Dwutygodnik

Partnerzy

Pielęgniarka na bloku operacyjnym w trakcie specjalizacji z anestezjologii i intensywnej terapii. W wolnym czasie spaceruje z suką i dyskutuje w kuchni o stanie wszechrzeczy.

Znalezione artykuły

Sprawa zawodowa

Sprawa zawodowa

Marta Falecka Obyczaje

Nazywamy się „Medycy na Granicy”. Jesteśmy wykształceni, doświadczeni i chcemy jechać do strefy, żeby leczyć. Zwyczajnie, po ludzku pomagać tym, którzy tego potrzebują

Iskra i wiatru powiew

Iskra i wiatru powiew

Marta Falecka Obyczaje

Ochrona zdrowia jest z państwem w patorelacji, w której przemocowy partner znęca się psychicznie. Przy kamerach wjeżdża klaskanko, pochwały, obietnice, a jak to naprawdę wygląda, wiemy wszyscy. My, medycy, jesteśmy mięsem armatnim, które jest bez mrugnięcia okiem rzucane na szaniec

Do wszystkiego można przywyknąć

Do wszystkiego można przywyknąć

Marta Falecka Obyczaje

Nawet nie wiadomo, kiedy skończyła się walka na pierwszej linii frontu z koronawirusem oraz zrzutki na sprzęt i darmowe obiady. Znowu, jako pracownicy ochrony zdrowia, wylądowaliśmy na końcu łańcucha pokarmowego

Nie bój się medyka

Nie bój się medyka

Marta Falecka Obyczaje

Próbuję sobie to jakoś tłumaczyć: że przewlekły stres może się w końcu przerodzić w agresję. Koronawirusa nie widać, a medyka owszem. Ale to właśnie pracownicy ochrony zdrowia wiedzą, jak uchronić siebie i resztę społeczeństwa – ciąg dalszy relacji pielęgniarki

Taki fajny zespół

Taki fajny zespół

Marta Falecka Obyczaje

Można by przecież krzyknąć „pobite gary”, obrazić się za te wszystkie lata spychania naszych apeli, próśb i gróźb pod dywan. Albo założyć ręce i mruknąć: „A nie mówiliśmy?”. Ale teraz nie chodzi o polityków, chodzi o ludzi – ciąg dalszy relacji pielęgniarki

Żadnych supermocy

Żadnych supermocy

Marta Falecka Obyczaje

„Mówią o nas, że jesteśmy na pierwszej linii frontu. Ale tu nie ma frontu. Jesteśmy partyzantami kryjącymi się po krzokach, ściskamy proce w rękach” – ciąg dalszy relacji pielęgniarki

Robić robotę

Marta Falecka Obyczaje

„Nawet jeśli maseczki spadną z nieba, a spod ziemi wyrosną jak po wiosennym deszczu respiratory, nie będzie kto miał ich obsługiwać. Nie od dzisiaj wiadomo, że kto pracuje w szpitalu, ten się w cyrku nie śmieje” – relacja pielęgniarki z pandemicznego frontu

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów