Melancholia sprzeciwu Kornelia SobczakFilm Oglądanie pod rząd trzech serii „Czterdziestolatka” układa się we wstrząsającą – choć przecież śmieszną, a może tym bardziej wstrząsającą, im bardziej zabawną – opowieść o tym, że coś poszło nie tak
Matematyka upadku Jakub MajmurekFilm „Fundacja” Friedmana i Goyera jest produkcją ambitną, jednak nie angażuje emocjonalnie ani nie wyłamuje się ze standardów
SZUMNY, TRZYMAJĄCY W NAPIĘCIU Dorota MasłowskaFelietony Na nihilistyczny magnetyzm „Sukcesji” składa się wiele rzeczy. Jest to wybitny pop, wielopłaszczyznowy, wielokrotnie złożony, miażdżący standardy politycznej poprawności, błyskotliwy, zły
Cudzowstyd na gigancie Weronika MurekFilm Jest „The Office PL” dosyć chimeryczne: czasami wydaje się trafne i lekkie, czasami dotkliwie chybia
Ucieczki w makabrę Klara CykorzFilm „Squid Game” jest opowieścią o tym, jak przemoc działa między ludźmi skazanymi na bycie razem. Meksykański film „Nowy porządek”, od niedawna w polskich kinach, to z kolei rzecz z gatunku elite panic
Trener to brzmi śmiesznie Łukasz SmolarowFilm Komediowy serial „Ted Lasso” bardziej zachęca do zastanowienia się nad rolą trenera niż produkcje, które pokazują pracę prawdziwych gwiazd sportu
Czary-mary Marcin StachowiczFilm Jeśli „Kruk” opowiada o świecie, w którym nigdy nas nie było, a „Rojst” o naszej nieodległej, lecz wszystko fundującej przeszłości, to „Klangor” pokazuje miejsce, w którym jesteśmy dzisiaj
Chaszcze warszawskie Klara CykorzFilm Ogląda się dziś „Zmienników” jak prawdziwe laboratorium serialu telewizyjnego – chwyty starego wygi testowane w nowym metrum
Nie wyjdę! Marcin StachowiczFilm Lipcowa premiera drugiego sezonu „I Think You Should Leave...” zbiegła się w czasie z ostrzeżeniami przed czwartą falą pandemii – i jest to chyba dobra okazja do poważnego potraktowania „pocztu denialistów” Tima Robinsona
Stół, którego tu nie ma Jakub MajmurekFilm Zawarte w filmie „Oslo” pragnienie, by Izraelczycy i Palestyńczycy usiedli do stołu i wypracowali pokój, wydaje się tyleż zrozumiałe i szlachetne, ile naiwne, oderwane od tego, jak wyglądają dziś konflikt na Bliskim Wschodzie i jego polityka
Instant zen Darek ArestFilm Obrazy pełne harmonii, kojący głos zza kadru, brak konfliktu i zero napięcia. Po dziesięciu 20-minutowych odcinkach medytacyjnego „Świata spokoju” mam ochotę gryźć i drapać
Gniew Agnieszka JakimiakFilm Serial w reżyserii Barry’ego Jenkinsa zwalnia tempo narzucone przez Whiteheada i inaczej rozkłada akcenty. Jest nie mniej brutalny, ale bardziej niż opowieścią o ucieczce jest historią o ziemi – o przynależności do gruntu i o krwi, która wsiąka w pola
