Teatr | Dwutygodnik

Partnerzy

Wyróżnione artykuły

Markietanka w laboratorium

Markietanka w laboratorium

Rozmowa z Teresą Nawrot

Byliśmy jego dobrze opłaconymi królikami doświadczalnymi. Trzeba pisać o ludzkiej prawdzie, o tym, jaką cenę płaciliśmy za to, że Grotowski jest znany na całym świecie – rozmowa o Jerzym Grotowskim dwadzieścia lat po jego śmierci

Zagrać marcowego Żyda

Zagrać marcowego Żyda

W spektaklu „Dawid jedzie do Izraela” Piaskowski z Sulimą nie robią niczego nowego, nawet ostentacja w ujawnianiu oczywistych klisz staje się już kliszą, a aktor pytający, jak zagrać Żyda, staje się coraz bardziej irytujący

Ruchy oporu

Ruchy oporu

Sytuacja jest dość schizofreniczna. Teatr, chcąc nie chcąc, wsysa taniec, a taniec chce działać w jego ramach, nie porzucając jednocześnie swoich własnych, dlatego wykonuje ruchy separatystyczne

Polacy robią spektakl

Polacy robią spektakl

Charyzma, vis comica i bezpretensjonalny wdzięk aktorskiego rodzeństwa Polaków sprawiają, że w najnowszym przedstawieniu Wojtka Ziemilskiego broni się to, co w innym przypadku mogłoby wyglądać jak banalne ćwiczenie

Brud na czerwonym dywanie

Brud na czerwonym dywanie

Katarzyna Niedurny

Spektakl „Gala '68. Wolność to luksus” Agnieszki Jakimiak to obraz rzeczywistości, w której ludzie są piękni, rywalizują z klasą w pięknych kategoriach, a o pokój wystarczy zaapelować, odbierając statuetkę

popularne
artykuły

1

Malina Witold Mrozek

2

System, fuksówki, instytucje Katarzyna Niedurny

3

Artystka scen prowincjonalnych Katarzyna Niedurny

4

Nie mam czasu na te swoje lęki Witold Mrozek

5

Polski VR Katarzyna Niedurny

6

Od Sasa do lasa Witold Mrozek

7

Przesiadka Łukasz Saturczak

8

Odzyskać przeżywanie Karolina Plinta

9

Czy będą tańczyć w Bytomiu Witold Mrozek

10

Klatka Piotr Morawski

11

Philip K. Dick spotyka Monty Pythona Witold Mrozek

12

Radość Paweł Soszyński

Krótkopis

T

RT @2t_muzyka: W FINA rusza cykl sportowy. Na początek koncert... Roberta Lewandowskiego czyli dansingowego projektu Michała Zadary https:/…

T

Zmarł Zdzisław Pietrasik. https://t.co/RHxMCMcsMS

T

W Ninatece udostępniono dokument o Strzępce i Demirskim https://t.co/PyeiFHAXCC

T

MROZEK o bezrobotnych aktorach i Festiwalu Szkół Teatralnych https://t.co/dz4PinHSyM

T

Jolanta Janiczak laureatką Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej https://t.co/9hV8PcACkJ

T

Koprodukcje NInA nagrodzone na festiwalu Dwa Teatry https://t.co/9I1qkTMV0n

T

WERDYKT JURY 56. KALISKICH SPOTKAŃ TEATRALNYCH https://t.co/BEfOxkOWns

T

Dziś Międzynarodowy Dzień Tańca https://t.co/yhDd5e3Qwx

T

Filmowe "Między nami dobrze jest" jutro w Dwójce https://t.co/nwdbQA0l57

T

Mnożą się oświadczenia w sprawie Festiwalu KRoki w Krakowie. https://t.co/rA7MD6PkGQ

T

28 stycznia "Śpiewający obrusik" Grzegorzka w Narodowym Instytucie Audiowizualnym https://t.co/gy7pRf53WO

T

Interesujący tekst Dziewulskiej o współczesnym teatrze https://t.co/o5TOYTNtp5

Felietony

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Wakacyjne impresje

3 miesiące temu

Życie jest bogate i w każdym jego zakamarku tętni mniejsze lub większe serduszko. Mam nadzieję, że uda mi się to pokazać w sposób barwny i atrakcyjny, tym bardziej, że często specjalnie ujmuję sobie uroku, aby postawić czytelnika w pozycji uprzywilejowanej

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Życie jest bogate i w każdym jego zakamarku tętni mniejsze lub większe serduszko. Mam nadzieję, że uda mi się to pokazać w sposób barwny i atrakcyjny, tym bardziej, że często specjalnie ujmuję sobie uroku, aby postawić czytelnika w pozycji uprzywilejowanej

Dorota Masłowska

JAK PRZEJĄĆ KONTROLĘ NAD ŚWIATEM, NIE WYCHODZĄC Z DOMU (20)

4 miesiące temu

„Apetyt na miłość” to swoisty bestiariusz Polaków. A może wielkie kompendium ich handmadowych autokreacji? Plus jak zawsze w TVN-ie: najnowsze trendy, błędy językowe i patologie

Dorota Masłowska

Masłowska

„Apetyt na miłość” to swoisty bestiariusz Polaków. A może wielkie kompendium ich handmadowych autokreacji? Plus jak zawsze w TVN-ie: najnowsze trendy, błędy językowe i patologie

Joanna Krakowska

KONFORMY: Żaby, czyli parezja

5 miesięcy temu

„Żaby” w reżyserii Michała Borczucha, czerpiąc z pięćdziesięcioletniej tradycji queerowego teatru i performansu, nie udają, że są offem offu, enklawą dziwaków, odgrywaniem awangardy i odkrywaniem Ameryki

Joanna Krakowska

Krakowska

„Żaby” w reżyserii Michała Borczucha, czerpiąc z pięćdziesięcioletniej tradycji queerowego teatru i performansu, nie udają, że są offem offu, enklawą dziwaków, odgrywaniem awangardy i odkrywaniem Ameryki

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W kręgu małych radości

7 miesięcy temu

Ktoś powie, że pykanie w uszach lub nosie to nędzna przygoda i w żadnym razie nie może być wskazówką lub pocieszeniem dla tych, którzy utracili pogodę ducha. Nie zaprzeczam

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Ktoś powie, że pykanie w uszach lub nosie to nędzna przygoda i w żadnym razie nie może być wskazówką lub pocieszeniem dla tych, którzy utracili pogodę ducha. Nie zaprzeczam

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W pociągu

10 miesięcy temu

Pociąg jechał tak wolno, że można by go prześcignąć, idąc w przeciwną stronę. Przez głośniki płynęły komunikaty zapowiadające następne stacje, ale w odwrotnej kolejności. Pasażerowie stojący nad moją głową uśmiechali się tylko. „Cóż za pogodny naród” – pomyślałem

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Pociąg jechał tak wolno, że można by go prześcignąć, idąc w przeciwną stronę. Przez głośniki płynęły komunikaty zapowiadające następne stacje, ale w odwrotnej kolejności. Pasażerowie stojący nad moją głową uśmiechali się tylko. „Cóż za pogodny naród” – pomyślałem

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Jak powstaje dzieło sztuki?

10 miesięcy temu

Malowanie obrazu jest bardzo podobne do reperowania butów. Rzecz polega na nieustannym naprawianiu spartolonej roboty

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Malowanie obrazu jest bardzo podobne do reperowania butów. Rzecz polega na nieustannym naprawianiu spartolonej roboty

Dorota Masłowska

JAK PRZEJĄĆ KONTROLĘ NAD ŚWIATEM, NIE WYCHODZĄC Z DOMU: Kuba (2)

11 miesięcy temu

Do Polski wracałam w poczuciu duchowej odmiany. Jeszcze nigdy nie czułam się tak obrzydliwie bogata, jak po powrocie z Kuby. Mieszkanie – może tylko odrobinę zapuszczona rezydencja Carringtonów

Dorota Masłowska

Masłowska

Do Polski wracałam w poczuciu duchowej odmiany. Jeszcze nigdy nie czułam się tak obrzydliwie bogata, jak po powrocie z Kuby. Mieszkanie – może tylko odrobinę zapuszczona rezydencja Carringtonów

Joanna Krakowska

KONFORMY: Rewolucja czy rabacja?

11 miesięcy temu

Akcja #metoo to terapia wstydu dla ofiary i transfer wstydu na sprawcę. Czy będą z tego nowe ofiary? Będą. Będą osobiste rozgrywki, będą odwetowe akcje za nieudane związki, zdrady i niespełnienia. Tak jest zawsze, gdy rusza lawina

Joanna Krakowska

Krakowska

Akcja #metoo to terapia wstydu dla ofiary i transfer wstydu na sprawcę. Czy będą z tego nowe ofiary? Będą. Będą osobiste rozgrywki, będą odwetowe akcje za nieudane związki, zdrady i niespełnienia. Tak jest zawsze, gdy rusza lawina

Dorota Masłowska

JAK PRZEJĄĆ KONTROLĘ NAD ŚWIATEM, NIE WYCHODZĄC Z DOMU: Kuba (1)

11 miesięcy temu

Skupiam się bardzo, modląc się do Wielkiego Wszechmożnego Basenito, boga basenów i soundsystemów, boga drących papę kobiet i ciężkich basów, aby pomógł mi precyzyjnie wyrazić, jak jest w Casa Carlos…

Dorota Masłowska

Masłowska

Skupiam się bardzo, modląc się do Wielkiego Wszechmożnego Basenito, boga basenów i soundsystemów, boga drących papę kobiet i ciężkich basów, aby pomógł mi precyzyjnie wyrazić, jak jest w Casa Carlos…

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Wieszadełko

rok temu

Małe mieszkanko, charakter i światopogląd czynią mnie człowiekiem prowincjonalnym, prócz tego byłem molestowany, co prawda przez samego siebie

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Małe mieszkanko, charakter i światopogląd czynią mnie człowiekiem prowincjonalnym, prócz tego byłem molestowany, co prawda przez samego siebie

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: Przygody na OFF Festivalu

rok temu

Chcę opowiedzieć o przygodach na OFF Festivalu, gdzie występowałem jako gość panelu literackiego pod hasłem „Wszyscy jesteśmy inni”, a przy okazji pochwalić intuicję organizatorów, którzy spotkanie ze mną opatrzyli tym właśnie tytułem

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Chcę opowiedzieć o przygodach na OFF Festivalu, gdzie występowałem jako gość panelu literackiego pod hasłem „Wszyscy jesteśmy inni”, a przy okazji pochwalić intuicję organizatorów, którzy spotkanie ze mną opatrzyli tym właśnie tytułem

Maciej Sieńczyk

MÓJ KĄCIK: W Platerowie

rok temu

Codziennie zbieraliśmy się w sali gimnastycznej, gdzie każdy miał powiedzieć kilka słów o sobie. Przychodziła posłuchać nawet kucharka, niezręcznie ocierając umączone ręce o brzeg fartucha. Podobno też coś rzeźbiła, ale w ukryciu, więc poznałem ją tylko jako wesołego i dobrego człowieka

Maciej Sieńczyk

Sieńczyk

Codziennie zbieraliśmy się w sali gimnastycznej, gdzie każdy miał powiedzieć kilka słów o sobie. Przychodziła posłuchać nawet kucharka, niezręcznie ocierając umączone ręce o brzeg fartucha. Podobno też coś rzeźbiła, ale w ukryciu, więc poznałem ją tylko jako wesołego i dobrego człowieka

RecenzjePrzegląd recenzji

Pozostałe

Pies suka

Dużo w „ Świętej Klusce” Agnieszki Smoczyńskiej slapsticku, kreskówki, zabawy kinem gatunkowym. Tylko szkoda, że to, co do pewnego stopnia sprawdza się na poziomie ruchu, nie sprawdza się już na poziomie aktorstwa

Odzyskać Konopnicką, odzyskać Dulębiankę

Odzyskać Konopnicką, odzyskać Dulębiankę

Twórcy i twórczynie „O mężnym Pietrku i sierotce Marysi” starają się z jednej strony badać queerową wyporność instytucjonalnego teatru, z drugiej – szukać wyjścia z patowej sytuacji, bo działalność poza instytucjami wiąże się z mniejszą widzialnością

Bunt wojowników piękna

Bunt wojowników piękna

Katarzyna Tórz

Od kilku tygodni Belgia żyje listem otwartym, w którym tancerze Jana Fabre’a – legendy europejskiego teatru – opisują swoje doświadczenia pracy z reżyserem: szykanowanie, seksizm i mizoginię

Od Alaski po Patagonię

Od Alaski po Patagonię

Rozmowa z Romanem Siwulakiem

Kantor pracował tyle, ile było trzeba. Potrzebował dwóch godzin, to siedzieliśmy dwie godziny, czasem przychodził i mówił: mam to wszystko w dupie, chodźmy na kawę

Etykieta „Warto”

Etykieta „Warto”

