SCHEMATY: Maszynka teatru Rozmowa z Małgorzatą DziewulskąTeatr Coraz częściej polskie przedstawienia operują na pustej tematycznej lub estetycznej pętli, a żywią się pospolitym gatunkiem energii frustracyjnej, społecznie bardzo prawdziwej. Reżyserzy zawierzają maszynce scenicznej, krytycy – oswojonym dyskursom
Paradoks Jarockiego Małgorzata DziewulskaTeatr Poprzez Jarockiego jego pokolenie ujrzało dość przeraźliwy obraz własny. Szczególnie po śmierci reżysera widać w tym podjęte przez niego ryzyko, ryzyko pracy nad autoportretem
LATA 90.: Obszar niepewności Rozmowa z Grzegorzem NiziołkiemTeatr Lata 90. widzę jako obszar niepewności – jak daleko się posunąć w diagnozach rzeczywistości, w otwarciu się na różne języki teatralne, z którymi mieliśmy wówczas żywy kontakt. To istotne, bo dla polskiego teatru lata 80. były czasem wielkiej izolacji
Zawsze nie w porę. Polski teatr i Zagłada Rozmowa z Grzegorzem NiziołkiemTeatr Grzegorz Niziołek opowiada historię marginalizowania przedstawień, które po wojnie zajmowały się tematem Zagłady. Właśnie ukazała się jego książka „Polski teatr Zagłady”
Kto kogo w „Tangu” prowadzi Joanna WichowskaTeatr „Tango” Mrożka przez lata traktowano jako wiecznie aktualną diagnozę polskich przywar. Jarocki od tego stereotypowego odczytania ucieka jak najdalej może
Zapasiewicz gra Gombrowicza Jan DwutygodnikTeatr Pamiętamy Zbigniewa Zapasiewicza z wielu ról teatralnych i filmowych. „Dwutygodnik” przywołuje jedną z ostatnich – Leona z „Kosmosu” w reż. Jerzego Jarockiego
