Soczewica z jarmużem Gniewomir Zajączkowski / Szymon Żuchowski Muzyka Atrakcji w „Orfeuszu” nie brakuje. Jest czołganie się po scenie, zautomatyzowane, robotyczne machanie rękami, szelest ortalionu, projekcje wideo i „teatr w teatrze”. Efekt jednak nie uzasadnia tych fajerwerków
MaerzMusik w Berlinie (2): W zakamarkach ludzkiej jaźni Monika Pasiecznik Muzyka Beat Furrer zderza dawne teksty ze współczesnymi, szukając w ten sposób nowych znaczeń. Jego opery są przykładem postdramatycznego traktowania tekstu w teatrze: nielinearnego komponowania opowiadania, nakładania warstwami wielu tekstów, które dają palimpsestową strukturę libretta
OPERA NA EKRANIE: Orfeusz i Eurydyka, i Pina Bausch Tomasz Cyz Muzyka Kiedy Orfeusz-śpiewak opowiada o pięknie tego świata, Orfeusz-tancerz chodzi po scenie w sposób bardzo naturalny. Wszystko jak znak rozpoznawczy teatru tańca Piny Bausch, która chciała przywrócić taniec rzeczywistości
Przemiany Orfeusza Dariusz Czaja Muzyka Jest coś niemal naturalnego i absolutnie logicznego w tym, że narodziny opery – w kształcie, który znamy – wiążą się z mitem Orfeusza. Że to właśnie ta, a nie inna opowieść, stoi u jej początków
LESZEK KOŁAKOWSKI: Orfeusz, diabeł, śmierć Tomasz Cyz Literatura W monologu Orfeusza z „Rozmów z diabłem” Kołakowski daje fenomenalny popis wyobraźni, wpisując w jeden ironiczno-kabaretowo-erudycyjny ciąg całą głębię orfizmu
Mierzenie się z męskością Ewa Szczecińska Muzyka „Orfeusz i Eurydyka” Trelińskiego to feministyczny akt oskarżenia wobec współczesnego mężczyzny. To wołanie: chłopie, złap kontakt z rzeczywistością, obudź się!
Wielogłos orficki Muzyka O „Orfeuszu i Eurydyce” piszą Kłoczowski, Strzembosz i Poprzęcka, mówią Kudlička i Borowicz. Specjalnie dla dwutygodnik.com
