Wyludnione ujęcia Marcin StachowiczFilm Czekamy na wypełnienie pustki, żeby móc poczuć się lepiej. Ale jednocześnie wcale nie chcemy, żeby się wypełniła, bo stary pęd, nadprodukcja i nadmiar oznaczają jeszcze więcej pandemii, więcej kryzysu, więcej wymierania
Struktura koszmaru Ludwika MastalerzMedia W „Bloodborne” na pierwszy plan wysuwa się gotycka powieść, zwłaszcza „Dracula” Brama Stokera oraz Lovecraftowska mitologia Cthulhu. Sposób, w jaki Miyazaki dołącza do świata gry kolejne cegiełki, przypomina metodę Quentina Tarantino
NUDA: Kościoły i kina Bartosz ŻurawieckiFilm Nuda desakralizuje. Ujawnia pustkę, monotonię, banał schowany za powierzchnią dekoracji i pod pozorami atrakcji. Ale ujawnia gdzie? W tym, co oglądamy? Czy w nas samych?
Biała pustynia Jakub WencelFilm Umysłowość głównych bohaterów Antonioniego nie zderza się z tonącym w szarości i targanym problemami ekonomicznymi światem, a z czystym życiem, które nabiera kształtu pozbawionej konkretyzacji i skupienia pustyni
W oku kamery Mateusz JażdżewskiTeatr W „Antonioni Project” Ivo van Hove wyzyskuje zazdrość reżyserów teatralnych wobec twórców filmowych. Wieszczy śmierć lub co najmniej upadek atrakcyjności teatru. Po chwili jednak odwraca kartę
Michelangelo Antonioni: polityka autorska i polityka spojrzenia Paulina KwiatkowskaFilm 30 lipca mineło pięć lat od śmierci jednego z największych filmowców w historii kina, przypominamy artykuł o reżyserze
