Rozmawiam z państwem wierszem
Mam za mało czasu na wasze bzdury.
Państwo rozmawia z obywatelami
przez policyjne szczekaczki z ulicy.
A oto jest świat i chciałbym zaczerpnąć
jeszcze choć raz tej kryształowej wody,
wejść do niej i unosić się w zatoce,
zanim się nie zamieni w krew i ropę.
A oto jest świat; po chodniku pełznie
pies, potrącony na czerwonym świetle.
Mam za mało czasu na wasze brednie
o bitcoinach, o zaufanych kontach,
oto jest świat: straż za granicę wypycha
go po tym jak pogwałcił wielokrotnie
najjaśniejsze ciało Rzeczpospolitej.
Po jednym
Co robiłem w te dni? Po jednym je wkładałem
do pudełka zniszczenia, skrzynki zapomnienia,
do czarnego zeszytu, pod okładkę cienia,
żeby się rzucił na nie cały rój robaków
i obrał mięso z kości, a potem kość pożarł
i tłustym drukiem składał kroniki nicości.
Poezja jest pokarmem bogów, nad kanałem,
gdzie w śmietnikach znajdują nadgniłą cebulę
i pól suchego chleba, tam wysypywałem
spod okładki tłuste litery na ofiarę,
tam je wydziobywali. Poezja jest głodem,
ma przydatności do spożycia nieczytelny
termin, przecenionym towarem, niepiśmiennym
robalem jest, jest pleśnią, co rośnie na chlebie.
Kot na rozgrzanym blaszanym dachu
Bóg tak łazi jak kotka po rozgrzanym dachu
i dyktuje nam świat, my jesteśmy skryby.
Bóg opowiada kosmos, dyktatorskim tonem
i biada temu, kto by się pomylił,
kto zgubi choć przecinek. Błędy w ortografii
mają swe konsekwencje, fałsz plącze nam wątki,
kazi tkaninę świata i wprowadza chaos,
głupieją komputery, spadają rakiety,
spóźniają się pociągi, ustaje turbina
i wykipiało mleko. Się przejęzyczyłem
i golem wstał z kozetki pakt renegocjować
i kot nam teraz tka, a kot nas zwabi? No kot?
W oczach Boga w nocy wszystkie grzechy są czeskie,
siedem żyć jest kocich, a tylko jedno pieskie.
Tomasz Różycki – ur. 1970, ma w swoim dorobku dziewięć tomów wierszy (ostatnio „Ręka pszczelarza” w 2022), dwa poematy epickie (ostatnio „Ijaszi” w 2021), dwie powieści (ostatnio „Złodzieje żarówek” 2023), a także tomy szkiców (ostatnio „Próba ognia. Błędna kartografia Europy” 2020, uhonorowana Nagrodą Ambasador Nowej Europy przez ECS w Gdańsku). Jest laureatem m.in Międzynarodowej Nagrody im. Vaclava Buriana 2017, Nagrody im. Wisławy Szymborskiej w 2023 roku, a jego tom wierszy „Kolonie” w przekładzie Miry Rosenthal był finalistą Griffin Poetry Prize w 2014. Pracuje w Uniwersytecie Opolskim, ucząc języka francuskiego, w 2022 roku gość Siegfried-Unseld Professorship w Uniwersytecie Humboldta w Berlinie, zdobywca stypendium DAAD Berliner Kuenstlerprogramm w 2018-2019.
W 2023 roku rubryka poezji powstaje we współpracy z Fundacją Wisławy Szymborskiej z okazji 100. rocznicy urodzin poetki.