Prawda ekranu, prawda muzyki Jan Topolski Film Jeszcze zanim „Tár” wszedł na ekrany polskich kin, wzbudził sporo kontrowersji. Równocześnie chwalono jego wysoki poziom wiarygodności. O filmie Todda Fielda mówią polskie dyrygentki i wiolonczelistki
Sztukmistrz z Brooklynu Marcin Stachowicz Film „Pokazać kruchą nadzieję” – to być może najlepsza definicja autorskiego projektu Darrena Aronofsky’ego. „Wieloryb” to w jego dorobku film najmocniej chrystusowy, ale też w jakimś sensie najbardziej troskliwy i empatyczny
Ich dom w mocy snu Piotr Mirski Film Historia lubi się powtarzać, także historia kina. „Skinamarink” to kolejny, po „Blair Witch Project” i „Paranormal Activity”, niskobudżetowy, zrobiony z niczego horror, który stał się kulturowym fenomenem
Noc szarańczy Michał Walkiewicz Film „Babilon”, trzygodzinny epos o hedonistycznych harcach w Fabryce Snów to, mówiąc delikatnie, niezły odlot. Druzgocąca kasowa porażka filmu wydaje się najlepszą odpowiedzią na pytanie, czy kogoś to jeszcze obchodzi
Ciepłe lody Jakub Socha Film „Fabelmanowie” Spielberga to autobiografia kogoś, kto boi się zejść głębiej, przedrzeć się przez rodzinne legendy, przeprowadzić na sobie autoanalizę
Małe zwycięstwa Rozmowa z Alexem Gibneyem Film Mam listy od Henry’ego Kissingera, w których wygrażał się, że zniszczy mnie pozwami. Nie zrobił tego, bo wiele rzeczy musiałby ujawnić w toku rozprawy − mówi wybitny amerykański dokumentalista, laureat Oscara
Ze ściśniętym gardłem Iwona Kurz Film „Jednym głosem” Marii Schrader opiera się na emocjach – ale też do nich się ucieka, spętany, jak się zdaje, zobowiązaniami wobec zbyt wielu podmiotów: kobiet skrzywdzonych przez Weinsteina, aktorek, które chciały wystąpić w filmie, i tych, które nie chciały
W całości Marcin Stachowicz Film W „Do ostatniej kości” Guadagnino kanibalizm – główny motor napędzający fabułę – to kwestia genów, przekazywanego z pokolenia na pokolenie brzemienia, ale nie tylko – także pewnej ogólnej bulimicznej kondycji egzystencjalnej
Norma w Krainie Czarów Bartosz Żurawiecki Film Film Dominika jest rozczarowaniem. Choć powiedziałbym paradoksalnie (w końcu Monroe to głównie paradoksy), że jest to rozczarowanie spełnione
Zgrzyty w utopii Olga Drenda Film „Yang” sytuuje się gdzieś w połowie drogi między standardowymi scenariuszami baśniowymi a świeżą dyskusją o transhumanistycznej utopii
Rozmowy z diabłem Jakub Majmurek Film Horror w ujęciu Derricksona niesie konserwatywne pocieszenie: moment rozliczenia przywraca porządek, dobro i zło zostają wyraźnie rozgraniczone i nazwane. „Czarny telefon” realizuje tę strategię być może najbardziej ze wszystkich jego filmów
Koktajl z hormonów Bartosz Żurawiecki Film Z tym filmem, a może generalnie z twórczością Luhrmanna jest trochę tak jak z operami Wagnera, o których ktoś powiedział: „Genialne momenty, nie do zniesienia kwadranse”