Syndrom orkiestry na Titanicu Marcin BoguckiMuzyka W przypadku oper i filharmonii jeszcze bardziej niż w teatrze dramatycznym ujawnia się zasada produktywności, konkurencyjności i widzialności. Czy będą one w stanie zrezygnować z zasady better, faster, stronger?
Beczała do łez porusza Marcin BoguckiMuzyka Popularność „Halki” wynika ze strawnego podania historii nierówności klasowych w formie melodramatu. Mariusz Treliński próbował wyjść nieco poza ten schemat, ale nie zrezygnował z niego do końca. Nad klasowością w Polsce można tylko uronić łzę
ZAPLECZE KULTURY: Ten pan jest od wszystkiego Rozmowa z Ryszardem SzczeszakiemObyczaje Trzy tygodnie dzwoniłem, dobę czekałem na odpowiedź teleksem, woziłem dewizy nocnymi pociągami. Nie denerwuję się, kiedy ktoś nie odpowiada na maila po kwadransie
Tej Joanny nie spalicie Marcin BoguckiMuzyka W „Joannie d’Arc na stosie” w reżyserii Moniki Strzępki konfrontacja dwóch politycznych plemion przyjmuje formę niegroźnej bitwy na śnieżki. Nie znajdziemy tu traumy konfliktu „dwóch Polsk”
Komunistyczna „Evita” Marcin BoguckiMuzyka Opera w reżyserii Jorge Antunesa, „Olga”, jest plakatowa, nie idzie to w parze z zaangażowaniem politycznym. Mieszanie stylistyk i konwencji zabiło jej rewolucyjny potencjał
Kwadrat magiczny Jan TopolskiMuzyka Opera „Drach” Aleksandra Nowaka na podstawie libretta Szczepana Twardocha łączy w zaskakującej syntezie barok z ekspresjonizmem i Śląsk z Indiami. Kompozytor buduje nią pozycję najwybitniejszego po Krzysztofie Pendereckim polskiego twórcy opery współczesnej
Muzycy widzialni Adam SuprynowiczMuzyka Młodzi, przystojni śpiewacy często cieszą się zainteresowaniem, jednak sukces Jakuba Józefa Orlińskiego to coś więcej. Cztery miliony wyświetleń na YouTube i dwadzieścia pięć tysięcy lajków na Facebooku France Musique zmieniły polskiego kontratenora w jedną z najbardziej pożądanych postaci muzyki klasycznej
Świat z drukarki 3D Witold MrozekTeatr Tegoroczne Biennale Sztuki w Wenecji wygrała… opera. Jeśli ktoś szuka łatwego i dobitnego dowodu na triumf zwrotu performatywnego w sztuce – proszę bardzo
Opera demokratyczna Stefan DrajewskiMuzyka „Paria” Moniuszki w reżyserii Grahama Vicka daje fanowi opery rzadką okazję, by znaleźć się naprawdę blisko wykonawcy. Odbiorca może wybrać bohatera i śledzić go, jak w teatrze ulicznym. Widzi pot spływający z czoła śpiewaka
Wielkie marzenie Monika PasiecznikMuzyka Niedawne amsterdamskie wykonanie obszernych fragmentów „Licht”, monumentalnego dzieła Karlheinza Stockhausena, brzmiało wprost oszałamiająco. Wraz z upływem czasu jego muzyka szlachetnieje, by nie rzec: klasycznieje, przechodząc z awangardy do szeroko pojętego kanonu kultury XX stulecia
Kto zabił króla Rogera? Marcin BoguckiMuzyka „Król Roger” Szymanowskiego, jedno z nielicznych arcydzieł w polskim repertuarze operowym, został w Teatrze Wielkim dosłownie zamordowany – rozjechany przez nietrafione zabiegi reżyserskie i ukatrupiony ciężką ręką dyrygenta
Granica groteski Marta JanuszkiewiczMuzyka „Manru”, jedyna opera Ignacego Jana Paderewskiego, po latach nieobecności powraca w pełnej wersji na sceny polskich teatrów operowych
