Film | Dwutygodnik

Partnerzy

Wyróżnione artykuły

Plac zabaw

Plac zabaw

Jakub Socha

W „7 uczuciach” dostajemy dzieciństwo jak ze słabego filmu przyrodniczego – banalną historyjkę o pierwszej miłości i pierwszym zabiciu psa, poprzetykaną żartami

Pod pierzyną

Pod pierzyną

Nie wiadomo, czym właściwie „Ninaˮ miałaby oddychać, skąd czerpać energię. „Niepożądane zwroty pożądaniaˮ określają zwroty akcji, ale to szkielet – szkieletem dwóch godzin się nie zapełni

Czy „Kler” przyniesie katharsis?

Czy „Kler” przyniesie katharsis?

Jakub Majmurek i ks. Andrzej Luter

Dwaj krytycy – ksiądz katolicki i ateista – rozmawiają o filmie Wojciecha Smarzowskiego

Opukiwanie rzeczywistości

Opukiwanie rzeczywistości

Nieco archaiczna formuła sprawia, że festiwal w Gdyni nigdy nie będzie miał międzynarodowego prestiżu, a jednocześnie – że dla rodzimych filmowców ma znaczenie szczególne. Jak matczyny uścisk czy ojcowskie poklepanie po ramieniu

Mój naturalny stan

Mój naturalny stan

Rozmowa z Richardem Linklaterem

Zawsze myślałem, że zostanę pisarzem. A raczej graczem baseballu, który pisałby powieści. Nie udało mi się osiągnąć ani jednego, ani drugiego. Ale zacząłem oglądać te wszystkie filmy i pomyślałem: „Może jestem reżyserem?” – mówi ikona amerykańskiego kina

Felietony

GADANIE:
Ciepło, zimno, prawie noc

Może się człowiekowi-kobiecie od tego wszystkiego zrobić niedobrze. Ale może ta nuda, emocjonalna mielonka, międlenie, oddają fizyczny ciężar „historii przemocy” – o „Ostrych przedmiotach” i „Opowieściach podręcznej”

Cykorz

Może się człowiekowi-kobiecie od tego wszystkiego zrobić niedobrze. Ale może ta nuda, emocjonalna mielonka, międlenie, oddają fizyczny ciężar „historii przemocy” – o „Ostrych przedmiotach” i „Opowieściach podręcznej”

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Wakacyjne impresje

2 miesiące temu

Życie jest bogate i w każdym jego zakamarku tętni mniejsze lub większe serduszko. Mam nadzieję, że uda mi się to pokazać w sposób barwny i atrakcyjny, tym bardziej, że często specjalnie ujmuję sobie uroku, aby postawić czytelnika w pozycji uprzywilejowanej

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Życie jest bogate i w każdym jego zakamarku tętni mniejsze lub większe serduszko. Mam nadzieję, że uda mi się to pokazać w sposób barwny i atrakcyjny, tym bardziej, że często specjalnie ujmuję sobie uroku, aby postawić czytelnika w pozycji uprzywilejowanej

GADANIE:
Coś się kończy, coś się zaczyna

3 miesiące temu

Serial telewizyjny ma uwodzenie wpisane w samą zasadę kontynuowania opowieści, ale seriale oglądane długo nabierają parazwiązkowego ciężaru. Nie chciałam się rozstać z „Amerykanami”

Cykorz

Serial telewizyjny ma uwodzenie wpisane w samą zasadę kontynuowania opowieści, ale seriale oglądane długo nabierają parazwiązkowego ciężaru. Nie chciałam się rozstać z „Amerykanami”

GADANIE:
Niepokalane poczęcie

4 miesiące temu

Nie ma telenoweli i oper mydlanych bez gadania, to gatunki, które gadanie generują i z gadania wyrastają. Ktoś kradnie z laboratorium spermę, ktoś ucieka łodzią podwodną – ale głównym tworzywem gatunku jest rozmowa

Cykorz

Nie ma telenoweli i oper mydlanych bez gadania, to gatunki, które gadanie generują i z gadania wyrastają. Ktoś kradnie z laboratorium spermę, ktoś ucieka łodzią podwodną – ale głównym tworzywem gatunku jest rozmowa

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W kręgu małych radości

6 miesięcy temu

Ktoś powie, że pykanie w uszach lub nosie to nędzna przygoda i w żadnym razie nie może być wskazówką lub pocieszeniem dla tych, którzy utracili pogodę ducha. Nie zaprzeczam

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Ktoś powie, że pykanie w uszach lub nosie to nędzna przygoda i w żadnym razie nie może być wskazówką lub pocieszeniem dla tych, którzy utracili pogodę ducha. Nie zaprzeczam

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W pociągu

9 miesięcy temu

Pociąg jechał tak wolno, że można by go prześcignąć, idąc w przeciwną stronę. Przez głośniki płynęły komunikaty zapowiadające następne stacje, ale w odwrotnej kolejności. Pasażerowie stojący nad moją głową uśmiechali się tylko. „Cóż za pogodny naród” – pomyślałem

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Pociąg jechał tak wolno, że można by go prześcignąć, idąc w przeciwną stronę. Przez głośniki płynęły komunikaty zapowiadające następne stacje, ale w odwrotnej kolejności. Pasażerowie stojący nad moją głową uśmiechali się tylko. „Cóż za pogodny naród” – pomyślałem

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Jak powstaje dzieło sztuki?

