich muzykach awangardowych, którzy na co dzień pracują jako budowlańcy, a po godzinach z zaangażowaniem muzykują, nie są dla mnie inspirującym wzorcem