Film | Dwutygodnik

Partnerzy

Wyróżnione artykuły

POP-CORE: Odmienny Stan świadomości

POP-CORE: Odmienny Stan świadomości

Michał Walkiewicz

Od kontrowersji narosłych wokół zmarłego niedawno Stana Lee ciekawszy wydaje się jego sukces – wykonany z nawiązką plan przebudowy kultury popularnej

Jak nie poddać się rozpaczy w Ameryce Trumpa

Jak nie poddać się rozpaczy w Ameryce Trumpa

Filmowy dokument Michaela Moore'a ma więcej wspólnego z politycznym felietonem niż z reportażem. Nie chodzi o to, by utrwalić rzeczywistość, ale ją zrozumieć, ocenić i zmobilizować widzów do zmiany

Oj, dana, dana, nie ma Szatana

Oj, dana, dana, nie ma Szatana

Bartosz Żurawiecki

Przesłanie „Eteru” nie zostawia żadnych wątpliwości. Arogancji naukowców, zbrodniom nauki, wynoszeniu rozumu na poziom absolutu przeciwstawia Zanussi… nie, nawet nie wiarę, ale po prostu religię

W pół drogi

W pół drogi

„Via Carpatia” opisuje współczesnych jako niezdolnych do wyrazistych idei i działań. Zaniechanie i niedokonanie określają styl bycia (polskiej?) klasy średniej, resztę można zajeść czekoladą albo zagadać rozmową z żółwiem

Potwór i ćmy

Potwór i ćmy

Odnaleziony po latach ostatni film Orsona Wellesa to przykład pięknej porażki – opowieść o prokrastynacji, którą zjada prokrastynacja

Felietony

GADANIE:
Czarodziejskie pudło

Doktor Who jest nie tylko Panem Kleksem. Jest też Orlandem kroczącym przez epoki, jest złośliwą Mary Poppins, która przybywa licho wie skąd, dzierżąc parasolkę z papuzią główką i dywanikową torbę, większą w środku niż na zewnątrz

Cykorz

Doktor Who jest nie tylko Panem Kleksem. Jest też Orlandem kroczącym przez epoki, jest złośliwą Mary Poppins, która przybywa licho wie skąd, dzierżąc parasolkę z papuzią główką i dywanikową torbę, większą w środku niż na zewnątrz

GADANIE:
Ciepło, zimno, prawie noc

2 miesiące temu

Może się człowiekowi-kobiecie od tego wszystkiego zrobić niedobrze. Ale może ta nuda, emocjonalna mielonka, międlenie, oddają fizyczny ciężar „historii przemocy” – o „Ostrych przedmiotach” i „Opowieściach podręcznej”

Cykorz

Może się człowiekowi-kobiecie od tego wszystkiego zrobić niedobrze. Ale może ta nuda, emocjonalna mielonka, międlenie, oddają fizyczny ciężar „historii przemocy” – o „Ostrych przedmiotach” i „Opowieściach podręcznej”

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Wakacyjne impresje

4 miesiące temu

Życie jest bogate i w każdym jego zakamarku tętni mniejsze lub większe serduszko. Mam nadzieję, że uda mi się to pokazać w sposób barwny i atrakcyjny, tym bardziej, że często specjalnie ujmuję sobie uroku, aby postawić czytelnika w pozycji uprzywilejowanej

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Życie jest bogate i w każdym jego zakamarku tętni mniejsze lub większe serduszko. Mam nadzieję, że uda mi się to pokazać w sposób barwny i atrakcyjny, tym bardziej, że często specjalnie ujmuję sobie uroku, aby postawić czytelnika w pozycji uprzywilejowanej

GADANIE:
Coś się kończy, coś się zaczyna

5 miesięcy temu

Serial telewizyjny ma uwodzenie wpisane w samą zasadę kontynuowania opowieści, ale seriale oglądane długo nabierają parazwiązkowego ciężaru. Nie chciałam się rozstać z „Amerykanami”

Cykorz

Serial telewizyjny ma uwodzenie wpisane w samą zasadę kontynuowania opowieści, ale seriale oglądane długo nabierają parazwiązkowego ciężaru. Nie chciałam się rozstać z „Amerykanami”

GADANIE:
Niepokalane poczęcie

6 miesięcy temu

Nie ma telenoweli i oper mydlanych bez gadania, to gatunki, które gadanie generują i z gadania wyrastają. Ktoś kradnie z laboratorium spermę, ktoś ucieka łodzią podwodną – ale głównym tworzywem gatunku jest rozmowa

Cykorz

Nie ma telenoweli i oper mydlanych bez gadania, to gatunki, które gadanie generują i z gadania wyrastają. Ktoś kradnie z laboratorium spermę, ktoś ucieka łodzią podwodną – ale głównym tworzywem gatunku jest rozmowa

