Co z nim?
Szkoda, że cię tu nie ma – zamieszkałem w pustce
po brzegi wypełnionej twą nieobecnością.
I może właśnie na tym polega ta główna
tajemnica – jeżeli powstaje świat, to wówczas,
gdy się z niego wycofasz. Zostaje wołanie,
porzucone ubrania, porzucony pokój
i pies, który wychodzi cały rok na drogę,
gdzie widział cię po raz ostatni – stoją w bramie
niewyrzucone śmieci, a w nich zmięta w kulkę
niedokończona lista: co kupić, naprawić,
co rozdać, gdzie zadzwonić. Fantastyczne plany
na wakacje. Za bilet ci liczę podwójnie,
bo co będzie z powrotnym? A pies, co pies robi
w międzyczasie, co z jego statusem pomiędzy
punktem A a punktem B, czy go wtedy kręci
zapach lasu i śnieg, świat z tamtej strony drogi?
Nawet teraz
Zima nie chce się skończyć w żadnym znanym miejscu.
Za rzeką łąka skrzypi, mróz w podziemnym przejściu,
nawet za magazynem, w którym trzymają czas
trzyma się jeszcze zima, ale najmocniej w nas.
Nienasycona ona, obdziera miasto z barw,
z kawiarni i sukienek, zapachów kobiet, traw,
rozbiera mur do naga i ranę robi w nim,
i mija miesiąc, drugi, a nad kominem dym.
Przez noc ciężarówkami wciąż wożą dla niej sól,
tak bardzo mdły smak czuje, że trzeba troszkę ból
posypać, niech tam trwa, inaczej wszyscy usną
i nikt nie będzie czuwał, nikt nie będzie bluźnił.
Nie będzie nikt układał przeciwko niej swych słów
pod nerwową żarówką, jakby to miał być nóż,
szlifując im końcówki i rymy aż do krwi,
lecz nie ma serca zima – we własne musisz wbić.
fot. Slav ZatokaTomasz Różycki – ur. 1970, ma w swoim dorobku pięć tomów wierszy: „Vaterland”, 1997; „Anima”,1999; „Chata umaita”, 2001; „Świat i Antyświat”, 2003; „Kolonie”, 2006, poemat epicki „Dwanaście stacji” (2004 – Nagroda Fundacji im. Kościelskich), „Księga obrotów” (2010), a także powieść „Bestiarium” (2012). Laureat nagród „Zeszytów Literackich” im. Josifa Brodskiego (2006), Arts & Litterary Prize 3 Quarks Daily (2010) i Nagrody „Kamień” (2010). Książki Różyckiego ukazały się we Francji, Niemczech, Włoszech, na Słowacji i w Stanach Zjednoczonych. On sam w 2006 roku opublikował przekład „Rzutu kośćmi” Stephane’a Mallarmé, a w 2011 „Wątpewności” Jacques’a Burko.