Dwutygodnik

Partnerzy

Krytyczka i badaczka, autorka książki o najnowszej historii tańca współczesnego w Polsce, „Sztuka do odkrycia. Szkice o polskim tańcu” (Tarnów, 2011). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2012 roku. Przewodniczącą rady programowej ds. tańca Instytutu Muzyki i Tańca. W Katedrze Performatyki UJ przygotowuje doktorat o pamięci i ciele w Teatrze Śmierci Tadeusza Kantora i Tanztheater Piny Bausch.

Znalezione artykuły

Odbijany

Anna Królica Teatr

Wiele się ostatnio mówi o myśleniu wspólnotowym, lockdown był trudnym doświadczeniem dla całego społeczeństwa, ale w Operze Wrocławskiej kończy się współpracę z kierownikiem technicznym oraz nie kontynuuje świetnej współpracy z kadrą zarządzającą baletem

Dyskretnie i wywrotowo

Dyskretnie i wywrotowo

Anna Królica Teatr

Nie bez powodu coraz częściej mówi się o de Keersmaeker jako następczyni Piny Bausch – jako wizjonerce, która zrewolucjonizowała myślenie o tańcu

Nie tylko Barbara Niechcic nie wie, że jest kochana

Nie tylko Barbara Niechcic nie wie, że jest kochana

Rozmowa z Mikołajem Mikołajczykiem Teatr

„Okres rewolucyjnej walki mam już za sobą, teraz mam czas na rozmowę” – mówi choreograf, performer, jeden z najciekawszych twórców niezależnej sceny tańca

Meg Stuart – niepoprawna ryzykantka

Meg Stuart – niepoprawna ryzykantka

Anna Królica Teatr

Jej nazwisko jednym tchem wymienia się obok Forsythe'a, Bela, Le Roy. W piątek i w sobotę na Festiwalu Malta pierwszy raz w Polsce wystąpi Meg Stuart

Baletowe „Opowieści biblijne”

Baletowe „Opowieści biblijne”

Anna Królica Teatr

„Syn marotrawny” Balanchine'a do muzyki Prokofiewa, „Kain i Abel” Wesołowskiego do muzyki Panufnika oraz „Sześć skrzydeł aniołów” Przybyłowicza do muzyki Vivaldiego, Bacha, Pergolesiego i Prasquala – premiera Polskiego Baletu Narodowego

„I Ifigenia” Tomasza Bazana

„I Ifigenia” Tomasza Bazana

Anna Królica Teatr

Tomasz Bazan, jak Pina Bausch, chce być uważnym obserwatorem rzeczywistości i wiedzieć, jak rozwijają się emocje

Cenię proste formy

Cenię proste formy

Rozmowa z Raimundem Hoghe Teatr

Kiedy pracuję z tancerzami, zapraszam ich do mojej przestrzeni. Są jak goście, którzy przychodzą z wizytą. Mają swobodę ruchów, mogą robić, co chcą. Nie zmieniają jednak wystroju wnętrza, mebli czy ścian

Wzbogacenie przez redukcję

Wzbogacenie przez redukcję

Anna Królica Teatr

„Swan lake, 4 acts” Raimunda Hoghe nie ma w sobie lekkości oryginału ani baśniowego czaru. Od początku podstawową zasadą jest tu redukcja. Już wybór tego mechanizmu odejmowania, ogołacania rodzi smutek

„Pina”, reż. Wim Wenders

„Pina”, reż. Wim Wenders

Anna Królica Film

Nie ma w „Pinie” ciągłości historii, dat, tytułów, definicji ani podsumowań. Opowieść jest otwarta: głosy, fragmenty, obrazy, impresje układają się w kolaż. Ta forma mówi o wrażliwości Piny Bausch więcej niż słowa

Gry z pamięcią o Bausch

Gry z pamięcią o Bausch

Anna Królica Teatr

W „Vollmond” Pinie Bausch udało się uchwycić, a później odtworzyć na scenie, chwilę szczęścia. Do tej pory częściej pokazywała niespełnione tęsknoty, utajone pragnienia bliskości, rozczarowanie

Polski Tanztheater?

Polski Tanztheater?

Anna Królica Teatr

Ciekawe, że w 1973 roku powstał zarówno Tanztheater Wuppertal Piny Bausch w Niemczech, jak i Polski Teatr Tańca – Balet Poznański. Oba te teatry inicjują nową tradycję myślenia o tańcu, ale są sobie formalno-estetycznie obce

Wystawianie historii „Sacre du Printemps”

Wystawianie historii „Sacre du Printemps”

Anna Królica Teatr

Wieczór baletowy „Świąt Wiosny” Niżyńskiego/Gata/Béjarta wpisuje się w coraz popularniejszy w tańcu nurt wystawiania historii, na który składają się rekonstrukcje znanych choreografii. Zazwyczaj jednak zostają one wzbogacone o element krytyczny

Teatr intymny Raimunda Hoghe’a

Teatr intymny
Raimunda Hoghe’a

Anna Królica Teatr

W jednym z wywiadów choreograf Raimund Hoghe dramatycznie pytał: „Co jest takiego w moim ciele, że pokazanie go wywołuje skandal?”. Może dlatego jego spektakle stają się historią ciała i przebytej w dzieciństwie choroby, która zostawiła trwały ślad w postaci deformacji

„Święto wiosny”. Powracający gest choreografów

„Święto wiosny”. Powracający gest choreografów

Anna Królica Teatr

„Kolejne wersje urastają do rangi rytuału, ceremonii, nadającej ciągłość, a nawet sens historii tańca”– 29 maja minęła 100. rocznica prawykonania „Święta wiosny” Strawińskiego

PINA BAUSCH (1940-2009): W cieniu Bausch

PINA BAUSCH (1940-2009):
W cieniu Bausch

Anna Królica Teatr

W filmie dokumentalnym zapytano Pinę, jak widzi swoją przyszłość. Nieco zakłopotana odpowiedziała: „Chyba chciałabym mieć siłę i miłość…”

Nawigacja główna - wersja mobilna

Archiwum numerów