Haneke o końcu świata Krzysztof ŚwirekFilm Poczucie końca nie opuszcza filmowców, szczególnie tych, którzy mają ambicję uchwycenia w rzeczywistości czegoś symptomatycznego. Należy do nich Michael Haneke – twórca, którego skłonność do diagnozowania chorób współczesności sytuuje się gdzieś na granicy między genialnym szóstym zmysłem a natręctwem
Nowe Horyzonty: Jedynka Jakub SochaFilm Nowe Horyzonty to nie tylko wynalazki, to także przegląd nowych filmów najważniejszych reżyserów współczesnego kina
„Così fan tutte” według Hanekego Stanisław SuchoraMuzyka U Hanekego wszyscy bohaterowie cierpią z powodu upiornego kaca moralnego i godzą się na to, by ich życie intymne determinowała konwencja
Potworność. O Michaelu Hanekem Iwona KurzFilm Haneke stale przypomina o tym, co podskórnie pulsuje w rzeczywistości, w każdej chwili mogąc się ujawnić, co zaciera granice między tu a tam, wnętrzem i zewnętrzem – i dlatego jest niesamowite
Będzie gorzej Jakub SochaFilm W „Miłości” Hanekego nowa sytuacja zawiązuje między starymi małżonkami nowe przymierze. Postanawiają wygonić świat, który nie ma bladego pojęcia, który nigdy nie zrozumie, co się dzieje między tym, kto umiera, i tym, kto się tą osobą opiekuje
„Miłość”, reż. Michael Haneke Michał OleszczykFilm Koniec końców, film traktuje o dwóch odmianach współczucia: koniecznym i zbędnym. Konieczne przeradza się w działanie, zbędne objawia się w towarzyszeniu z oddali i wysyłaniu zapewnień o solidarności z cierpiącym
„Biała wstążka”, reż. Michael Haneke Michał OleszczykFilm „Biała wstążka” (Złota Palma w Cannes) nosi cechy arcydzieła, co nie oznacza, że nie ma w tym filmie drażniącego schorzenia, określającego cały światopogląd Hanekego – pychy