10 miesięcy temu

Malowanie obrazu jest bardzo podobne do reperowania butów. Rzecz polega na nieustannym naprawianiu spartolonej roboty

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Malowanie obrazu jest bardzo podobne do reperowania butów. Rzecz polega na nieustannym naprawianiu spartolonej roboty

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Wieszadełko

rok temu

Małe mieszkanko, charakter i światopogląd czynią mnie człowiekiem prowincjonalnym, prócz tego byłem molestowany, co prawda przez samego siebie

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Małe mieszkanko, charakter i światopogląd czynią mnie człowiekiem prowincjonalnym, prócz tego byłem molestowany, co prawda przez samego siebie

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Przygody na OFF Festivalu

rok temu

Chcę opowiedzieć o przygodach na OFF Festivalu, gdzie występowałem jako gość panelu literackiego pod hasłem „Wszyscy jesteśmy inni”, a przy okazji pochwalić intuicję organizatorów, którzy spotkanie ze mną opatrzyli tym właśnie tytułem

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Chcę opowiedzieć o przygodach na OFF Festivalu, gdzie występowałem jako gość panelu literackiego pod hasłem „Wszyscy jesteśmy inni”, a przy okazji pochwalić intuicję organizatorów, którzy spotkanie ze mną opatrzyli tym właśnie tytułem

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W Platerowie

rok temu

Codziennie zbieraliśmy się w sali gimnastycznej, gdzie każdy miał powiedzieć kilka słów o sobie. Przychodziła posłuchać nawet kucharka, niezręcznie ocierając umączone ręce o brzeg fartucha. Podobno też coś rzeźbiła, ale w ukryciu, więc poznałem ją tylko jako wesołego i dobrego człowieka

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Codziennie zbieraliśmy się w sali gimnastycznej, gdzie każdy miał powiedzieć kilka słów o sobie. Przychodziła posłuchać nawet kucharka, niezręcznie ocierając umączone ręce o brzeg fartucha. Podobno też coś rzeźbiła, ale w ukryciu, więc poznałem ją tylko jako wesołego i dobrego człowieka

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Niezwykła podróż

rok temu

Sam kiedyś byłem jak inni, ale obecnie cieszy mnie mnóstwo rzeczy. W tym miejscu chciałbym pokazać, w jaki sposób tak zgrabnie przeskakuję przez płotki, które smutek stawia na mojej drodze

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Sam kiedyś byłem jak inni, ale obecnie cieszy mnie mnóstwo rzeczy. W tym miejscu chciałbym pokazać, w jaki sposób tak zgrabnie przeskakuję przez płotki, które smutek stawia na mojej drodze

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Nerwowe chwile

rok temu

Dawniej myślałem o pewnym sąsiedzie „Miły starszy pan”, a teraz wyłącznie „Wstrętny śmierdzący dziad”. Ludzie denerwowali mnie, a zarazem czułem się tak samotny, że siedząc w wannie łapałem bąki i jak synów przyciskałem do piersi

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Dawniej myślałem o pewnym sąsiedzie „Miły starszy pan”, a teraz wyłącznie „Wstrętny śmierdzący dziad”. Ludzie denerwowali mnie, a zarazem czułem się tak samotny, że siedząc w wannie łapałem bąki i jak synów przyciskałem do piersi

RecenzjePrzegląd recenzji

Pozostałe

Album z fotografiami

Album z fotografiami

Równoległość określa większość obecnych w filmie Filipa Bajona relacji. Równoległa jest historia mieszkających obok siebie junkrów i pruskich grafów, równoległe są emocje, równoległe zdają się wreszcie poszczególne wątki

Drugi dzień szarańczy

Drugi dzień szarańczy

W „Tajemnicach Silver Lake” Mitchell pokazuje wyczerpanie energii. Jego film, choć zanurzony w popkulturze, stroni od nostalgii. Stwierdza po prostu, bez zbędnych pretensji, że popkultura prawdopodobnie nas nie zbawi

Sprawa osobista

Sprawa osobista

Michał Walkiewicz

Nowy film o Predatorze ma energię ciosu na odlew, policzka wymierzonego fanom „Predatora” w klasycznym wydaniu

Uciekaj z miasteczka

Uciekaj z miasteczka

W „Rojście” świat płowieje i gaśnie. Jan Holoubek uciekł od gruboziarnistego realizmu dokumentu i od sepii, obowiązkowej w nostalgicznych fabułach za Peerelem. Jesteśmy w świecie konkretnym, choć na granicy koszmaru

Obudźcie się!

