Od Alaski po Patagonię Rozmowa z Romanem SiwulakiemTeatr Kantor pracował tyle, ile było trzeba. Potrzebował dwóch godzin, to siedzieliśmy dwie godziny, czasem przychodził i mówił: mam to wszystko w dupie, chodźmy na kawę
Czcij dziecko w sobie Karol SienkiewiczSztuka Wystawa „Kiedy znów będę mały” to wyraz pewnej tęsknoty, syndromu ucieczkowego przed dorosłością. Bez odpowiedzi pozostaje pytanie – kim właściwie są dzieci?
Podwójne życie przedmiotu Anka HerbutSztuka Kiedy pod koniec października okazało się, że dach nowej Cricoteki przecieka i wystawy zostaną zamknięte, zrobiło się gorąco: nie taka jak trzeba prezentacja kolekcji, nie taka wystawa, nie taki budynek. No, nie wiem. Mnie tam się podoba
Nie zmrużyć oka Iwo ZmyślonySztuka Do Zielonej Góry zawitał Tadeusz Kantor, a wraz z nim cały tygiel wspomnień, intryg i obsesji. Jednak to nie Kantor jest tutaj głównym bohaterem, a Krzysztof Niemczyk – legendarna postać krakowskiej bohemy
Seans spirytystyczny Marta LisokSztuka Wystawa „Jak się staje, kim się jest” z energią wyciskająca świeże soki z zakurzonych i przeoczonych skarbów Tarnowa to świetny pretekst, by odwiedzić nową siedzibę tamtejszego BWA
Kantor tu był Iwo ZmyślonySztuka „Radykalne języki” zostały pomyślane jako próba wpisania Kantora we współczesne dyskursy artystyczne. Impreza przyciągnęła niemałą reprezentację międzynarodowego środowiska. Czy był to sukces?
Artyści wagi państwowej Rozmowa z Jaromirem JedlińskimSztuka „Kantor przez całe życie chodzi po okręgu, natomiast Beuys ucieka. Dziś jestem bardziej krytyczny wobec jego twórczości” – mówi kurator wspólnej wystawy artystów w Jerozolimie
Zawsze nie w porę. Polski teatr i Zagłada Rozmowa z Grzegorzem NiziołkiemTeatr Grzegorz Niziołek opowiada historię marginalizowania przedstawień, które po wojnie zajmowały się tematem Zagłady. Właśnie ukazała się jego książka „Polski teatr Zagłady”
Narodowa pochylnia Andrzej FicowskiTeatr „Berek Joselewicz” jest w polskim teatrze kolejną próbą twórczego przetworzenia konwencji teatru Tadeusza Kantora. Brzykowi udała się rzecz niebywała, ponieważ nawiązania do teatru Kantora nie są u niego cytatem
Ze śmiercią im do twarzy Anna WachowiakTeatr Podobieństwo losów duńskiego księcia i jego świty nieszczęśliwców ze spektaklu „H.” Klaty do marnych egzystencji Kantorowskich postaci zadziwia
Testamenty Anna WachowiakTeatr Nowe publikacje teatralne pojawiły się na rodzimym audiowizualnym rynku wydawniczym
