Strzelanina Jakub Socha Film W „Civil War” nie znajdziemy nic o wpółczesnej Ameryce, za to sporo o współczesnym dziennikarstwie wojennym. Szkoda tylko, że to, co nam próbuje powiedzieć Garland, już raczej wiadomo
Możliwości Jakub Socha Film „Czerwone maki” to ostatni akord zaplanowanej na lata akcji stworzenia nowego kina historycznego nad Wisłą. Można śmiało powiedziec, że akcja się nie udała
Błoto w randze symbolu Rozmowa z Grzegorzem Dębowskim i Pawłem Maśloną Film O przyszłości kina, oczekiwaniach widzów, Polsce, błocie, serialach i bohaterach – rozmawiamy z autorami filmów „Tyle co nic” i „Kos”
Blizna po matce Agnieszka Jakimiak Film To nie my – anonimowe widzki – jesteśmy prawdziwymi adresatkami filmu. W rzeczywistości córki Olfy opowiadają tę historię własnej matce, która być może wreszcie wysłucha je do końca
Wyjść poza banał Rozmowa z Kaouther Ben Hanią Film Nie mogłam pojąć, dlaczego młode dziewczyny z Tunezji jadą do Libii, żeby dołączyć do ISIS. Chciałam zrozumieć, co nimi kierowało – mówi Kaouther Ben Hania. Jej „Cztery córki” od 15 marca w kinach
O człowieku, który wierzył w to, czego już nie ma Kornelia Sobczak Film Martyniuk, główny bohater filmu „Tyle co nic”, jest chłopem. Jest chłopem w sensie klasowym i kulturowym – należy do ziemi w takim samym stopniu, jak ziemia należy do niego
Archeologia wyboru Daria Badior Film Czernow ma nadzieję, że kiedy za pięć, dziesięć lat ktoś będzie chciał poznać prawdę o Mariupolu, jego film będzie jednym ze źródeł tej wiedzy – „20 dni w Mariupolu”, nagrodzone Oscarem w kategorii film dokumentalny, można oglądać już w polskich kinach
Nie deptać lilii Darek Arest Film Rodzinny raj w środku masowego piekła. Basen i krematorium. Śmiechy i jęki konających. Dla Jonathana Glazera działkowanie na zapleczu zagłady to zaledwie punkt wyjścia. Punkt wyjścia do czego?
Dyskretny urok otchłani Barbara Kosecka Film Sandra Hüller nie kokietuje i nie bywa urocza. Nie fetyszyzuje swojego ciała, oddaje je na użytek filmu czy spektaklu, w który wierzy, bez pruderii czy gwiazdorskiej próżności – na swoim koncie ma role, w których dowiodła niecodziennej, nawet jak na europejskie standardy, erotyczno-aktorskiej fantazji
Niedosyt w granicach filmowej przyjemności Marcin Stachowicz Film „Biała odwaga” to niezły film, solidna szkoła scenariopisarstwa, odrobiona lekcja z rodzinnej i politycznej psychodramy, udane rozliczenie z bezrefleksyjną „ludomanią”
W pustyni Klara Cykorz Film Dennis Villeneuve boi się narkotycznego serca „Diuny”, przekroczenia granicy osobliwości, za którą pryśnie jego natchniona powaga. Nawet czerwie, ikoniczne stwory zamieszkujące pustynię, nie za bardzo go interesują
Miasto świata Łukasz Najder Film Ekspresjonizm i naturalizm, którymi posłużył się Wajda w „Ziemi obiecanej”, by oddać grozę miasta potwora, stały się z czasem przezroczyste. Zamiast tragedii łódzkiej kosztujemy ciągu wysmakowanych artystycznie scen, popisu aktorskiego, kunsztu reżysera i operatorów. Aura tego pokazu jest tak intensywna, że przesłania wszystko, co aurą nie jest