Wisielczy humor Rozmowa z Agnieszką ŻukLiteratura Ciekawe, że słowo „Polska” pojawia się tak często we współczesnej literaturze polskiej. We francuskiej „Francja” pojawia się znacznie rzadziej i to na przykład w postaci zjedzonego rano croissanta albo wypitej na szybko kawy
Jaram się, że mnie wcale nie ma Bartosz SadulskiLiteratura W nowych wierszach Justyny Bargielskiej różnica między życiem a nieżyciem wydaje się wyjątkowo subtelna
Do góry nogami Zofia KrólLiteratura W „Małych lisach” Bargielskiej babska paplanina – przegadana i irracjonalna – rozpędza się momentami do szybkości naddźwiękowej. Sama przestaje już znaczyć, i tym mądrzejsza – odsyła do sensów nieokreślonych
Język nie uratował nas przed życiem Radosław KobierskiLiteratura U podstaw lirycznej architektury wierszy Bargielskiej tkwi zasadnicze pytanie o dyskurs miłosny. Pytanie, które jest pęknięciem w iluzji
Literacka Nagroda Gdynia – fotoreportaż Literatura Stefan Chwin (nagroda w kategorii esej za „Samobójstwo jako doświadczenie wyobraźni”), Justyna Bargielska (nagroda w kategorii proza za tom „Obsoletki”), Ewa Lipska (nagroda w kategorii poezja za tom „Pogłos”) i Andrzej Sosnowski (nagroda osobna) – laureatami Literackiej Nagrody Gdynia
Śmierć przebiśniegów Rozmowa z Justyną BargielskąLiteratura Życie codzienne ma niepozorne szczeliny do magazynowania rzeczy niezwykłych, wymykających się. Tylko że rzeczy niezwykłe są taaakie duże. Pisanie wierszy polega na takim sformatowaniu rzeczy niezwykłej, żeby się zmieściła w tej szczelinie
Justyna Bargielska, „Obsoletki” Zofia KrólLiteratura Z tygla zdarzeń jednakowo ważnych wyłania się jeden tylko powtarzający się uporczywie motyw-temat książki. Martwe dzieci
Justyna Bargielska, „Dwa fiaty” Agnieszka Wolny-HamkałoLiteratura Bargielska jest zbyt inteligentna na jednoznaczność. Stosunek do świata jej bohaterki jest złożony – ona ten świat lubi boleśnie. I bywa przewrotna, dowcipna, pozostając jednak daleko od entuzjazmu, hurraoptymizmu. Choć w tych wierszach drzemie zawrotna energia