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W kręgu małych radości

8 miesięcy temu

Ktoś powie, że pykanie w uszach lub nosie to nędzna przygoda i w żadnym razie nie może być wskazówką lub pocieszeniem dla tych, którzy utracili pogodę ducha. Nie zaprzeczam

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Ktoś powie, że pykanie w uszach lub nosie to nędzna przygoda i w żadnym razie nie może być wskazówką lub pocieszeniem dla tych, którzy utracili pogodę ducha. Nie zaprzeczam

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W pociągu

10 miesięcy temu

Pociąg jechał tak wolno, że można by go prześcignąć, idąc w przeciwną stronę. Przez głośniki płynęły komunikaty zapowiadające następne stacje, ale w odwrotnej kolejności. Pasażerowie stojący nad moją głową uśmiechali się tylko. „Cóż za pogodny naród” – pomyślałem

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Pociąg jechał tak wolno, że można by go prześcignąć, idąc w przeciwną stronę. Przez głośniki płynęły komunikaty zapowiadające następne stacje, ale w odwrotnej kolejności. Pasażerowie stojący nad moją głową uśmiechali się tylko. „Cóż za pogodny naród” – pomyślałem

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Jak powstaje dzieło sztuki?

11 miesięcy temu

Malowanie obrazu jest bardzo podobne do reperowania butów. Rzecz polega na nieustannym naprawianiu spartolonej roboty

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Malowanie obrazu jest bardzo podobne do reperowania butów. Rzecz polega na nieustannym naprawianiu spartolonej roboty

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Wieszadełko

rok temu

Małe mieszkanko, charakter i światopogląd czynią mnie człowiekiem prowincjonalnym, prócz tego byłem molestowany, co prawda przez samego siebie

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Małe mieszkanko, charakter i światopogląd czynią mnie człowiekiem prowincjonalnym, prócz tego byłem molestowany, co prawda przez samego siebie

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Przygody na OFF Festivalu

rok temu

Chcę opowiedzieć o przygodach na OFF Festivalu, gdzie występowałem jako gość panelu literackiego pod hasłem „Wszyscy jesteśmy inni”, a przy okazji pochwalić intuicję organizatorów, którzy spotkanie ze mną opatrzyli tym właśnie tytułem

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Chcę opowiedzieć o przygodach na OFF Festivalu, gdzie występowałem jako gość panelu literackiego pod hasłem „Wszyscy jesteśmy inni”, a przy okazji pochwalić intuicję organizatorów, którzy spotkanie ze mną opatrzyli tym właśnie tytułem

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W Platerowie

rok temu

Codziennie zbieraliśmy się w sali gimnastycznej, gdzie każdy miał powiedzieć kilka słów o sobie. Przychodziła posłuchać nawet kucharka, niezręcznie ocierając umączone ręce o brzeg fartucha. Podobno też coś rzeźbiła, ale w ukryciu, więc poznałem ją tylko jako wesołego i dobrego człowieka

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Codziennie zbieraliśmy się w sali gimnastycznej, gdzie każdy miał powiedzieć kilka słów o sobie. Przychodziła posłuchać nawet kucharka, niezręcznie ocierając umączone ręce o brzeg fartucha. Podobno też coś rzeźbiła, ale w ukryciu, więc poznałem ją tylko jako wesołego i dobrego człowieka

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Niezwykła podróż

rok temu

Sam kiedyś byłem jak inni, ale obecnie cieszy mnie mnóstwo rzeczy. W tym miejscu chciałbym pokazać, w jaki sposób tak zgrabnie przeskakuję przez płotki, które smutek stawia na mojej drodze

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Sam kiedyś byłem jak inni, ale obecnie cieszy mnie mnóstwo rzeczy. W tym miejscu chciałbym pokazać, w jaki sposób tak zgrabnie przeskakuję przez płotki, które smutek stawia na mojej drodze

RecenzjePrzegląd recenzji

Pozostałe

Ucieczka

„Fuga” ma w sobie potężny emancypacyjny ładunek, który szczególnie mocno manifestuje się tu na poziomie kobiecego ciała i wyobraźni

Pewien zgrzyt

Rozmowa z Klarą Kochańską i Kasprem Bajonem

Nasze postawy, postawy Europejczyków, są nudne i zwyczajne, wynikają z najprostszego zaniedbania. To nie są jakieś wielkie grzechy – mówią autorzy filmu o uchodźcach „Via Carpatia”

Ofiary „templariusza”

Ofiary „templariusza”

Krzysztof Świrek

Film „Utoya, 22 lipca” ma jedną wielką zaletę. Kierując kamerę na Kaję i innych młodych ludzi z wyspy, gdzie doszło do tragedii, twórcy skutecznie wystrzegają się heroizowania mordercy

