OSTATNIA DEKADA: Populizm i populofobia Jan SowaObyczaje Skoro świat od dawna nie był tak stabilny i technologicznie zdolny do rozwiązywania podstawowych egzystencjalnych problemów, to dlaczego lęk stał się nieodłącznym elementem naszego społeczno-kulturowego pejzażu?
OSTATNIA DEKADA: Bez winylu Jakub DymekMuzyka Didżejowanie z laptopa zadomowiło się w kulturowym pejzażu, ale jeśli przyniosło jakąś rewolucję, to jej skutki są przynajmniej niejednoznaczne
OSTATNIA DEKADA: Rozkwit i zmierzch demokracji poetyckiej Maciej WoźniakLiteratura Portale poetyckie stanowiły zapowiedź tego, co niedługo po ich zapaści stało się z całą polską demokracją. Poezja internetowa okazała się awangardą, tyle że nie literatury, a rzeczywistości
OSTATNIA DEKADA: Zwrot antyrealistyczny Jakub MajmurekFilm Czy zwrot antyrealistyczny, charakterystyczny dla reżyserów urodzonych w latach 80., utrzyma się, czy padnie pod naporem publiczności domagającej się innego portretu niż ten wzięty z sundance'owych schematów?
OSTATNIA DEKADA: Duchologia dzisiaj Olga DrendaObyczaje Do niedawna obowiązywała u nas cywilizacja pozorowana, kraj znalazł się we śnie o modernizacji, która okazała się fikcją. Polukrowano nam codzienną bułkę z serkiem topionym i wzięliśmy to za dobrą monetę
OSTATNIA DEKADA: Łąki, łopuchy, bezkresy Dorota MasłowskaObyczaje To był magiczny moment; jakieś zawieszenie, urbanistyczny i cywilizacyjny suspens. W tej wypalonej rzeczywistości coś było bardzo poetycznego, wielomównego, coś, co mnie niesłychanie uruchamiało, i czego sobie dzisiaj zazdroszczę
OSTATNIA DEKADA: Moda na sukces Karol SienkiewiczSztuka Odkąd weszliśmy do Unii Europejskiej, w sztuce zapanowała moda na sukces. Już nie ten wyimaginowany czy sztucznie napompowany. Teraz liczyło się tylko najwyższe miejsce na podium
OSTATNIA DEKADA: Zaczęło się w Gdańsku Witold MrozekTeatr O micie Teatru Wybrzeże za Macieja Nowaka napisano wiele – dla niektórych miniona teatralna dekada to „dekada Nowaka”. Być może początkiem dekady polityczności powinien być „H.” Klaty, symboliczny spektakl w Stoczni Gdańskiej oparty na „Hamlecie”
OSTATNIA DEKADA: Popsuta, lekko nieporadna Agata PyzikLiteratura Stajnię Dunin-Wąsowicza należy uznać za symptomatyczną i symboliczną. Masłowska, Drotkiewicz, Żulczyk chwytali Zeitgeist. Rynek był głodny młodych pisarzy, którzy w fajny sposób opisywaliby często głęboko niefajną rzeczywistość
OSTATNIA DEKADA: Na poważnie i do końca Stach SzabłowskiSztuka Była to dekada pracy u podstaw; zakładania galerii i instytucji, profesjonalizacji, szlifowania języków, konsumowania grantów, powoływania festiwali i rozwijania publiczności. W tym czasie Żmijewski uparcie zadawał pytanie: czy sztuka może nam dać coś więcej niż spektakl?
OSTATNIA DEKADA
