Sen o innej operze Adam Suprynowicz Muzyka „Raj i Peri” to religijnie niejednoznaczna, umoralniająca przypowieść, która u Cezarego Tomaszewskiego staje się baśnią o drodze do akceptacji własnej tożsamości, ujętą w niepokojący kontekst. Relacja z festiwalu Opera Rara
Omamienie Stanisław Godlewski Teatr Bywa, że wywołane duchy dawnych przedstawień mówią nam coś ważnego o tu i teraz. Co właściwie mówi „Powrót Tamary” Buszewicza w reżyserii Tomaszewskiego?
Gracjan ja Anna Łukasik Teatr „Gracjan Pan” Cezarego Tomaszewskiego to, wbrew pozorom, spektakl o inności, bezwarunkowej tolerancji i szacunku dla każdej, nawet niewydarzonej wizji świata
Trzeba zabić tę miłość Piotr Morawski Teatr Jeśli „Instytut Goethego” Cezarego Tomaszewskiego jest spektaklem o miłości, to przede wszystkim o miłości własnej. O tym, jak mężczyźni kochają samych siebie
Rytuały schyłkowego antropocenu Paweł Soszyński Teatr Teatr z „Innych tańców” i okolic jest bardziej tradycyjny, niż się wydaje. Twórcy przestrajają go na nowe fale, co wymaga powrotu do wstępnej sytuacji teatralnej, wolnej jedynie od teatralnych konwencji. Blisko stąd do rytualnego momentu zerowego
Praktyki wstydliwe Piotr Morawski Teatr „Kram z piosenkami” Cezarego Tomaszewskiego to teatr, który pozwala sobie na bardzo wiele i w ogóle nie ma z tym problemu. Nie boi się obciachu i tym wygrywa
Męskie fantazje i wojna Krystyna Duniec Teatr Rewelacyjny „Cezary idzie na wojnę” Tomaszewskiego demaskuje totalitarny charakter patriarchalnej, przemocowej wizji świata, który wyklucza miłość do człowieka, zastępując ją miłością do narodu
Śpij pięknie Paweł Soszyński Teatr „Gdyby Pina nie paliła, to by żyła” Cezarego Tomaszewskiego to spektakl poruszający, skromny, często piekielnie śmieszny, a przy okazji – przekonujące, bo niewymuszone, pożegnanie zmarłej reformatorki tańca
Są nieme Katarzyna Niedurny Teatr Cezary Tomaszewski w swojej wersji „Halki” przygląda się kondycji kobiet na scenie operowej. Pyta, czy są poddawane agresji
Koncert na Peszka, nalewkę i kominek Maciej Stroiński Teatr Spektaklem „Kto nas odwiedzi” Cezarego Tomaszewskiego rządzi ekspresja typu demonstracyjnego: aktorzy brylują, przechodząc przez scenariusz z gatunku komedii salonowej – jeśli nawet nie z życia wyższych sfer, to przynajmniej z ich kulania się do grobu
Carpe diem, OK? Paweł Soszyński Teatr W „Żołnierzu królowej Madagaskaru” Tomaszewski jak sam autor farsy gromadzi klisze i lekceważy logikę fabuły – w ten sposób reinterpretuje artystyczne hierarchie w teatrze
Odsłoikować teatr Rozmowa z Cezarym Tomaszewskim Teatr Jak niektórzy widzą coś zabawnego w ramach muzyki klasycznej, to im się mieszają porządki. Jak zabawnie, to nie poważnie, a w przypadku mojej pracy jest odwrotnie – bardzo poważnie, dlatego zabawnie
