Na co dzień i dla wszystkich Rozmowa z Anną MagąSztuka Złote lata polskiego dizajnu to druga połowa lat 50. i lata 60., kiedy powstało dużo oszałamiających projektów. Niestety najlepsze z nich nie zostały zrealizowane masowo, ale zachowały się jako prototypy, które pokazujemy w nowootwartej Galerii Wzornictwa w warszawskim Muzeum Narodowym
Z całą powagą Rozmowa z Sebastianem FrąckiewiczemSztuka Esencją ilustracji jest znalezienie języka – powinien być tak wyrazisty, że widząc plakat na ulicy albo okładkę książki w witrynie księgarni, na pierwszy rzut oka można rozpoznać, kto to zrobił
Wyraz plastyczny Rozmowa z Danutą DuszniakSztuka – Ile rzeczy pani zaprojektowała? – Trudno powiedzieć, może kilkadziesiąt, a może nawet kilkaset. Nie katalogowałam ich w żaden sposób. Kończyłam jedną i zabierałam się za następną – mówi autorka słynnych pikasiaków
Ceramika wszędzie Rozmowa z Barbarą BułdysSztuka W latach 60. dostrzeżono w wytwarzanych w Łysej Górze płytach ceramicznych materiał okładzinowy na elewacje. I wtedy się zaczęło. Różni utalentowani artyści rysowali całe kompozycje plastyczne, a Kamionka je realizowała – rozmowa z twórczynią Szlaku ceramicznego
Velorex Wojciech GrabowskiSztuka František i Mojmir Stranscy. Marzyli o aucie dla każdego – urzędnika, robotnika, gospodyni domowej. Tanim, najtańszym na świecie. Do tego tak małym i lekkim, by można było trzymać je niemalże w mieszkaniu. Wymyślili połączenie motocykla i samochodu
Kawałek sklejki Rozmowa z Beatą BochińskąSztuka W PRL-u tonęliśmy w błocie, bo nie mieliśmy porządnych chodników, ale piliśmy kawę z porcelanowych, ręcznie robionych filiżanek, zaprojektowanych przez świetnych artystów. Na południu Europy projektanci pracowali z myślą o zamożnych, a Polska – dla przeciętnego odbiorcy. Po wojnie trzeba było wyposażyć miliony mieszkań
W gruzach Rozmowa z Kaliną Zatorską i Marianem MisiakiemSztuka Tadeusz Ciałowicz razem z kolegami z roku odbudowywał powojenny Wrocław. Potrafili zrobić wszystko – od projektów graficznych, znaków, przez projektowanie mebli, wnętrz, neonów, metaloplastyki. Były tu same ruiny – mieli mnóstwo pracy
Nerw Lidia PańkówSztuka Od plakatów, przez okładki, filmy animowane, kalendarze ścienne, scenografie wystawowe, meble, po gigantyczne archiwum fotograficzne – Wojciech Zamecznik zostawił po sobie ogromny dorobek. Był to wyścig strategiczny, świadomy projekt intensywnego życia artysty, który znał kruchość własnego ciała
Segregowane suche Marcin WichaSztuka Po '89 żaden redaktor nie schodził już do zecerni. Nikt nie jeździł po szczotkowe odbitki. Kontakt z klasą robotniczą zastąpiły rozmówki w studiu graficznym, pełnym obrotowych foteli i komputerów Apple. Był to początek dematerializacji prasy, na długo przed internetem
Wszystko naraz Łukasz NajderSztuka „Jak przestałem kochać design” jest świetnie napisanym i zabójczo ironicznym traktatem o rzeczach i życiu
Ojciec nie wpuszczał brzydoty za próg Marcin WichaSztuka Żyliśmy w oblężeniu, jak wizualni amisze. Centymetr za drzwiami zaczynała się olejna lamperia, posadzka z lastryka. Czekała winda ze stopionymi przyciskami, blok, pejzaż późnego socjalizmu – fragment książki „Jak przestałem kochać design”
Estetyka i etyka mylą nam się Rozmowa z Rene WawrzkiewiczemSztuka Język, którym się posługujemy, jest językiem naszej grupy społecznej. Projektanci często nie zdają sobie z tego sprawy i uważają, że estetyzacja i modernizacja rzeczywistości to najlepsza rzecz, jaką mogą zrobić dla świata