Ręce przy sobie

Ręce przy sobie

Agnieszka Jakimiak

Bohaterowie i bohaterki „Touch Me Not” przechodzą jakąś drogę, coś do nich dociera, coś niewątpliwie odkrywają – ale nie zostajemy do tego dopuszczone, między salą a ekranem biegnie szklany mur

Wożąc się po mieście

Wożąc się po mieście

Serial „Ślepnąc od świateł” zabiera nas na nocną przejażdżkę po Warszawie. Przejażdżka miejscami jest efektowna, wraca się z niej jednak z poczuciem dużego znużenia

POP-CORE: Cukierek albo psikus!

POP-CORE: Cukierek albo psikus!

Michał Walkiewicz

Nowe „Halloween” to w dużej mierze opowieść o przekazywaniu sobie traumy niczym rodzinnej pamiątki. No i o ludziach, którzy byli na tyle głupi, by w halloweenową noc zostawić otwarte drzwi

Szkoła uwodzenia

Szkoła uwodzenia

Agnieszka Jakimiak

W swojej „Suspirii” Guadagnino skupia się na tym, co potrafi robić najlepiej, kiedy opowiada historię – na stopniowym, niespiesznym uwodzeniu widzek i widzów, uwodzeniu pozbawionym kokieterii i chęci przypodobania się

Delegaci i delegatki

Delegaci i delegatki

Monika Talarczyk

W programie tegorocznego Warszawskiego Festiwalu Filmowego wyróżniało się kino byłego bloku wschodniego. Grand Prix w konkursie międzynarodowym zdobyła albańska „Delegacja”

Niedźwiedź i żaba

Niedźwiedź i żaba

„Jak pies z kotem” Janusza Kondratiuka to niezwykłe kino. Nie ma w Polsce równie odważnego i równie prawdziwego filmu, który opowiadałby o tym, co natura robi z ludzkim ciałem i jak choroba infekuje chorego i jego najbliższe otoczenie

Przeciążenia

Rewelacyjny „Pierwszy człowiek” Damiena Chazelle'a opowiada o rożnego rodzaju przeciążeniach – tych wewnątrz statku kosmicznego i tych, którym podlegają ludzie w życiu rodzinnym

Sceny z życia (okupowanej) prowincji

Sceny z życia (okupowanej) prowincji

Siergiej Łoźnica nakręcił „Donbas” z dokumentalnym zacięciem, w stylu reporterskim, pozornie od niechcenia, jak gdyby w istocie podglądał jedynie rzeczywistość i pokazywał ją saute

Harder, better, faster

Harder, better, faster

Swoim najnowszym filmem francuski ekstremista, Gaspar Noé udowodnił, że jak nikt potrafi strząsnąć powagę i potrząsnąć uładzonymi konwencjami europejskiego art-house’u. „Climax” bije na głowę wszystko, co wcześniej stworzył

Plac zabaw

W „7 uczuciach” dostajemy dzieciństwo jak ze słabego filmu przyrodniczego – banalną historyjkę o pierwszej miłości i pierwszym zabiciu psa, poprzetykaną żartami

Pod pierzyną

Nie wiadomo, czym właściwie „Ninaˮ miałaby oddychać, skąd czerpać energię. „Niepożądane zwroty pożądaniaˮ określają zwroty akcji, ale to szkielet – szkieletem dwóch godzin się nie zapełni

Czy „Kler” przyniesie katharsis?

Czy „Kler” przyniesie katharsis?

Jakub Majmurek i ks. Andrzej Luter

Dwaj krytycy – ksiądz katolicki i ateista – rozmawiają o filmie Wojciecha Smarzowskiego

Album z fotografiami

Album z fotografiami

Równoległość określa większość obecnych w filmie Filipa Bajona relacji. Równoległa jest historia mieszkających obok siebie junkrów i pruskich grafów, równoległe są emocje, równoległe zdają się wreszcie poszczególne wątki

Drugi dzień szarańczy

Drugi dzień szarańczy

W „Tajemnicach Silver Lake” Mitchell pokazuje wyczerpanie energii. Jego film, choć zanurzony w popkulturze, stroni od nostalgii. Stwierdza po prostu, bez zbędnych pretensji, że popkultura prawdopodobnie nas nie zbawi

Opukiwanie rzeczywistości

Opukiwanie rzeczywistości

Nieco archaiczna formuła sprawia, że festiwal w Gdyni nigdy nie będzie miał międzynarodowego prestiżu, a jednocześnie – że dla rodzimych filmowców ma znaczenie szczególne. Jak matczyny uścisk czy ojcowskie poklepanie po ramieniu

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów