NA OKO: Imaginarium zarazy 10 dni temu Koronawirusy są bajecznie kolorowe. Szafiry, seledyny, róże, karminy, amaranty, oranże, błękity, szmaragdy – jak nigdy ekrany pulsują feerią barw. Telewizja dawno nie miała tak efektownej scenografii
NIE POPISUJ SIĘ: Perspektywy 12 dni temu Nie bójcie się rozmawiać z przedmiotami, gdy zostajecie w swoich domach dłużej, bo musicie. A może z tej rozmowy wyniknie jakieś opowiadanie, którym chcielibyście się podzielić ze światem?
MÓJ KĄCIK: Niezwykłe dni 16 dni temu Wyszedłem z parku wprost na ulicę, aby zrobić zdjęcie opustoszałego, widmowego autobusu, niestety w środku siedzieli ludzie, zbyt liczni, abym mógł je w tym miejscu zreprodukować
PLENER: Giń 17 dni temu Znowu idę na badanie krwi. I otrzymuję odpowiedź na pytanie: być albo nie być. Póki co: chyba być. To dzika borelioza właśnie mnie żre
GADANIE: Zimowe przebłyski miesiąc temu „Work in Progress” i „Pani Fletcher” opowiadają o przebłyskach Czegoś Innego i same są takimi przebłyskami
NA OKO: Dwie plaże 2 miesiące temu Trudno oprzeć się pokusie porównywania dwóch wydarzeń, które zakładały przeniesienie plaży do rzeczywistości artystycznej: weneckiego „Sun & Sea” i o 50 lat wcześniejszego happeningu „Kwarc”
MÓJ KĄCIK: Nowe przygody 2 miesiące temu Mały kotek, którego wziąłem jakiś czas temu, rozsłodził mi się do nieprzytomności. Ani na chwilę nie przerywając pieszczot, zacząłem obmyślać sposoby wejścia między ludzi, ale tak, by w każdej chwili, uchyliwszy kapelusza, móc się oddalić
PLENER: 32-16=16 3 miesiące temu Dlaczego nikt nigdy nie pyta, co drzewa zyskują, żyjąc z nami w mieście? Wszystko wskazuje na to, że właściwie nic. Takie życie to dla nich ciągła regeneracja
MÓJ KĄCIK: Świąteczna zaduma 3 miesiące temu Dziecko zaczęło półgębkiem śpiewać kolędy, co wbiło mnie w jeszcze większą zadumę. Szurając po zwiędłych liściach, wyobraziłem sobie, że gdyby dusza każdej istoty, która umiera, była widzialna, kroczylibyśmy nieustannie jakby w błękitnym deszczu idącym do góry
NA OKO: Przed potopem 3 miesiące temu Dość rzucić okiem na historię Biennale, aby nabrać wiary, że zniesie wszelkie przeciwności. To nie tylko największa w skali globalnej impreza artystyczna, lecz także najstarsza. Dosłownie – wieczna
NIE POPISUJ SIĘ: Rollercoaster 3 miesiące temu Też tak masz, że czujesz się, jakbyś przeżył wojnę? Ja tak właśnie teraz mam. Jestem zupełnie inną osobą niż kiedyś. Może mnie poznałeś wtedy, gdy byłam zabawna, i nie polubisz mnie teraz, gdy sama dla siebie stałam się rozczarowaniem
GADANIE: Królowe i poetki 3 miesiące temu „Dickinson” jest rodzajem obyczajowej komedii empatycznej, wymaga więc skrócenia dystansu, rozgoszczenia w ekscentrycznych obrazach. Te bywają rozczulającą zgrywą wokół wierszy, z którymi nie jest łatwo
PLENER: Kawał maszyny 5 miesięcy temu Chwytam Hasselblada 500 c/m i naprawdę wiem, że mam go w dłoniach. Kawał maszyny. Czarna skrzynka pamięci chwili. Rejestrator czasu lotu po ziemi
GADANIE: Czarna dziura 5 miesięcy temu Półprzezroczystość znaków i abstrakcja bogactwa, które materializuje się pod postacią homarów wyrzucanych na śmietnik i helikopterów traktowanych jak taksówki – to wszystko sprawia, że „Sukcesję” bardziej podgląda się niż ogląda
NIE POPISUJ SIĘ: BABA, trzoda i jej obora 5 miesięcy temu Jeśli już mam się zestarzeć na tym łez padole, to tylko z godnością – jak prawdziwa BABA z krwi i kości. Już tłumaczę
NA OKO: Greta d’Arc 5 miesięcy temu Zjawisko „cudownych dzieci” zdarza się głównie w muzyce, trochę w poezji, ale żeby w polityce? Jest tu jednak historyczny precedens. To 13-letnia wieśniaczka, analfabetka, która w XV wieku zmieniła losy toczącej się od dziesięcioleci wojny
LEPIEJ BYĆ NIE MOŻE: Czterdziestolatek 6 miesięcy temu W środowiskach zbliżonych do teatralnych przez lata różni panowie i panie udawali starszych, niż są w rzeczywistości. Pożądanym tonem był ton, że jeden z drugą wszystko już wiedzieli, widzieli i nie z takim chlebem kopulowali u Grotowskiego
GADANIE: Euforia 7 miesięcy temu Jest trochę tak, jakby ktoś rozpostarł nad „Euforią” lustro złego czarownika z „Królowej Śniegu” – piękno stale przeradza się w przykrość, a to, co straszne, występuje w wyostrzeniu
