/ Joanna Targoń

W Starym Teatrze w Krakowie zdumiało mnie żądanie przez protestujących „takiego teatru, jaki robił Swinarski”. W końcu to reżyser, który pokalał egzemplarz świętych „Dziadów” notatkami po niemiecku

W „Firmie” Demirskiego i Strzępki włodarze PKP reprezentują to, co mają reprezentować zgodnie z oczekiwaniami: żądzę władzy, kasy, bezwzględność, cynizm, pogardę dla tych, co niżej na społecznej drabinie

Powieść Masłowskiej odnosi się do rzeczywistości, a spektakl Świątka odnosi się jedynie do samego siebie

Jan Klata chciał, żeby jego „Titus Andronicus” i śmieszył, i wstrząsał. Niestety, we wrocławskim spektaklu ton serio przeważa, zmieniając przy tym tragedię Szekspira w łzawy melodramat

„2007: Macbeth” to nie tyle interpretacja dramatu, ile wariacja na jego temat. To film, który żywi się innymi filmami: kinem ekspresjonistów, Lynchem, Coppolą czy Kubrickiem – o spektaklu na DVD

Uniesienie, zachwyt, ekscytację można przeżywać na spektaklu traktującym o sprawach bynajmniej nie radosnych

„Brand” w reż. Michała Borczucha miał trudny poród – planowana na początek października premiera została przesunięta o tydzień, kolejne pokazy odbyły się miesiąc później. Może to sprawiło, że z „Branda” wyciekła energia

Spektal „Gardenia” Alaina Platela i Franka van Laecke, poruszający tematy starości, płci, odchodzenia, no i oczywiście kultury transwestytów, nie jest sentymentalną rewią

Duże fragmenty przedstawienia wiszą wyłącznie na tekście, atrakcyjnym co prawda, ale czy po to się idzie do teatru, żeby słuchać tekstu? Wypadałoby się zastanowić, po co go mamy słuchać

Lata 90. widzę jako obszar niepewności – jak daleko się posunąć w  diagnozach rzeczywistości, w otwarciu się na różne języki teatralne, z  którymi mieliśmy wówczas żywy kontakt. To istotne, bo dla polskiego teatru lata 80. były czasem wielkiej izolacji

Program konkursowej części Boskiej Komedii to dzieło zbiorowe – krytycy teatralni nadsyłają swoje propozycje. Można więc sprawdzić, jakie w zeszłym roku panowały tematy, jak wyglądała teatralna mapa, gdzie było najciekawiej

Teatralne albumy fotograficzne, poświęcone reżyserom, to nowość na naszym rynku. Pierwszym reżyserem, który dostał swój album, był Krzysztof Warlikowski. Następnym – Krystian Lupa, a ostatnio – Grzegorz Jarzyna

Joanna Targoń polemizuje z tekstem Pawła Soszyńskiego „Grotowski i czego robić nie trzeba”