/ Tomasz Różycki

Nauka ma nas bronić przed magicznym myśleniem, odruchami stadnymi, oddawaniem czci bożkom i zaklinaniem rzeczywistości, a sztuka właśnie ją zaklina, zamieniając każde zdanie w zaklęcie, każdy moment w święto, naddając sensu każdej czynności, każdemu obrazkowi

Poza tym w Widniu wiadomo: liczą się jednak grajcary, gięte oparcia krzeseł, cierpkie wino, niezbyt spolegliwy herr ober albo madchen, mówiąca, że do gulaszu nie można wziąć czerwonego wina, tylko piwo

W Tomi wino zaczyna rozmarzać, rozmarza też gruba powłoka lodu, odsłaniając ukryte dotąd i zamrożone pokłady psiego łajna, które zaczynają rozpływać się w południowym słońcu

Zima powinna być opowieścią o snach

Chwila przerwy, zatrzymanie ruchu, zima jest okresem bezwładu. Antydynamika, kumulacja. Chodzi o to, aby nie umrzeć całkowicie, chodzi o to, aby ogień płonął

Większa część życia spędzona przy sztucznym świetle, w pomieszczeniach, w ubraniu. Nie jesteśmy tym, za co się mamy

Dwóch z czterech braci Marsalisów (wszyscy są jazzmanami i wszyscy zdaje się saksofonistami, jak ich ojciec, Ellis Marsalis) – Wynton i Bradford, ale tym razem będzie o drugim: obaj grają na dęciakach.

W takie dni jak ten, kiedy pada roztopiony, zimny deszcz...

Sąsiad chodzący w kółko w mieszkaniu powyżej sprawia, że po godzinie nie można już myśleć, umysł owładnięty jest żądzą krwi

Zdecydowanie minęło lato...

Słowa, ich nadmiar, niekończąca się nadprodukcja, biegunka słów

Lato jeszcze wciąż wspaniałe, ale jesień już u bram miasta

Działo się to w czasach, kiedy morza północne i zimne były uważane za sprzyjające dla kąpieli morskich i jodowych

Bauta jest również strojem autora, strojem literatury. Dlatego taki zachwyt wzbudzają momenty, kiedy uda się ją zdjąć i zobaczyć kawałek ciała, jakąś twarz

Cała ścieżka Rilkego prowadzi od Duino do Sistiany, chodzą nią turyści, jest oznaczona i opisana

Być może to już koniec lata w Tomi, w tym przygranicznym garnizonowym mieście, które po zimie wchodzi w krótkotrwały orgazm wiosny i upałów

Un café allongé. Przeciąganie o minutę, dwie, krótkich czynności: łyk kawy, obserwowanie przechodniów na St. Germain

Zdaje się, że pogoda i świat powróciły jednak do normalnego stanu: zrobiło się dużo chłodniej i ciemniej

Nie pamiętam tak pięknej wiosny od dawna – jest jak odległe wspomnienie dzieciństwa, okresu, kiedy wszystko było ekstremalne. Powrót in utero

Wczesna powieść Bernharda „Zaburzenie” natychmiast przywołuje na myśl Kafkę. Ale co myśleć o właścicielu Zamku, którego zarządca nosi nazwisko Gombrowicz?

Niespodziewany podarunek od nieba, te dni tak zjawiskowo piękne, że  zdawałoby się – wykradzione z boskich zapasów

Witajcie, kosmici, kosmonauci, ktokolwiek to czyta w cyberprzestrzeni. Zima odeszła, śnieg stopił się, błoto wkracza powoli do Tomi

Jeśli tam wciąż jesteście, donoszę: zima wciąż trwa w Tomi