Teatr | Dwutygodnik

Partnerzy

Wyróżnione artykuły

Fantazje pracownic i pracowników

Fantazje pracownic i pracowników

Anna Pajęcka

Spektakl „Seks, praca i marzenia” wynika z sojuszu dwóch branż, z których jedna jest objęta społeczną estymą, druga zaś społeczną stygmą. W praktyce zaś funkcjonują w oparciu o podobne mechanizmy

Podkast Dwutygodnika (11): Tańce

Podkast Dwutygodnika (11): Tańce

O ekosystemie tańca współczesnego, o tym, jak może się rozwijać i czego właściwie potrzebują tancerki i tancerze, żeby tańczyć, Barbara Klicka rozmawia z Zuzanną Berendt i Joanną Szymajdą

Podziemie kobiet

Podziemie kobiet

Katarzyna Niedurny

Jakub Skrzywanek tworzy na scenie portret zbiorowy kobiet żyjących w skrajnie patriarchalnym społeczeństwie, gdzie główną zasadą jest segregacja płciowa oraz utowarowienie kobiecego ciała

Praca na walizkach

Praca na walizkach

Rozmowa z Oskarem Malinowskim

Mogę łatwo zmieniać energię z męskiej na bardziej kobiecą lub odwrotnie. Korzystam w spektaklach z tej swojej queerowości

Teatru nie prowadzi się przez telefon

Teatru nie prowadzi się przez telefon

Rozmowa z Pawłem Dobrowolskim

Robienie teatru poza wielkimi ośrodkami miejskimi wydaje mi się obecnie ciekawszym i bardziej pożytecznym zajęciem niż utwierdzanie w swoich przekonaniach wyemancypowanej publiczności dużych teatrów

Felietony

NIE POPISUJ SIĘ: Gdzie diabeł nie może, cz. 2

Z niechęcią wracam do tych dwóch zimowych miesięcy w Gnieźnie, ale chcę o nich napisać. Przypomniałam sobie wtedy, dlaczego będąc nastolatką, nienawidziłam tego miasta i marzyłam tylko o wyjeździe do większego

Freiheit

Z niechęcią wracam do tych dwóch zimowych miesięcy w Gnieźnie, ale chcę o nich napisać. Przypomniałam sobie wtedy, dlaczego będąc nastolatką, nienawidziłam tego miasta i marzyłam tylko o wyjeździe do większego

NIE POPISUJ SIĘ: Gdzie diabeł nie może, cz. 1

W ubiegłym roku zagraliśmy około siedmiu koncertów na imprezach pożegnalnych kilku miejscówek. Wszystkie one zamykały się ze względu na koszty, czasami wypalenie osób prowadzących. Najczęściej jednak w opowiadaniu o powodach końca pojawiał się DEVIL OPER

Freiheit

W ubiegłym roku zagraliśmy około siedmiu koncertów na imprezach pożegnalnych kilku miejscówek. Wszystkie one zamykały się ze względu na koszty, czasami wypalenie osób prowadzących. Najczęściej jednak w opowiadaniu o powodach końca pojawiał się DEVIL OPER

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W świecie zdjęć przemysłowych

Czując, jak stopy obmywają mi coraz silniejsze fale zadumy, wziąłem do ręki cudny albumik dedykowany Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Węgorzewie, oprawiony w pomarańczowe płócienko

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Czując, jak stopy obmywają mi coraz silniejsze fale zadumy, wziąłem do ręki cudny albumik dedykowany Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Węgorzewie, oprawiony w pomarańczowe płócienko

Joanna Krakowska

KONFORMY: Remanent

Życie teatralne i wokółteatralne przeorane jest dzisiaj konfliktami, odwrotnie proporcjonalnie do tego, jak i co teatr mówi ze sceny. Ostatnio wydaje się niezwykle powściągliwy w artykułowaniu sprzeciwu czy buntu, atakowaniu utrwalonych przekonań, mieszaniu w głowach i sumieniach

Joanna Krakowska

Krakowska

Życie teatralne i wokółteatralne przeorane jest dzisiaj konfliktami, odwrotnie proporcjonalnie do tego, jak i co teatr mówi ze sceny. Ostatnio wydaje się niezwykle powściągliwy w artykułowaniu sprzeciwu czy buntu, atakowaniu utrwalonych przekonań, mieszaniu w głowach i sumieniach

NIE POPISUJ SIĘ: Kindness

Widocznie potrzebowałam, żeby mnie trochę odwiedziły różne duchy. Być może potrzebowałam wpuścić trochę sił do mojego życia

Freiheit

Widocznie potrzebowałam, żeby mnie trochę odwiedziły różne duchy. Być może potrzebowałam wpuścić trochę sił do mojego życia

