Jestem baba i nie piszę o miłości Joanna Mąkowska Literatura Antologia „Przyszli zobaczyć poetkę” powstała wbrew tendencji zawężania perspektywy i skupiania się wyłącznie na wątkach związanych z tożsamością płciową
Co robi z nami przemoc Rozmowa z Małgorzatą Rejmer Literatura To opowiadania z mroku i miodowego światła. Mimo manichejskej wizji, w której dobro walczy ze złem i czasem przegrywa, wiele w tych tekstach zachwytu, że na tym niesprawiedliwym, okrutnym świecie wciąż jest tyle piękna – mówi autorka „Ciężaru skóry”
Porządny gość Igor Kierkosz Literatura Bohaterów opowiadań Grzegorza Bogdała z książki „Idzie tu wielki chłopak” łączy banalne przekleństwo człowieczeństwa, zwyczajna omylność i normalna potrzeba akceptacji
Szkic do rozwinięcia Antonina Tosiek Literatura Opisy zmagań z anoreksją we „Wstręcie” Malwiny Pająk uważam za reprezentację szkodliwą, a nawet potencjalnie niebezpieczną. Za dużo tu narracyjnej waty, niepokojąco niewiele zaś opisów procesów i przyczyn
Groźby i przechwałki Adam Woźniak Literatura Za każdym razem, gdy odetchniemy na chwilę od moralizatorstwa „Iluminacji” Grzegorza Filipa, jakiś przemądrzały bohater musi zacząć naśmiewać się z „małpujących” mody „prostaczków” albo naprawić łańcuch „walczącej feministce”
Zapisywanie jako dywersja Antonina Tosiek Literatura Autobiograficzna etykieta prozy Aleksandry Młynarczyk-Gemzy wyposaża ją w najbardziej niepozorną, a najsilniejszą broń: kontrolę nad narracją
Historii nie ma w liczbie mnogiej Joanna Piechura Literatura W „Ten się śmieje, kto ma zęby”, powieści wyróżnionej Nagrodą Literacką m.st. Warszawy, Zyta Rudzka proponuje coś innego niż dotąd – łotrzykowską opowieść o kobiecie, której uda się w końcu posmakować wolności
Wyciąg z głowy Elżbieta Łapczyńska Literatura Piszę koszmarnie wolno. Strona dziennie to dla mnie wyczyn. Zazwyczaj myślę akapitami: 1–2 to całostki, po których robię sobie odpoczynek. Jest to pisanie-dłubanie, pisanie-rzeźbienie, pisanie-wykopywanie, pisanie z przewagą usuwania – o swoim warsztacie opowiada autorka „Bestiariusza nowohuckiego”
Wywoływanie duchów Maciej Płaza Literatura Tworzenie literatury, czyli opowiadanie o zdarzeniach na tyle ważnych, że wartych pieśni, pojmuję jako zanurzanie się w zgęstkę, schodzenie w nieprzejrzystą głębię ludzkiego serca, ziemi, na której żyjemy, i języka, jakim siebie opowiadamy
Rozkosze mamrotania Monika Ochędowska Literatura Rozpoznajemy się, zbieramy, odliczamy i przybijamy piątki. Potrzebujemy wielu herstorii i opowieści matrylinearnych, by zbudować tożsamość – przegląd najnowszej literatury lesbijskiej
Rachunek krzywd Kacper Pobłocki Obyczaje Wyjście z kręgu pańszczyźnianej udręki nie odbędzie się bez stworzenia innej definicji człowieczeństwa. Czy to jest w ogóle możliwe?