Mary Poppers. Monodram Paweł SoszyńskiTeatr „Jestem królową południa, matką pogranicza i wszystkich poetów, którzy strofują mnie równie często, jak wyznają miłość. I dobrze, ciało jest po to, by go używać, a nie o nim mówić” – przedpremierowo publikujemy monodram zmarłego w 2021 roku dramaturga i redaktora „Dwutygodnika”
Podsumowanie roku 2022 RedakcjaObyczaje Oglądanie sztuki z latarkami, śnięcie Odry, pracownicy techniczni na scenie, słowa wobec wojny i różnorodności, filmy o kobietach, które odrzucają społeczne reguły – redakcja „Dwutygodnika” podsumowuje mijający rok w kulturze
Sojusz redakcji i recenzentów Rozmowa z krytyczkami i krytykami oraz redaktorami czasopism teatralnychTeatr Teatry mogłyby poczuwać się do odpowiedzialności za krytykę teatralną, również na najbardziej podstawowym, materialnym poziomie, podobnie jak krytyka poczuwa się do odpowiedzialności za praktyków teatru
Archiwum języka Rozmowa z Katarzyną Kalwat i Kamilem KawalcemTeatr W spektaklu staramy się używać języka stworzonego przez Joyce’a do zrozumienia współczesnej Polski. Chcemy rozgryźć, z czym nasz język się boryka, jakie siły się na nim odcisnęły – rozmowa z twórcami spektaklu na podstawie „Finnegans Wake”
Być i nie być Rozmowa z Iwoną NowackąTeatr Przekład jest dla mnie podobny do pracy aktorki i aktora. Dostajesz materiał, który masz przez siebie przepuścić i zinterpretować. Jeśli jestem na próbach, cały czas wsłuchuję się, gdzie ktoś coś inaczej przeczyta, bo to często lepsze rozwiązania – mówi tłumaczka niemieckich dramatów
Не дозволяю собі зневіритися Rozmowa z Оксаною ЧеркашиноюУкраїна У мистецтві мені принципово важливо зайняти суб’єктну й критичну позицію щодо себе самої, до своєї країни. Це передусім про гідність
KONFORMY: Remanent Joanna KrakowskaFelietony Życie teatralne i wokółteatralne przeorane jest dzisiaj konfliktami, odwrotnie proporcjonalnie do tego, jak i co teatr mówi ze sceny. Ostatnio wydaje się niezwykle powściągliwy w artykułowaniu sprzeciwu czy buntu, atakowaniu utrwalonych przekonań, mieszaniu w głowach i sumieniach
Jak balon z helem Marta ZdanowskaTeatr Zanim pornografia stała się wszechobecnie dostępnym towarem z Zachodu, istniał nieznany ląd golizny naszych rodziców, a może i dziadków, który powraca w spektaklu Agnieszki Jakimiak jako ekologiczna utopia
Inna scena Ewa DrygalskaMedia I teatr, i wirtualna rzeczywistość chcą nas zanurzyć w artystycznym doświadczeniu i dostarczyć silnych emocji. VR pozwala na to indywidualnie. To teatr jednego widza
Zdekolonizować ciało i umysł Iwona KurzTeatr W finale spektaklu Nastia, „dziewczyna na wydaniu”, bohaterka z Tołstoja i Czechowa, ostentacyjnie wystawia się na gwałt – bo wie, że jest na niego skazana. Ta figura nadal uwodzi Zachód, sugerując, że ona właśnie, czysta i niewinna, jest wcieleniem rosyjskiej duszy
Ballady i seks Katarzyna NiedurnyTeatr Niewygoda, zakłopotanie. Znacznie prościej o opowiadanej ze sceny seksualności byłoby mi rozmawiać z naukowcem niż z osobami, które bezkompromisowo wyrażają swoje potrzeby – o spektaklu „Libido romantico”