Dorota Masłowska

PRALNIE CZASU

Definiowałabym „patofilm” jako twór filmopodobny z cynicznie obniżoną jakością artystyczną. Wszystkie jego części składowe dążą nie ku najwyższej, lecz ku najniższej możliwej wytrzymywalnej jakości

Dorota Masłowska

Masłowska

Definiowałabym „patofilm” jako twór filmopodobny z cynicznie obniżoną jakością artystyczną. Wszystkie jego części składowe dążą nie ku najwyższej, lecz ku najniższej możliwej wytrzymywalnej jakości

NIE POPISUJ SIĘ: Konie są tępe

Po prostu opowiem wam o moich niechwalebnych pomysłach na TikToka, o tym, jak nie nadążam, jak płaczę po nocach nad sobą z powodu tak błahej sprawy

Freiheit

Po prostu opowiem wam o moich niechwalebnych pomysłach na TikToka, o tym, jak nie nadążam, jak płaczę po nocach nad sobą z powodu tak błahej sprawy

Dorota Masłowska

SZUMNY, TRZYMAJĄCY W NAPIĘCIU

Na nihilistyczny magnetyzm „Sukcesji” składa się wiele rzeczy. Jest to wybitny pop, wielopłaszczyznowy, wielokrotnie złożony, miażdżący standardy politycznej poprawności, błyskotliwy, zły

Dorota Masłowska

Masłowska

Na nihilistyczny magnetyzm „Sukcesji” składa się wiele rzeczy. Jest to wybitny pop, wielopłaszczyznowy, wielokrotnie złożony, miażdżący standardy politycznej poprawności, błyskotliwy, zły

Dorota Masłowska

W DZIKOŚCI (1)

Coś, co wyobrażałam sobie jako relaksujący spacer po Bieszczadach z patrzeniem na piękne widoki i robieniem zdjęć na Instagrama, którego nie mam, okazuje się niemającym końca kardio, turbo z Ewą Chodakowską w kolczastych opuncjach

Dorota Masłowska

Masłowska

Coś, co wyobrażałam sobie jako relaksujący spacer po Bieszczadach z patrzeniem na piękne widoki i robieniem zdjęć na Instagrama, którego nie mam, okazuje się niemającym końca kardio, turbo z Ewą Chodakowską w kolczastych opuncjach

Dorota Masłowska

MOJE ŻYCIE Z MORZEM (2)

My nieszczęsne bidusy, zwyrodniałe dzieci biegnące za igraszką, plastikowym latawcem, stare niepocieszone, wiecznie głodne głuptasy. Czy zdążymy jeszcze być inni przed końcem? Choćby tylko na chwilę

Dorota Masłowska

Masłowska

My nieszczęsne bidusy, zwyrodniałe dzieci biegnące za igraszką, plastikowym latawcem, stare niepocieszone, wiecznie głodne głuptasy. Czy zdążymy jeszcze być inni przed końcem? Choćby tylko na chwilę

Dorota Masłowska

MOJE ŻYCIE Z MORZEM (1)

To było totalne przenikanie: zanurzałam się i wynurzałam, tonęłam i ratowałam się, morze wlewało mi się do nosa i oczu, sikałam do morza i piłam morze

Dorota Masłowska

Masłowska

To było totalne przenikanie: zanurzałam się i wynurzałam, tonęłam i ratowałam się, morze wlewało mi się do nosa i oczu, sikałam do morza i piłam morze

NIE POPISUJ SIĘ: Zakazane raperstwo

Bałam się pisać o Tonciu. Nie, nie dlatego, że ktoś mi zarzuci później, że romantyzuję uzależnienie lub promuję ćpuństwo

Freiheit

Bałam się pisać o Tonciu. Nie, nie dlatego, że ktoś mi zarzuci później, że romantyzuję uzależnienie lub promuję ćpuństwo

RecenzjePrzegląd recenzji

Pozostałe

Umowa o pasję

Rozmowa z Darią Sobik

Czasem teatr jest jak fabryka. Przez to ludzie nie wyrabiają się, spóźniają, powstaje efekt domina, który prowadzi do tego, że przed deadline’em wszyscy wypisujemy się z życia. Potrzebujemy więcej spokoju

Czym jest las?

