Nowe wydawnictwa poświęcone Lupie

Anna Wachowiak

Nowe wydawnictwa próbują w zaskakujący sposób pokazać teatr Krystiana Lupy

Jeszcze 1 minuta czytania

Kiedy po wielkim święcie teatru – czyli wrocławskiej ceremonii wręczenia Premio Europa per il Teatro Krystianowi Lupie – pozostaną wspomnienia, zawsze można sięgnąć po wydawnictwa poświęcone głównemu laureatow.

Zacznijmy od „Rysunków” (Wydawnictwo BOSZ) – na które składają się prace graficzne reżysera, scenografa własnych spektakli, a poza teatrem – grafika i malarza.
Wybór ikonograficzny wprowadza nas nie tylko w przestrzeń teatru Krystiana Lupy. Te rysunki stają się kluczem do wyobraźni reżysera; pozwalają zbliżyć się do tajemnicy, która rodzi kolejne światy jego przedstawień. Pomieszczonym w tomie pracom towarzyszy esej krakowskiej teatrolożki, Anny R. Burzyńskiej.

Dwujęzyczny album „Lupa/Teatr” (Wydawnictwo W.A.B. we współpracy z Instytutem Adama Mickiewicza) próbuje na inny sposób zatrzymać teatr Krystiana Lupy. Materią są tu fotografie Krzysztofa Bielińskiego – niemal reportażowy zapis obcowania ze spektaklami reżysera. Co ciekawe, sam Lupa opatruje kolejne kadry odautorskim komentarzem. Całości dopełnia kompletny, niezwykle cenny spis przedstawień reżysera i esej o jego teatrze autorstwa Piotra Gruszczyńskiego.

Wreszcie „Kalkwerk” – czyli premierowe wydanie na DVD legendarnego spektaklu i początek nowej serii Polskiego Wydawnictwa Audiowizualnego (od 1 kwietnia przemianowanego na Narodowy Instytut Audiowizualny). Premiera „Kalkwerku” według powieści Thomasa Bernharda – z genialnymi rolami Andrzeja Hudziaka i Małgorzaty Hajewskiej-Krzysztofik – odbyła się 7 listopada 1992 roku w krakowskim Starym Teatrze (rejestracji dokonano 6 lat później).
A to dopiero początek, bo PWA przygotowuje się do wydania kolejnych zapisów spektakli Krystiana Lupy: „Immanuela Kanta” Bernharda oraz „Szkiców z «Człowieka bez właściwości» Roberta Musila”…

Pisanie laurki Krystianowi Lupie to wyważanie dawno otwartych drzwi.
Ale z pewnością nie myli się Georges Banu, gdy w oficjalnym uzasadnieniu przyznania Europejskiej Nagrody Teatralnej polskiemu reżyserowi pisze: „Krystian Lupa (…) jest punktem odniesienia. Teatr Lupy nosi swoiste piękno tradycji kulturalnej Europy środkowej, do której się odwołuje i którą wywyższa, budując z niej wizję świata. (…) Wyrafinowana przygoda, niebezpieczna ekspedycja, wędrówka w nieznane. (…) W ten sposób Lupa głosi swoją filozofię człowieka teatru, dla którego to, co stare – w skromniejszej postaci sceniczne resztki, a w szlachetnej teksty powieści – staje się trampoliną dla poznania, czy jeszcze lepiej – ponownego poznania siebie”.

49