Moria i szpryce strachu Renata Lis Empatia to odruch, który wydaje nas na pastwę populistów. Dopiero współczucie i racjonalność czynią z nas ludzi – szczególnie dzisiaj, gdy reżim izolacji chce nas zamienić w małe porcje biomasy szprycowanej strachem
Zaczynać od nowa Maciej Robert Warmia, jeśli w ogóle istnieje, to co najwyżej połowicznie. Jak w ośrodkach turystycznych, których właściciele zapraszają na Mazury, bo o Warmii mało kto słyszał
Chęć bycia razem Rozmowa z Justyną Jaworską, Agatą Zborowską i Błażejem Brzostkiem Na pierwszym miejscu były relacje społeczne. To na nich opierał się fenomen odbudowy Warszawy – na ponownym zejściu się ludzi, którzy się znają, bo wtedy jeden drugiemu może pomóc
Żadnych supermocy Marta Falecka „Mówią o nas, że jesteśmy na pierwszej linii frontu. Ale tu nie ma frontu. Jesteśmy partyzantami kryjącymi się po krzokach, ściskamy proce w rękach” – ciąg dalszy relacji pielęgniarki
Jakaś przyszłość pewnie będzie Aleksandra Boćkowska W trzecim tygodniu pandemii na pewno wiadomo, że kultura jest tak nieważna, że można ją zamknąć jako pierwszą, przed siłowniami i sklepami z materiałami budowlanymi – sprawdzamy, jak ma się kultura pod kwarantanną
Poprzęcka NA OKO: Imaginarium zarazy 14 dni temu Koronawirusy są bajecznie kolorowe. Szafiry, seledyny, róże, karminy, amaranty, oranże, błękity, szmaragdy – jak nigdy ekrany pulsują feerią barw. Telewizja dawno nie miała tak efektownej scenografii
Poprzęcka NA OKO: Imaginarium zarazy 14 dni temu Koronawirusy są bajecznie kolorowe. Szafiry, seledyny, róże, karminy, amaranty, oranże, błękity, szmaragdy – jak nigdy ekrany pulsują feerią barw. Telewizja dawno nie miała tak efektownej scenografii
Sieńczyk MÓJ KĄCIK: Niezwykłe dni 20 dni temu Wyszedłem z parku wprost na ulicę, aby zrobić zdjęcie opustoszałego, widmowego autobusu, niestety w środku siedzieli ludzie, zbyt liczni, abym mógł je w tym miejscu zreprodukować
Sieńczyk MÓJ KĄCIK: Niezwykłe dni 20 dni temu Wyszedłem z parku wprost na ulicę, aby zrobić zdjęcie opustoszałego, widmowego autobusu, niestety w środku siedzieli ludzie, zbyt liczni, abym mógł je w tym miejscu zreprodukować
Zajączkowska PLENER: Giń 21 dni temu Znowu idę na badanie krwi. I otrzymuję odpowiedź na pytanie: być albo nie być. Póki co: chyba być. To dzika borelioza właśnie mnie żre
Zajączkowska PLENER: Giń 21 dni temu Znowu idę na badanie krwi. I otrzymuję odpowiedź na pytanie: być albo nie być. Póki co: chyba być. To dzika borelioza właśnie mnie żre
Poprzęcka NA OKO: Dwie plaże 2 miesiące temu Trudno oprzeć się pokusie porównywania dwóch wydarzeń, które zakładały przeniesienie plaży do rzeczywistości artystycznej: weneckiego „Sun & Sea” i o 50 lat wcześniejszego happeningu „Kwarc”
Poprzęcka NA OKO: Dwie plaże 2 miesiące temu Trudno oprzeć się pokusie porównywania dwóch wydarzeń, które zakładały przeniesienie plaży do rzeczywistości artystycznej: weneckiego „Sun & Sea” i o 50 lat wcześniejszego happeningu „Kwarc”
Sieńczyk MÓJ KĄCIK: Nowe przygody 3 miesiące temu Mały kotek, którego wziąłem jakiś czas temu, rozsłodził mi się do nieprzytomności. Ani na chwilę nie przerywając pieszczot, zacząłem obmyślać sposoby wejścia między ludzi, ale tak, by w każdej chwili, uchyliwszy kapelusza, móc się oddalić
Sieńczyk MÓJ KĄCIK: Nowe przygody 3 miesiące temu Mały kotek, którego wziąłem jakiś czas temu, rozsłodził mi się do nieprzytomności. Ani na chwilę nie przerywając pieszczot, zacząłem obmyślać sposoby wejścia między ludzi, ale tak, by w każdej chwili, uchyliwszy kapelusza, móc się oddalić
Zajączkowska PLENER: 32-16=16 3 miesiące temu Dlaczego nikt nigdy nie pyta, co drzewa zyskują, żyjąc z nami w mieście? Wszystko wskazuje na to, że właściwie nic. Takie życie to dla nich ciągła regeneracja
Zajączkowska PLENER: 32-16=16 3 miesiące temu Dlaczego nikt nigdy nie pyta, co drzewa zyskują, żyjąc z nami w mieście? Wszystko wskazuje na to, że właściwie nic. Takie życie to dla nich ciągła regeneracja
Sieńczyk MÓJ KĄCIK: Świąteczna zaduma 3 miesiące temu Dziecko zaczęło półgębkiem śpiewać kolędy, co wbiło mnie w jeszcze większą zadumę. Szurając po zwiędłych liściach, wyobraziłem sobie, że gdyby dusza każdej istoty, która umiera, była widzialna, kroczylibyśmy nieustannie jakby w błękitnym deszczu idącym do góry
Sieńczyk MÓJ KĄCIK: Świąteczna zaduma 3 miesiące temu Dziecko zaczęło półgębkiem śpiewać kolędy, co wbiło mnie w jeszcze większą zadumę. Szurając po zwiędłych liściach, wyobraziłem sobie, że gdyby dusza każdej istoty, która umiera, była widzialna, kroczylibyśmy nieustannie jakby w błękitnym deszczu idącym do góry
Poprzęcka NA OKO: Przed potopem 3 miesiące temu Dość rzucić okiem na historię Biennale, aby nabrać wiary, że zniesie wszelkie przeciwności. To nie tylko największa w skali globalnej impreza artystyczna, lecz także najstarsza. Dosłownie – wieczna
Poprzęcka NA OKO: Przed potopem 3 miesiące temu Dość rzucić okiem na historię Biennale, aby nabrać wiary, że zniesie wszelkie przeciwności. To nie tylko największa w skali globalnej impreza artystyczna, lecz także najstarsza. Dosłownie – wieczna
Zajączkowska PLENER: Kawał maszyny 5 miesięcy temu Chwytam Hasselblada 500 c/m i naprawdę wiem, że mam go w dłoniach. Kawał maszyny. Czarna skrzynka pamięci chwili. Rejestrator czasu lotu po ziemi
Zajączkowska PLENER: Kawał maszyny 5 miesięcy temu Chwytam Hasselblada 500 c/m i naprawdę wiem, że mam go w dłoniach. Kawał maszyny. Czarna skrzynka pamięci chwili. Rejestrator czasu lotu po ziemi
Poprzęcka NA OKO: Greta d’Arc 6 miesięcy temu Zjawisko „cudownych dzieci” zdarza się głównie w muzyce, trochę w poezji, ale żeby w polityce? Jest tu jednak historyczny precedens. To 13-letnia wieśniaczka, analfabetka, która w XV wieku zmieniła losy toczącej się od dziesięcioleci wojny
Poprzęcka NA OKO: Greta d’Arc 6 miesięcy temu Zjawisko „cudownych dzieci” zdarza się głównie w muzyce, trochę w poezji, ale żeby w polityce? Jest tu jednak historyczny precedens. To 13-letnia wieśniaczka, analfabetka, która w XV wieku zmieniła losy toczącej się od dziesięcioleci wojny
Poprzęcka NA OKO: Patriarsze Prudy 7 miesięcy temu Nawet Ai Wei Wei nie wpadłby na pomysł, żeby użyć pomnika III Międzynarodówki jako zwieńczenia nowobogackiego apartamentowca. Tu musiał wmieszać się Woland i jego diabelska kompania
Poprzęcka NA OKO: Patriarsze Prudy 7 miesięcy temu Nawet Ai Wei Wei nie wpadłby na pomysł, żeby użyć pomnika III Międzynarodówki jako zwieńczenia nowobogackiego apartamentowca. Tu musiał wmieszać się Woland i jego diabelska kompania
Zajączkowska PLENER: Żyłki 8 miesięcy temu Stoimy w górskich grubych butach – ci, co znają imiona roślin, teraz przysmażani w olejach rozmarynu. Nawet opuncje niby kwitną, ale w ich okolicy nie żyją wcale już pszczoły dla tych kwiatów
Zajączkowska PLENER: Żyłki 8 miesięcy temu Stoimy w górskich grubych butach – ci, co znają imiona roślin, teraz przysmażani w olejach rozmarynu. Nawet opuncje niby kwitną, ale w ich okolicy nie żyją wcale już pszczoły dla tych kwiatów
A jeśli następnej pracy nie ma? Arek Gruszczyński Wszystkie wady projektowego życia ludzi kultury dzisiaj widać ze zdwojoną siłą: niepewność, brak stabilności, wyzysk, nieprzewidywalność, brak ubezpieczenia zdrowotnego, płatnego urlopu i zabezpieczeń emerytalnych
Porozmawiajmy o starości Błażej Strzelczyk Starcy i osoby niepełnosprawne kwarantannę mają bez epidemii koronawirusa. Nawet gdyby chcieli, nie mogą wyjść, bo miejsce starca nie jest na ulicy, tylko w domu
Nie sprint, nie maraton Agata Sikora Globalna pandemia dała wielu z nas poczucie otwarcia. Przekroczyliśmy próg zmiany społecznej, która jeszcze dwa miesiące temu wydawała się niemożliwa
Ołówek w żółwie Małgorzata Halber W pojemniku ze zmieszanymi trudniejsza praca, bo jednak brudne. Czasem ręka trafi na coś wilgotnego. Kiedy pisałam tekst o zbieraniu śmieci, nie wiedziałam, że za chwilę wszyscy utkniemy w domach
Apokalipsa instant Rozmowa z Lechem M. Nijakowskim Koronawirus wyparł zaskakująco łatwo myślenie o katastrofie klimatycznej. Popyt na opowieści o końcu świata nie oznacza głębokiego przewartościowania postawy wobec ludzkości i jej losu – mówi autor książki „Świat po apokalipsie”
Wbić gwoździa w dechę Rozmowa z Marianczello Dominonim Dobra partia szachowa jest jak film akcji albo widowisko. Kiedyś szachiści nie stronili od agresywnej gry, podejmowania ryzyka czy taktycznych poświęceń. Ale tego raczej nie uświadczymy w partiach komputerów
Poradnik polowy Marceli Szpak Cokolwiek sobie na jej temat wyobrażasz, niezależnie od tego, jak bardzo cię cieszy i jak wiele daje satysfakcji, jeśli w tym momencie uznano, że możesz to robić w domu – TWOJA PRACA NIE JEST ISTOTNA
Ten problem Olga Byrska Z włoskiej perspektywy z niepokojem obserwuje się brytyjskie pomysły kontrolowanego zarażania populacji. Ale przecież prawda jest taka, że nikt nie wie, które decyzje będą błędne
Robić robotę Marta Falecka „Nawet jeśli maseczki spadną z nieba, a spod ziemi wyrosną jak po wiosennym deszczu respiratory, nie będzie kto miał ich obsługiwać. Nie od dzisiaj wiadomo, że kto pracuje w szpitalu, ten się w cyrku nie śmieje” – relacja pielęgniarki z pandemicznego frontu
Wojny równoległe Marcin Stachowicz Pseudonauka czerpie swoją moc nie tylko z ludzkiego poczucia niepewności w świecie zbyt skomplikowanym. Jej źródłem jest w równym stopniu hierarchiczna struktura społeczna i związana z nią pogarda
Warszawa przebudowana Iwona Kurz To, co Grzegorz Piątek w „Najlepszym mieście świata” pokazuje przede wszystkim jako zderzenie planu z życiem czy projektu z żywiołem, jest w istocie zderzeniem dwóch wizji społeczeństwa
Pomiar temperatury Kasper Bajon Lecę z Hiszpanii, pochodzę z Polski, to w czas zarazy nie jest najlepsza pozycja wyjściowa. Szczególnie w niemieckim samolocie
Nieświęci Dni Ostatnich Rozmowa z Zbigniewem Mikołejko „Żeby daleko nie szukać: w pałacu, w którym przebywa obecnie Andrzej Duda, po zamachu na Hansa Kutscherę odbyły się zaślubiny rycerskie leżącego w trumnie Kutschery z jego ciężarną norweską narzeczoną” – rozmowa o okultystycznych ideologach skrajnej prawicy
Odzyskać przyjemność Rozmowa z Marią Poprzęcką i Iwoną Kurz Co jeszcze oprócz epidemii kradnie nam przyjemność w kulturze? Jak mówią nasze rozmówczynie: szkoła, Kościół i kapitalizm
Życie bez sportu Jakub Socha Wiem, że zmienią się teraz poranki, popołudnia i wieczory. Równolegle z NBA wstrzymano przecież ligi piłkarskie, siatkarskie, poodwoływano turnieje tenisowe. Jeszcze snooker tylko wydaje się trzymać
Pani inspektor na do widzenia Aldona Kopkiewicz Czemu pani Jadwiga stała się viralem i straciła pracę? Ponieważ jej gadatliwość i uczuciowość nie pasują do powagi urzędu. Urzędnik ma mieć neutralny wyraz twarzy i głos bez wyrazu, wtedy mu wierzymy
Silent disco Łukasz Najder Postkapitalistyczne molochy, niekończące się miasta-przedmieścia, i w tym wszystkim ja, skołowany Yoda, mieszkaniec Zgierzołodzi, opowiadający dzieciom, że kiedyś było ciszej – przedpremierowy fragment nowej książki w serii Wydawnictwa Czarne i „Dwutygodnika”
Lęk i zaraza w późnym kapitalizmie Michał R. Wiśniewski 4 marca 2020 roku ogłoszono pierwszy przypadek zarażenia koronawirusem w Polsce. Gdy wszyscy rozsądni ludzie powtarzają „nie ma powodu do paniki”, najgłośniej wybrzmiewa słowo „panika”. Pokolenie wychowane na postapokaliptycznej popkulturze wydaje się dobrze bawić