Od dwóch dekad bohaterowie Spike'a Lee krzyczą z ekranów „Obudźcie się!”. Po raz pierwszy ta fraza pojawiła się w „Szkolnym oszołomieniu” i powracała w niemal wszystkich kolejnych. W „Blackkklansman” pada z ust białego policjanta

Chocholi taniec

Chocholi taniec

Bartosz Żurawiecki

Izraelski „Fokstrot” pokazuje, jak łatwo można udawać, że się nie widzi, żyć w bańce wypełnionej oficjalną propagandą. Kto jednak wiecznie drąży przeszłość, ten traci z oczu przyszłość. Bańka kręci się w kółko, aż wreszcie pęknie

Falowanie i spadanie

Falowanie i spadanie

Ponura rzeczywistość upadającego ZSRR nagina się w „Lecie” do charyzmatycznych bohaterów. Mutuje w mieszankę nowofalowego romansu i musicalu, w którym wrodzy współpasażerowie z miejskiego autobusu posłusznie odśpiewują chórki

Historia straciła impet

Historia straciła impet

Paradoks „Zamy” polega na tym, że chociaż traktuje o przeszłości, nie jest to film o pamięci, ale o wyobraźni, która zastępuje to, co nie zostało zapamiętane

Renesans strachu

Renesans strachu

Michał Walkiewicz

Horror nie tylko stał się znaczącą siłą w mainstreamowym obiegu, ale i wrócił w ręce ludzi, dla których kino jest przede wszystkim sztuką autorską

Wojna domowa

Gustavo Pizzi, reżyser „Loveling”, wie, co to jest kondensacja i klarowność. Akcja tego brazylijskiego filmu rozgrywa się zaledwie w ciągu kilku tygodni, a dzieje się tu tyle, że starczyłoby na telenowelę. Całość ogląda się jednak bez zadyszki

Bez wyjścia

Maciej Jakubowiak

Chcąc zwiększyć wyrazistość konfliktu, w który uwikłane są bohaterki, twórcy „Nieposłusznych” na podstawie powieści Naomi Alderman przywiązali je do roli ofiar i pozbawili możliwości działania innego niż ucieczka

Confusão

Powinniśmy skakać pod niebiosa za możliwość emigracji, czy raczej za to, że nie urodziliśmy się w Rosji? Współodczuwać z duńskimi dresiarzami, którzy wygrzewają się w Turcji, czy wierzyć tym, którzy potrafią najładniej kłamać? W tym roku Nowe Horyzonty obchodziły osiemnastkę

Nie biorę, bo nie muszę

Nie biorę, bo nie muszę

Rozmowa z Terrym Gilliamem

Nigdy nie udało mi się wygrać z wiatrakami – przegrałem każde starcie. Mój problem polega na tym, że nie widzę różnicy pomiędzy rzeczywistością a fikcją – mówi legendarny reżyser, który po 25 latach wreszcie skończył film o Don Kichocie

Miłość nieodwzajemniona

Miłość nieodwzajemniona

Bartosz Żurawiecki

Internetowe rozproszenie obnażyło prawdę, której długo nie chcieliśmy przyjąć do wiadomości. Kino jest narzędziem alienacji. Alienacji jedynie pogłębianej przez technologię. O książce „Nowa kinofilia”

Młodość stulatka

Młodość stulatka

14 lipca minęła setna rocznica urodzin Ingmara Bergmana – celebryty światowego kina, który niespecjalnie lubił ruszać się ze swojej małej, kamienistej wyspy Fårö. W piątek startuje na wrocławskich Nowych Horyzontach przegląd jego najważniejszych filmów

Niewidzialni ludzie

Niewidzialni ludzie

Rozmowa z Hirokazu Kore'edą

Krytycy przyrównują mnie często do nestora japońskiej kinematografii – Yasujirō Ozu. Trudno mi się z tym stwierdzeniem zgodzić, ale przyjmuję je jako największą z możliwych pochwał. Postanowiłem, że będę zwyczajnie dziękował za wszelkie pochlebne komentarze

OLEŚNICA, BOLESŁAWIEC, LUBAŃ ŚLĄSKI: Małe kina

OLEŚNICA, BOLESŁAWIEC, LUBAŃ ŚLĄSKI: Małe kina

Trzeba było sprawić, by kino było modne, eleganckie, żeby wyjście do niego wiązało się z pewnym ceremoniałem, atmosferą, by publiczność dobrze się czuła – mówi dyrektorka odnoszącego duże sukcesy lokalnego kina

Wychłodzone obrazy

Wychłodzone obrazy

„Zimna wojna” składa się z obrazów pożyczonych z innych filmów. We współpracy z operatorem Pawlikowski umie nadać im niezwykłą urodę – za urodę sprzedaje niekiedy jednak ich sens

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów