/ Ewa Szczecińska

Bez oddawania operowej przestrzeni młodym, poszukującym artystom opera pozostanie miejscem dla kulturalnych ludzi szukających nobilitującej rozrywki. Za nami pierwsza odsłona „Projektu P” w Operze Narodowej

Jonathan Harvey, angielski kompozytor, wyjątkowo wnikliwie i konsekwentnie uczestniczył w wykuwaniu nowego dźwiękowego porządku. Zmarł po długiej chorobie 4 grudnia tego roku w Lewes, miał 73 lata

„Uważne słuchanie jest ważniejsze niż wydawanie dźwięków” – powiedział kiedyś amerykański kompozytor, Alvin Lucier. Twórcy „Meczu towarzyskiego” zaprojektowali imprezę ideowo bliską myśli Luciera

Filharmonia Łódzka do programu „Kompozytor – Rezydent 2012” wybrała artystę mało znanego – Andrzeja Kwiecińskiego, uznając po raz kolejny, że warto zaryzykować

Wizjonerska muzyka Pendereckiego sprzed pięćdziesięciu lat dopiero dzisiaj trafia na podatny grunt. Ukazała się płyta z nagraniami „Trenu” i „Polimorfii”, oraz inspirowanych dziełami polskiego kompozytora utworów Greenwooda

Można odurzać się dziwnym smętkiem tej muzyki, naturalnością fraz, prostotą brzmień, przede wszystkim zaś umiejętnością dyskretnego dotykania esencji życia w momentach jego zadumania

Magia Góreckiego wróciła. A Royal String Quartet po czterech latach intensywnego ćwiczenia, koncertowania, a także nagrywania płyty dotarł do esencji tej muzyki – ujętej w modlitewny ton lamentu oraz szalonego tańca

Słuchając niektórych festiwalowych utworów, można odnieść wrażenie, że artyści zajmujący się dźwiękiem urodzili się w XIX wieku i za sprawą czarodziejskiej różdżki zostali przeniesieni w wiek XXI

„Cztery tańce heweliańskie”: żadnych wybuchów, patosu, monumentalnych współbrzmień, przeważają barwy jasne i  dynamika piano. A jednak nie ma w tym wszystkim przypadkowości – słuchacz czuje przez skórę przyświecającą tej muzyce logikę

W każdym zakątku nieczynnej od prawie dwudziestu lat elektrownii, za sprawą dźwięków, muzyków i fantastycznie zaangażowanej publiczności – na nowo odżyła energia płynącego tam niegdyś prądu

Duchowo i mentalnie niezależny, outsider z Krakowa, funkcjonuje całkowicie poza obiegiem nowoczesnych tendencji i mód

Chopin jest zawsze w bok od tego, co chciałby sobie dośpiewać wyedukowany na romantycznych wzorach meloman. Spróbujmy zagwizdać Schumanna, Mendelssohna czy Brahmsa, a potem Chopina. Jak w przypadku Prokofiewa czy nawet Bacha – jest cholernie trudno

Podczas pierwszego koncertu z cyklu „Paweł Mykietyn zaprasza”, zabrzmiała muzyka przynależąca do nurtów opatrywanych tak rozmaitymi etykietami jak spektralizm (Harvey), repetitive music (muzyka repetytywna?) (Reich) czy punktualizm (Webern). Czyli kontemplacja rozmaitych wcieleń prostoty

Artystą, którego z pewnością należałoby odkryć na nowo, jest Cornelius Cardew (1936-1981). Tego lata kuratorzy z fundacji 4.99 – Michał Libera i Michał Mendyk – podjęli próbę przywrócenia jego muzyki polskiej współczesności

Festiwal Musica Polonica Nova to doświadczenie europejskiej „mikrohistorii”; kameralnej, lokalnej i odrobinę sentymentalnej. Punktem centralnym, ogniskującym najważniejsze tematy, style i narracje obecne na festiwalu, była muzyka Andrzeja Krzanowskiego

W Polsce muzyków posługujących się swobodnie współczesnym muzyczno-teatralnym językiem jest niewielu, tym bardziej godne podziwu są ostatnie premiery w Operze Narodowej dzieł Xenakisa, Zubel czy Nowaka

„Oresteia” w wizji Xenakisa – pełnej archaizmów zaczerpniętych z praktyk ludowych połączonych z technikami najbardziej modernistycznymi – zachowuje starogreckie przesłanie

Nauczanie muzyki to chyba najpiękniejsza sprawa. Jako pianista od czasu do czasu występuję. Czasami komponuję. Wolę być bardziej użyteczny tam, gdzie mnie naprawdę potrzebują

W kontrze do hałaśliwie rozpędzonej cywilizacji Salvatore Sciarrino proponuje uważne bycie w dźwiękach. Dlatego jego muzyka rozgrywa się w wolnych tempach, tuż przy uchu, szeptem

„Orfeusz i Eurydyka” Trelińskiego to feministyczny akt oskarżenia wobec współczesnego mężczyzny. To wołanie: chłopie, złap kontakt z rzeczywistością, obudź się!

Siedząc w sali koncertowej i słuchając muzyki Bogusława Schaeffera, mam zawsze przed oczami jego postać w geście drwiny grającego nam wszystkim na nosach

„Pasja” Pawła Mykietyna, choć opowiada historię ostatnich godzin życia Chrystusa opisaną przez ewangelistę Marka, właściwie nie jest dziełem religijnym