Garwolin i z powrotem Dariusz SośnickiLiteratura Skoro napisanie drugiej książki jest tak trudne, że prawie niemożliwe, można przecież znowu napisać pierwszą – o „Cukrach” Doroty Kotas
Nie wiecie nawet połowy Jakub SochaLiteratura Gdyby szukać dla pisarstwa Kazuo Ishiguro odpowiednika na półkach w piekarni, byłby to staroświecki, dobrze wypieczony chleb baltonowski
Partyzant Mateusz MarczewskiObyczaje Więzienie Fox na Manus zostało zamknięte w 2017 roku pod wpływem protestów społecznych. Boochani odegrał w jego zamknięciu poważną rolę. Gdyby nie podjął walki, być może siedziałby tam do dziś, czekając, aż my, tutaj, zrozumiemy, w jaki sposób odbywa się globalna dystrybucja równości
Joanna i Władek Rozmowa z Andrzejem MuszyńskimLiteratura Moi bohaterowie chcą trochę energii, żeby żyć. Tylko tyle. Masa ludzi z problemem bezpłodności jest dziś pozbawiona jakichkolwiek rytuałów. Nie ma nic gorszego niż dawać fałszywą nadzieję, ale wierzę w rytuał literatury
O czym teraz myślisz? Tomasz SurdykowskiLiteratura W powieściowych rozterkach Sally Rooney współczesność występuje raczej jako rekwizyt, rozwieszona w tle, na romansowym rusztowaniu
Mało robię zdjęć Rozmowa z Agnieszką SowińskąLiteratura Odbiłam się od kilku wydawnictw, słysząc, że choć książka Stiepanowej „Pamięci pamięci” „zapowiada się ciekawie”, jest zbyt trudna na polski rynek – rozmowa z tłumaczką
Systemy przechowywania Marcin WichaLiteratura „Pamięci pamięci”: tytuł brzmi jak dedykacja. Książka Marii Stiepanowej została poświęcona pamięci – tak jak coś może być poświęcone ojcu, matce, dziadkom, zmarłym, zaginionym i zapomnianym krewnym
Drabina, fandla i willys Paweł Dunin-WąsowiczLiteratura Dokumentacja zniszczeń, sporządzona zaraz po wojnie przez Biuro Odbudowy Stolicy, to wymarzony gotowiec scenografii dla ultrarealistycznego kryminału – o odbudowie Warszawy w powieściach z lat 40. i 50.
Sąsiedzi Aleksandra KumalaLiteratura Łatwość, z jaką Karpińska uderza w przeróżne narracyjne tony, sprawia, że jej krótkie formy zaskakują świeżością i fantazją. Ich lektura jest lekka i przyjemna, rzekłabym nawet, bez cienia złośliwości, doskonale niezobowiązująca
Złączona końcami linia prosta Tomasz SwobodaLiteratura Wywrotowej sile języka przeciwstawia się w „Zazi w metrze” jego siła inercyjna. Ludowa kreatywność co rusz wpada w sidła ujednolicającej, zecerskiej i dziennikarskiej kontroli
Sąsiadowanie Aldona KopkiewiczLiteratura O Bawołku chętnie twierdzi się, że to awangardowy pisarz z prowincji. Szala, na której waży się literacki eksperyment i małomiasteczkową egzystencję, przechylała się na różne strony w kolejnych książkach, w „Pomarli” wydaje się doskonale wyważona
Pieśni na ruderę i głos Eliza KąckaLiteratura Dni bohaterki „Pustostanów” wypełnia dojrzewanie do decyzji, by wstać z łóżka, może coś założyć lub przyrządzić posiłek, który zostanie niezjedzony, a w przypadkach skrajnych stawić czoła konieczności wyjścia na ulicę