Szekspirowski, często traktowany jako letni, przyjemny festiwal nad morzem, wystawia jednak wiernego widza na próbę. Są wakacje, pada deszcz, teatr otwiera dach w hołdzie dla Petera Brooka. Robi się nostalgicznie

Miłość na rżysku

Miłość na rżysku

Na festiwalu Santarcangelo swobodnie łączą się konteksty wschodnie i zachodnie. Jednak w tym roku bardziej widoczny jest podział na globalne Południe i globalną Północ

Sprzedawcy marzeń

Sprzedawcy marzeń

W „Podwójnym z frytkami” przegrywają wszyscy. To znaczy prawie wszyscy. Wygrywa tylko kapitalizm, reprezentowany tu przez jeżdżącego na wrotkach klauna Ronalda, którego mantrą jest fraza „win-win”

Sztuka na targowisku

Sztuka na targowisku

Agnieszka Berlińska

Największy na świecie festiwal poświęcony scenografii i przestrzeniom performatywnym nie jest przeglądem wybitnych scenografów, tylko jednym wielkim performansem z widzami w roli głównej

Rogalik na szczęście

Rogalik na szczęście

Katarzyna Niedurny

„Symfonia alpejska” przypomina, że teatr nie jest tylko narzędziem potrzebnym do roztrząsania sporów, rozpracowywania traum. Tworzona na widowni wspólnota może być także oparta na wyobraźni

Ekosystem tańca

Ekosystem tańca

Zuzanna Berendt

Z dyskusji, jakie od początku roku prowadzi środowisko tańca, wynika, że odpowiedzialność za żaden ekosystem nie jest jednostkowa, choć nie wszyscy mają na niego taki sam wpływ

Pogrzeb pokoju

Taki paradoks: spektakl, opowiadający o śmierci pokoju, korzysta z najbardziej klasycznych strategii zaangażowanej sztuki pacyfistycznej

Kruszenie betonu

Kruszenie betonu

Skończyła się epoka prostych opozycji. Oczekiwanie porządku, higieny pracy i braku zbędnych złych emocji to nie, jak mówi Krystian Lupa, utopia, naprzeciw której są chaos, dominacja i złe zarządzanie. To kwestia ustalenia reguł. Dzisiaj domaga się ich środowisko teatralne

Kościelne rewolucje Anji Rubik

Kościelne rewolucje Anji Rubik

Spektakl Piaskowskiego i Sulimy pokazuje, że pod fasadą kościoła katolickiego kryją się różne jednostki: słabe, cierpiące, zbuntowane, ale też pełne samozadowolenia i bezkarne. Nawet ci ostatni mają swoje rozterki

Schyłek epoki mistrzów

Schyłek epoki mistrzów

Spektakl Castellucciego na festiwalu Kontakt w Toruniu to teatr epoki neoliberalnej, zrealizowany z uwzględnieniem optymalizacji kosztów w ramach licencji udzielonej przez firmę o cenionym w branży logo i dorobku

Test z historii sztuki

Test z historii sztuki

Katarzyna Waligóra

Spektakl Castellucciego mógłby być przejmującym głosem na temat brutalności policji. Reżyser jednak rozwadnia i rozmiękcza ten temat przy użyciu uniwersalizujących, wyestetyzowanych obrazów, biblijnych i malarskich cytatów

Nasza pijana rodzina teatralna

Nasza pijana rodzina teatralna

„Melodramat” to dramaturgiczny kolaż, zbiór luźno powiązanych ze sobą opowieści, dla których wspólnym mianownikiem pozostaje uzależnienie – także w środowisku teatralnym

Sprawczość robaka

Sprawczość robaka

Rozmowa z Grzegorzem Jaremko

Idąc za Kafką, staram się w przemianie w robaka znaleźć też jakieś przyjemne aspekty, szansę na zmianę systemu – mówi reżyser „Przemiany”

Kurczak na scenie

Kurczak na scenie

Rozmowa z Mileną Gauer

Siedziałam nago na ołtarzu i jadłam tort w ostatniej scenie, nie powstrzymałam się i powiedziałam: „Boże, jakie to wspaniałe, siedzę na ołtarzu i żrę tort” – rozmowa z aktorką Teatru im. Jaracza w Olsztynie

Podkast Dwutygodnika (5): „Dialog”

Podkast Dwutygodnika (5): „Dialog”

Pod koniec kwietnia do redakcji „Dialogu” został przyprowadzony nowy naczelny, Antoni Winch. O tym, dlaczego warto bronić tego czasopisma przed autorytatywnym przejęciem, Barbara Klicka rozmawia z Ewą Hevelke, Joanną Krakowską i Piotrem Olkuszem

Edukacja teatralna jest

Edukacja teatralna jest

Rozmowa z Andrzejem Błażewiczem, Martą Gosecką, Agatą Kędzią i Łukaszem Zaleskim

Teatry instytucjonalne mogłyby się sporo nauczyć od ośrodków kultury: jak stwarzać przyjazne miejsca, jak budować relacje – rozmowa z pedagogami i pedagożkami teatru

Poświęcenie na deskach

Poświęcenie na deskach

„Przełamując fale” na podstawie von Triera to półtoragodzinne teatralne produkowanie uczuć, nie dyskursów o wierze. Kogo miłość może ocalić? I jak może ocalać, kiedy wokół premiuje się obojętność?

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów