Życie na później Jakub MomroLiteratura Czy poszukiwanie autentyczności w świecie rządzonym przez machinę produkującą puste wartości staje się naiwnym gestem? Czy dziś w ogóle autentyczność może być kartą przetargową w publicznej debacie, czy jest tylko mitem podtrzymującym społeczne i polityczne status quo?
Karasie Witold MrozekTeatr Jaremko chce zrobić z Gombrowicza polityczny manifest. Jednocześnie przegapia wszystko to, co można by w tekście „Iwony” rzeczywiście uruchomić dla politycznych stawek – tematy władzy, spojrzenia, ciała czy obezwładnienia społecznymi relacjami
DŹWIĘKI: Pisarz mówi Dominik AntonikLiteratura Literatura staje się przestrzenią wrażeń, miejscem afektywnego doświadczenia autora. W tym literackim lunaparku głos staje się coraz istotniejszym elementem i trudno mu nie ulec, bo uszy, jak powiadał Lacan, nie mają powiek
Gombrowicz w baletkach Ewa KretkowskaMuzyka Jak zatańczyć Gombrowicza? Po co tańczyć Gombrowicza? Zwłaszcza w kraju, w którym taniec nie jest najpopularniejszą dziedziną sztuki, a specjalistów od Gombrowicza na pęczki?
Brzuch Kronosa Michał CentkowskiTeatr Garbaczewskiego interesuje człowiek bez kulturowego gorsetu, łapczywie konsumowanych znaków i znaczeń. „Kronos” to spektakl o potrzebie generowania własnych „czasośladów”
Stopnie oddalenia Rozmowa z Omarem SangareTeatr Po śmierci Elżbiety Czyżewskiej odbyło się spotkanie ku jej czci w Actors Studio. John Guare wygłosił na nim mowę, a potem napisał sztukę, którą gramy w Nowym Jorku
Dziurawa łyżka Zofia KrólLiteratura Na pewnym poziomie lektury „Kronosu” przypisy są zbędne; kim był ten, czy ów – co za różnica, skoro ten i ów przydają się tu tylko do porządkowania tabel czasu, jedynej ambicji, której Gombrowicz oddaje się tak niestrudzenie, że porzuca wysiłek literackiego kształtowania języka
Osobista buchalteria Rozmowa z Jarzębskim, Suchanowem i GombrowiczemLiteratura Podstawowa różnica pomiędzy „Dziennikiem” a „Kronosem” polega na tym, że „Dziennik” został stworzony przez pisarza, a „Kronos” napisał się sam
Produkt: Gombrowicz Grzegorz WysockiLiteratura „Kronos” to dzieło pisarza poza godzinami pracy – gdy chce sobie zanotować, że kupił kurtkę, lampę i pudełko, pisze po prostu: „Kupiłem kurtkę, lampę i pudełko”
Gombrowicz na nowo, czyli po staremu Witold MrozekTeatr Po co wystawiać dziś „Ślub” Gombrowicza? Najnowsza realizacja w reżyserii Pawła Wodzińskiego wygląda i brzmi zaskakująco współcześnie
Tomografia Rozmowa z Allenem J. KuharskimLiteratura Indeks do angielskiego wydania „Dziennika” Gombrowicza prawie mnie zabił. Mniej więcej taki poziom trudności jak indeksowanie Nietzschego. Dziesiątki, jeśli nie setki odniesień, które trzeba wyłapać
List do recenzentki Marcin CeckoTeatr „Piszesz o ulubionych przez Krzyśka świetlówkach. Otóż świetlówki są przede wszystkim ulubione przez Wojtka Pusia, autora światła. Spektakl to świat powołany przez wielu ludzi” – do Joanny Wichowskiej pisze dramaturg „Iwony, księżniczki Burgunda”
