BACKSTAGE

Samobójstwa. Wieszanie się, jeden po drugim. Co sezon to wisielec w tym żużlu. Tropienie okoliczności i dlaczego. Fora, fora, fora, teksty, analizy, artykuły z prasy sportowej, bluzgi kibiców, przeprosiny kibiców. Śmierć, śmierć

Ponakłuwaliśmy Farinellego w strategicznych miejscach i wsączyliśmy w niego nasze myśli. Poprzetykaliśmy jego tkanki cytatami, obrazkami, intencjami. Wyperforowaliśmy go. Więcej – wyperformowaliśmy go

„Rozrzuceni po plaży jak fragmenty przezroczystej meduzy, niewidzialni, bezwolni, pozbawieni środowiska. Dzicy szykowali się do teleportacji” – tekst powstał w czasie prób do „Życia seksualnego Dzikich” w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego

Madame Bovary staje się ekstremistką uniesienia, terrorystką miłości. Jej zachowanie jest graniczne, intrygująco skrajne i perwersyjne w całkowitym przekonaniu o swoich racjach

Matka dwojga zapyta mnie: „Będziesz robić przedstawienie o dzieciach? A co ty wiesz o dzieciach?”. To tak à propos, że nie mam. Stanęło na tym, na czym zawsze – jak zrobisz z sensem, jak będzie dobrze grane, to się będzie oglądało. A więc „Bullerbyn”, czyli co?

„Długo zastanawialiśmy się, jak znaleźć klucz do zbudowania opowieści Człowieka-Wilka. Od początku chcieliśmy, aby była ona kręgosłupem całego spektaklu” – pisze dramaturżka „Hansa, Dory i Wilka” w reżyserii Michała Borczucha

Dużą rolę w procesie twórczym przy pracy nad „Burzą” odgrywają sny. Poprosiliśmy widzów, by dzielili się swoimi snami. Niespodziewanie, nadeszły dziesiątki marzeń sennych – przed najnowszą premierą Mai Kleczewskiej pisze jej dramaturg

Spotkanie z Eurypidesem uważam za totalne i z gruntu rewolucyjne. Pierwsza lektura „Ifigenii w Aulidzie” przyprawiła nas o przysłowiowy zawrót głowy

„«Opowieści afrykańskie według Szekspira» to spektakl zhańbiony, pohańbiony, a może nawet hańbiący” – pisze asystent dramaturga przed polską premierą nowego spektaklu Krzysztofa Warlikowskiego

„Nasza bohaterka nie uprawia obrzędów magicznych i nie rozdrapuje przeszłości. Powraca w miejsce, gdzie narracja została jej odebrana” – o sztuce „Jak być kochaną” w reż. Weroniki Szczawińskiej pisze jej dramaturżka

Wrażenia z prób „O dobru”, najnowszego spektaklu Strzępki i Demirskiego w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu

Bohater „Tak powiedział Michael J.” nie może się z siebie wydostać, ze swojej bezsenności, z nadmiaru swoich odbić – przed premierą pisze autorka dramatu i dramaturżka spektaklu

W świecie „KLINIKEN” rzeczywistość rzeczywista przylega do fikcyjnej, a wirtualność sprzęga się z wyobraźnią i ciężarem faktu – pisze dramaturżka spektaklu

Próba generalna „Titusa Andronicusa” w reżyserii Jana Klaty. Rzymianie maszerują. W oficerkach. Równo. Skądś znam te niemieckie marsze w oficerkach – pisze dramaturżka Teatru Polskiego we Wrocławiu

Publikujemy zapiski Mateusza Pakuły, współtwórcy tekstu i dramaturga spektaklu „Źle ma się kraj” w reżyserii Weroniki Szczawińskiej

„Popiełuszko” Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk zwycięzcą tegorocznej Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Publikujemy zapiski z różnych etapów powstawania nagrodzonej sztuki

„Medialna bomba – może tym razem naprawdę wybuchnie?” – pisze Michał Buszewicz przed sobotnią premierą „Misji” w reżyserii Eweliny Marciniak

Ludzie jeszcze nie wiedzą, że najpierw powinni trochę pokręcić przy swoich śrubkach, żeby w ogóle stać się ludźmi

„Najtrudniejsze podczas prób było wytworzenie w sobie stanu po katastrofie, kiedy w ciągu minuty to, co do tej pory było nam znane, przestaje istnieć” – pisze dramaturg przed premierą „Braci i sióstr” w reżyserii Mai Kleczewskiej

„Nasza postać matki nie płacze. W każdym razie nie z powodu dzieci. Przecież do wszystkiego da się doprowadzić siłą woli i siłą ręki” – pisze dramaturg „Amatorek” w reżyserii Eweliny Marciniak

„Sytuacja teatralna «Ślubu» wcale nie musi dotyczyć wojny. Dzisiaj nie tylko wojna wprowadza ludzi w stan podrzędności” – pisze reżyser spektaklu w Teatrze Polskim w Bydgoszczy

16 listopada odbyła się premiera najnowszego spektaklu Harakiri Farmers w reżyserii Wojtka Klimczyka i choreografii Dominiki Knapik. Publikujemy notatki z prób do spektaklu

O „Weselu” w reżyserii Marcina Libera w Teatrze Polskim w Bydgoszczy przed premierą pisze dramaturg spektaklu

Większość twierdzi, że pisze się z doświadczenia, jakie dostarcza życie. Ja jestem przykładem piszącego trupa, który nie umarł, czymś w rodzaju zombie

„Paradiso” w spektaklu Borczucha to nazwa hotelu, w którym rozegra się historia Beatrycze. Kolejne hotelowe pokoje będą świadkami scen uszeregowanych jak średniowieczne mansjony – pisze kuratorka projektu

„Staramy się zgłębiać mechanizmy eksploatacji krajów trzeciego świata i tropić neokolonialne tendencje w aktualnych debatach publicznych” – pisze dramaturżka spektaklu „Afryka” przed premierą

„Szczury” Hauptmanna w reżyserii Mai Kleczewskiej to świat cynicznych, klasowych, przemocowych gier elit uprzedmiatawiających wykluczonych i stygmatyzowanych – pisze badaczka przed sobotnią premierą

Część ekipy „Fausta” zaopiekowała się niewidomymi jakby z rozpędu. Inni mają zbyt dobry wzrok, żeby nie raziły ich różnice. W tych grupach są jeszcze podgrupy. Ekstremalnie mili i ekstremalnie obojętni – pisze asystent Michała Borczucha przed bydgoską premierą

„Szanse załatwienia najprostszej sprawy są wprost proporcjonalne do ilości siwizny na skroniach tego, do kogo się zwracamy. Trwają rozpaczliwe próby dotarcia do starszyzny plemiennej…” – pisze asystent reżysera przed premierą „Requiem dla Ikony” i „Voyagera”

„Wszyscy wiedzą, że Krzysiek Garbaczewski kocha koty. To może mieć poważny oddźwięk w petersburskiej, a nawet rosyjskiej kulturze” – po premierze „Makbeta” w Petersburgu pisze asystent reżysera

„Kto się z kim ma tu godzić? Krakowiacy z Góralami?  Chłop z panem? Pracownik z pracodawcą? Zwyciężająca w transformacji elita z wykluczonymi przez siebie sierotami po rewolucji?” – pisze dramaturg przed premierą „Krakowiaków i Górali”

„Co działo się w Iwaniu po zgaszeniu świec? Czego przestraszyli się jasnogórscy mnisi? Jakiego rodzaju przekroczenie miało tam miejsce? O rytuałach tych milczała nie tylko Tokarczuk, ale i reszta źródeł” – pisze dramaturżka przed premierą  spektaklu Eweliny Marciniak

Starania, aby odnaleźć związek między tytułem z plakatu a słowem padającym ze sceny, są objawem postępującego zaniku wyobraźni – pisze asystent reżysera przed premierą „Chłopów” w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego

„Nabokov uważał, że jeśli w kinie reżyser chce mieć małe dziecko jako Lolitę, niech weźmie karlicę. Sue Lyon grająca Lolitę w wersji Stanleya Kubricka z 1962 roku, według scenariusza Nabokova, miała wówczas 15 lat” – pisze reżyser przed premierą „Lolity” w Łodzi