Dwutygodnik

Partnerzy

ur. 1980, historyk i krytyk sztuki, czasami kurator, adiunkt na Wydziale Badań
Artystycznych i Studiów Kuratorskich warszawskiej ASP. Współprowadzi dwa czasopisma:
krytyczno-artystyczny „Szum” (z Karoliną Plintą) i historyczno-artystyczne „Miejsce” (z Mariką
Kuźmicz). Ostatnio opublikował książkę „Proteuszowe czasy. Rozpad państwowego systemu sztuki 1982–1993” (2020), za którą dostał nominację do Nagrody im. Jana Długosza.

Znalezione artykuły

Znamy się, bo jesteśmy w mainstreamie

Znamy się, bo jesteśmy w mainstreamie

Jakub Banasiak Literatura

Powinniśmy chuchać i dmuchać na autonomię pola. Nadal w nim bowiem funkcjonujemy. Jeżeli zrezygnujemy z autonomii, pole bynajmniej nie zniknie. To tylko my oddamy za friko niezależność silniejszym graczom – polemika z tekstem Agaty Sikory „Czy my się przypadkiem nie znamy?”

Znój

Rozmowa z Wilhelmem Sasnalem Sztuka

Książka Andrzeja Ledera uwolniła mnie od poczucia wstydu, kompleksu pochodzenia. Jestem wieśniakiem i teraz mi z tym dobrze. Lubię przebywać na polu, poza domem. Lubię pracę, ziemię. Czuję się wolny

Opowiem wam, dziatki, o sztuce krytycznej

Opowiem wam, dziatki, o sztuce krytycznej

Jakub Banasiak Sztuka

Tom Karola Sienkiewicza to – zgodnie z tytułem – historia tryumfu. „Zatańczą ci, co drżeli” musi wywoływać schadenfreude u wszystkich tych, którzy obawiali się, że to o Beksińskim, Dudzie-Graczu, Olbińskim i Mitoraju będzie pisać się jak o superbohaterach

W poszukiwaniu tożsamości

W poszukiwaniu tożsamości

Jakub Banasiak Sztuka

Nad Warsaw Gallery Weekend, częścią peryferyjnego pola sztuki, od początku krąży widmo imitacji. To nieusuwalny punkt odniesienia, nadzieja i klątwa. Nadzieja na to, że kiedyś będzie „jak w Berlinie”; i klątwa – bo nie będzie nigdy

Archipelag, link, troll. Krytyka dzisiaj

Archipelag, link, troll.
Krytyka dzisiaj

Jakub Banasiak Sztuka

Jesteśmy świadkami „trzeciej fali”, kolejnego istotnego przewartościowania w polu krytyki artystycznej po 2000 roku

Splądrowane ruiny nowoczesności

Splądrowane ruiny nowoczesności

Jakub Banasiak Sztuka

Chcę wierzyć, że Zachęta celowo skonstruowała wielowarstwową narrację o upadku utopii nowoczesności. A jeśli nawet nie, warto spojrzeć na wystawy Milacha, Łopieńskiego, Tobisa i „Nowej rzeźby?” z tej właśnie perspektywy

Kontynuacja, której nie było. W odpowiedzi koledze Sienkiewiczowi

Kontynuacja, której nie było.
W odpowiedzi koledze Sienkiewiczowi

Jakub Banasiak Sztuka

Krotochwilny tytuł krótkiego tekstu Karola Sienkiewicza z moim nazwiskiem w tytule sugeruje, że znajdę w nim jeśli nie krwawą polemikę, to przynajmniej słuszną porcję jadowitej ironii. Niestety – żartów starczyło Sienkiewiczowi tylko na pierwszy akapit

LATA 90.: Bez-czas i czasy równoległe

LATA 90.:
Bez-czas i czasy równoległe

Jakub Banasiak Sztuka

Oczekując dziś intensywności, z jaką społeczeństwo przeżywało sztukę współczesną w latach 90., rozumujemy według starej logiki, zgodnie z którą sztuka jest ważna dla elit i „ludu”. Nie dostrzegamy, że tak naprawdę nie była dla nich ważna nawet wtedy

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów