KONFORMY: Remanent Joanna KrakowskaFelietony Życie teatralne i wokółteatralne przeorane jest dzisiaj konfliktami, odwrotnie proporcjonalnie do tego, jak i co teatr mówi ze sceny. Ostatnio wydaje się niezwykle powściągliwy w artykułowaniu sprzeciwu czy buntu, atakowaniu utrwalonych przekonań, mieszaniu w głowach i sumieniach
Jak balon z helem Marta ZdanowskaTeatr Zanim pornografia stała się wszechobecnie dostępnym towarem z Zachodu, istniał nieznany ląd golizny naszych rodziców, a może i dziadków, który powraca w spektaklu Agnieszki Jakimiak jako ekologiczna utopia
Inna scena Ewa DrygalskaMedia I teatr, i wirtualna rzeczywistość chcą nas zanurzyć w artystycznym doświadczeniu i dostarczyć silnych emocji. VR pozwala na to indywidualnie. To teatr jednego widza
Zdekolonizować ciało i umysł Iwona KurzTeatr W finale spektaklu Nastia, „dziewczyna na wydaniu”, bohaterka z Tołstoja i Czechowa, ostentacyjnie wystawia się na gwałt – bo wie, że jest na niego skazana. Ta figura nadal uwodzi Zachód, sugerując, że ona właśnie, czysta i niewinna, jest wcieleniem rosyjskiej duszy
Ballady i seks Katarzyna NiedurnyTeatr Niewygoda, zakłopotanie. Znacznie prościej o opowiadanej ze sceny seksualności byłoby mi rozmawiać z naukowcem niż z osobami, które bezkompromisowo wyrażają swoje potrzeby – o spektaklu „Libido romantico”
Jak się rozpuścisz, to będzie cię więcej Rozmowa z Marią Magdaleną KozłowskąTeatr „Myśl o teatrze jako wspólnocie wytrąca nas ze śmieszkowania” – o szczecińskim spektaklu, w którym foki wystawiają „Grażynę” Mickiewicza
Przefoczenie Witold MrozekTeatr Szczecińskie „Foki” to nieskrywany hommage – podany w scenariuszu dzień początku dziwnych foczych zachowań to 18 września 2021, czyli data śmierci Pawła Soszyńskiego
Marzenia o teatrze Katarzyna WaligóraTeatr Spektakl „Marzenia polskie” w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego jest także opowieścią o zespole Starego Teatru, znanym ze znakomitych, otaczanych kultem przedstawień, ale też przecież ze swojej kapryśności, chimeryczności i buty
Joanna Wichowska (1969-2022) Agnieszka JakimiakTeatr W tym jednym życiu Joanny krył się cały ogród o rozwidlających się ścieżkach. Chciałabym napisać coś na pocieszenie, ale nie umiem oderwać się od myśli, że ten ogród stracił swoją opiekunkę, i ogarnia mnie wtedy lęk – co teraz z nim będzie?
„Dziady” w dziadocenie Iwona KurzTeatr Teatr, który w 2021 roku rozpoznaje, że są dwie Polski, może jest teatrem narodowym („o naród zatroskanym”), ale nie jest teatrem proponującym myśl, która pozwala wydźwignąć się poza tę diagnozę
Wycieczka językolotem Rozmowa z Dorotą MasłowskąLiteratura To było dla mnie coś nowego, praca na czasach niebieżących. Nie mogłam swojego procesu twórczego podłączyć do rzeczywistości i czerpać z tego, co mówią ludzie, jak się zachowują – mówi autorka „Bowiego w Warszawie”
Teatr na żywej planecie Frank RaddatzTeatr Ten, kto wyruszy na poszukiwanie planetarnego wymiaru sztuki teatralnej, nieuchronnie natrafi na dionizyjskość. O wyzwaniach teatru w antropocenie
