***
najtrudniej wyjść z domu, kiedy cel jawi się mgliście
jak dziś, o ironio,
słońce!
jeśli nie jesteś nim ty-
nie wypada być ziemią,
brnąć w okrążenia.
ty masz swoje rysunki,widoki.
masz jasne plany od samego rana.
do mnie się dzwoni tylko w czarnych planach:
komuś zmiażdżyło serdeczny palec-
lecz chce pomagać.
mój wskazujący jakiś czas temu
oberwał kratą i podszedł krwią.
drugi paznokieć wyrasta mu za to.
martwy ciąg
martwy ciąg między nimi,
nie do uniesienia.
same zatrzymania.
przygnębienia.
wciąż jakby wpół drogi
do wspólnego życia.
każde z nich ma swoje ciężary.
każdego dnia razem ważą
więcej.
***
przed wyjściem powiedziałaś: dobrze , że jesteś.
tańcząc na parkiecie: jest mi teraz najlepiej.
(czuję się trochę pijana, wolna, a jednocześnie bezpieczna)
przez całą noc dyskretnie
nie spuszczałem cię z oczu.
w tańcu prowadziłem wzrokiem.
przez całą noc byłem z tobą,
ale trochę obok.
prowadziłem bezpieczną rozmowę.
z nieba
kiedy mówisz do mnie:
moja ty wenus -
z radości truchleję.
naprawdę mając nadzieję,
że to jednak dla ciebie
świecę najjaśniej.
Wojciech Brzoska – ur. 1978, autor dziesięciu książek poetyckich, współautor kilku płyt z zespołami Brzoska i Gawroński, Brzoska/Marciniak/Markiewicz (obecnie Brzoska Kolektyw) oraz Piksele. Publikował w najważniejszych polskich czasopismach literackich oraz w licznych antologiach. Jego wiersze były tłumaczone na: angielski, niemiecki, czeski, słowacki, słoweński, serbski, hiszpański oraz ukraiński. Strona autorska: www.wojciechbrzoska.pl