Rozmowa z Małgorzatą Wdowik

Często postrzegam siebie jako kuratorkę. Dobieram sobie twórców, którzy w danym temacie są ekspertami. Nie narzucam im swojego zdania. To moja walka z wyobrażeniem reżysera jako demiurga, gwiazdy – mówi reżyserka „Gniewu” z Teatru Powszechnego w Warszawie

Gapienie się

Rozmowa z Eweliną Godlewską-Byliniak i Justyną Lipko-Konieczną

Niepełnosprawność dokonuje erozji, kiedy naprawdę wchodzi na scenę, nie tylko w teatrze, ale też na scenę przestrzeni publicznej. Pokazuje, że to, co uznajemy za „normalne”, jest stosunkowo wąską kategorią

Rytuały schyłkowego antropocenu

Rytuały schyłkowego antropocenu

Paweł Soszyński

Teatr z „Innych tańców” i okolic jest bardziej tradycyjny, niż się wydaje. Twórcy przestrajają go na nowe fale, co wymaga powrotu do wstępnej sytuacji teatralnej, wolnej jedynie od teatralnych konwencji. Blisko stąd do rytualnego momentu zerowego

Pokolenie bez Lupy

Pokolenie bez Lupy

Rozmowa z Tomaszem Platą

Postteatr pracuje z widzem, wykorzystując dwie podstawowe strategie: empatii i immersji. Bierze się z niechęci wobec tradycyjnej, zdystansowanej formy kontaktu między sceną a widownią

Wypuszczenie strzały

Wypuszczenie strzały

Paweł Soszyński

W inspirowanych rzeźbą „Łuczniczkach” Kryst i Sikory liryzm przeplata się z humorem, by ostatecznie nie tyle rozbić i zanegować klasycyzm, ile zrozumieć go na nowo

Sorom, shame, wstyd

Sorom, shame, wstyd

W ukraińskim teatrze Sarah Kane doczekała się mocnej i przewrotnej kobiecej interpretacji reżyserki Rozy Sarkisian – jakiej prawie 20 lat temu w Polsce, zdaje się, nie miała

Bezradność

W spektaklu „Lawrence z Arabii” Weroniki Szczawińskiej seria występów – jak w cyrkowej dramaturgii – dała przegląd strategii budowania stereotypów, lecz ostatecznie ich nie rozbroiła

Klatka

„Kiedy mój tata zmienił się w krzak” Jakuba Skrzywanka działa nie tylko w wałbrzyskiej szkole. Przeniesiony na teatralną scenę oddziałuje równie mocno. Ustawiona na środku klatka jest sugestywną metaforą dziecięcego uchodźstwa

Się obrócić

Rozmowa z Nataszą Aleksandrowitch

Kiedyś to się nazywało po prostu „być bezrobotną”. Dopiero od paru lat, jak nie pracujesz w zawodzie, albo pracujesz od czasu do czasu, to jesteś „freelancerką”

Biedni, ale tańczą

Biedni, ale tańczą

Jak na minimalistyczne projekty Wojtka Ziemilskiego, „Spektakl dla turystów” z Komuny Warszawa jest wyjątkowo teatralny. Jest też bezczelnie i błyskotliwie dowcipny, świeży i przewrotny

Granicę przesunęła rzeczywistość

Granicę przesunęła rzeczywistość

Rozmowa z Adamem Szczyszczajem

Ktoś mi niedawno powiedział, że pewne rzeczy trzeba zaakceptować, żeby pójść dalej. No, nie. Pewnych rzeczy ja jako człowiek nie jestem w stanie zaakceptować. Nic po tamtym Teatrze Polskim nie zostało

Oświadczenie

Oświadczenie w sprawie artykułu Karoliny Plinty „Odzyskać przeżywanie”

Czy będą tańczyć w Bytomiu

Czy będą tańczyć w Bytomiu

Wydział Teatru Tańca w Bytomiu to jedyny taki wydział w Polsce. Sesje baletu i tańca współistnieją obok zajęć z antropologii, reżyserii i choreografii. Studenci i absolwenci podkreślają, że studia przygotowują ich także do roli twórców. Nie godzą się na zamknięcie placówki po ledwie dziesięciu latach istnienia

Strzeżcie się Pameli

Strzeżcie się Pameli

Karolina Plinta

W „Pameli” dostajemy rewers zainteresowań Marty Ziółek, która nie tylko z fascynacją obserwuje nadchodzącą, napędzaną neoliberalizmem katastrofę, ale pyta, co nastąpi po niej. A może nastąpić pełny odlot, oświecenie albo szaleństwo

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów