PÓŁ STRONY:
Coming out, coming in; Inny świat

Coming out, coming in

Gdy czytam o „przegiętym Jacku Poniedziałku w nowej sztuce warszawskiego Och-teatru, «Weekend z R.»", myślę o rytuałach przejścia. Myślę o nich też, gdy wspominam głośny ubiegłoroczny tekst Jana Hartmana o żydowskim antypolonizmie.

Publiczność klaszcze, publiczność nagradza, czego ja chcę od Poniedziałka i Hartmana? Otóż zastanawiam się, dlaczego coming out – Poniedziałka jako geja, Hartmana jako Żyda – został dopełniony coming in – zniszczeniem statusu stereotypowego geja i Żyda.

Czy gej nie może przedrzeźniać zabawnych gejów? Czy Żyd nie może krytykować niedobrych Żydów? Może, są na to liczne historyczne przykłady. Jeśli jednak przykłady te są aż tak liczne jak powyższe, należy się zastanowić, na co są właściwie przykładami.

Dawno, dawno temu, gdy w europejskich słownikach nie było jeszcze słów na gejów, było w nich wiele określeń – żydowskich i nieżydowskich – na nawróconych Żydów. Co od średniowiecza było pierwszym obowiązkiem konwertyty (zob. Peter Alfonsi, Pablo Christiani i wielu innych)? Świadczenie o zbrodniach innych Żydów.

Poniedziałek i Hartman deklarują, że są ganz andere, po czym robią dokładnie to, czego heteronormatywne i „polonistyczne“ społeczeństwo od nich oczekuje.

Inny świat
W Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie, w dziale Wolny Dostęp BX, egzemplifikacja rozdziału Kościoła i państwa. W wersji krajowej oznacza to świat, który nie zna państwa.

Można tu znaleźć wykładnię wszystkiego, co pojawiło się w państwie. Najtęższe umysły kurczą się pod badawczym spojrzeniem wykładowców seminariów duchownych, rozsianych po kraju.

Są w tym świecie liczne wartości i hierarchie. Ustanawia się je na targach książki katolickiej. Szczególną rangę, promującą odrodzenie wartości, ma nagroda FENIKS. W roku bieżącym nagrodę FENIKS 2010 w kategorii  „publicystyka religijna” uzyskał wywiad-rzeka Grzegorza Górnego („Fronda“) z ks. Waldemarem Chrostowskim. Uzasadnienie: „To wyważone i pełne mądrości spojrzenie na niełatwe relacje polsko-żydowskie. Książka ukazuje je z perspektywy prawdy chwilami trudnej, stanowiącej jednak konieczny fundament dialogu, o ile ten ma zbliżać, nie dzielić”.

Leszek Kołakowski o Kościele: „przetrwaliśmy dzięki ciemnocie naszego chrześcijaństwa”.