KONFORMY: Remanent Życie teatralne i wokółteatralne przeorane jest dzisiaj konfliktami, odwrotnie proporcjonalnie do tego, jak i co teatr mówi ze sceny. Ostatnio wydaje się niezwykle powściągliwy w artykułowaniu sprzeciwu czy buntu, atakowaniu utrwalonych przekonań, mieszaniu w głowach i sumieniach
KONFORMY: Anty-Hermanis Zazdroszczę Hermanisowi poczucia, że współcześnie największym zagrożeniem dla wolności jest poprawność polityczna
KONFORMY: Milczenie Książka Joanny Ostrowskiej pozostaje świadectwem milczenia – najlepiej udokumentowanym dowodem na brak świadectw, najstaranniej i najwszechstronniej opisanym brakiem głosu
KONFORMY: Żaby, czyli parezja „Żaby” w reżyserii Michała Borczucha, czerpiąc z pięćdziesięcioletniej tradycji queerowego teatru i performansu, nie udają, że są offem offu, enklawą dziwaków, odgrywaniem awangardy i odkrywaniem Ameryki
KONFORMY: Rewolucja czy rabacja? Akcja #metoo to terapia wstydu dla ofiary i transfer wstydu na sprawcę. Czy będą z tego nowe ofiary? Będą. Będą osobiste rozgrywki, będą odwetowe akcje za nieudane związki, zdrady i niespełnienia. Tak jest zawsze, gdy rusza lawina
KONFORMY: Żadnych ofiar Chcemy od dyrektorów, kuratorów, urzędników i artystów odwagi i solidarności w obronie wolności artystycznej, choć pociąga to za sobą jakieś ewentualne ryzyko, jakieś może kłopoty, coś w rodzaju konsekwencji
KONFORMY: Potęga kontekstu Kłopot z konserwatystami jest taki jak z panem Jourdain, który nieświadomie mówił prozą – nie zauważają, że uprawiają twardą politykę
KONFORMY: Listy do M. Ofiary mylą się ludziom ze sprawcami. Ci, co ujawniają zbrodnie, są gorsi niż sprawcy. Ci, co robią o tym sztuki – są najgorsi. A kobiety są po prostu złe
KONFORMY: Pan tu nie stał Może warto uciec przed państwową ofensywą historyczną, nie wdając się w spór, kto ważniejszy w KOR-ze, Kuroń czy Macierewicz, a przyznając wreszcie należne miejsce Ance Kowalskiej?
KONFORMY: Kropka nienawiści Rozmawianie o rozmawianiu to jedna ze strategii, by w ogóle nie podejmować rozmowy. Inny sposób to ogłoszenie, że rozmówca albo krytyk mają poczucie wyższości, pouczają. To kończy definitywnie rozmowę, która jeszcze nawet się nie zaczęła
KONFORMY: Powrót Roya Cohna Za sprawą sztuki stał się Roy Cohn hybrydą medialną – jest reprezentacją, karykaturą, rekonstrukcją. To zombie opanowujący świat współczesnej polityki i mediów w sposób zaskakująco ekspansywny. I odżywający na nowo z taką samą piorunującą skutecznością
KONFORMY: Entartete Kunst Działanie algorytmu SHAME zdołano jak dotąd przebadać najdokładniej na przykładzie europejskich totalitaryzmów, gdzie powiązania terroru, polityki i retoryki wymierzonej w sztukę nowoczesną wydają się wręcz wzorcowe
KONFORMY: E-projekt Wszystko, co mieliśmy do zaproponowania, to hermetyczny język, kwaśne miny, ironiczne uśmiechy, prześmiewcze uwagi i sceptyczny stosunek do wszystkiego. Żadnej pozytywności
KONFORMY: Sex, drugs & pussy riot Niektórym znajomym od niedawna bardzo się spodobało pojęcie „narodu” i dostrzegają w nim nowe dla siebie treści. Ci, co dotąd zajmowali się genderem, teraz zwracają się ku Wyspiańskiemu
KONFORMY: List do Małgorzaty Musierowicz Trudno o lepsze potwierdzenie znaczenia dzieła niż wprowadzenie go w obieg kultury na zasadzie polemik, trawestacji, parafraz, parodii, czy – jak w przypadku „Terenu badań: Jeżycjady” – koncertu inspirowanego Pani melodiami
KONFORMY: Agitacja Kto nie, ten ma szlaban na lajkowanie śmiesznych statusów politycznych, petycje online i dowcipy o ludziach z wąsami. Po prostu ten, kto nie przyjdzie na Paradę Równości, ten nie ma tytułu do afiszowania się ze swoim liberalnym światopoglądem
KONFORMY: Przemoc Teatr jest narzędziem przemocy. Nie chodzi o przemoc na samym sobie, jak w performansie, w którym kaleczy się swoje własne ciało, chodzi o przemoc wobec drugiego człowieka, wpisaną w relację władzy i podległość
KONFORMY: Wolałabym nie Myślałam, że ten tytuł to ironia. Byłam pewna, że ironia. Kpina z siebie, kpina z widzów, poznański insajd dżołk, zabawa konwencją i gra słów. „My, mieszczanie”
