Radykalna przerwa Piotr MorawskiTeatr Mikroteatr daje chwilę bezproduktywnej ekonomicznie satysfakcji. Ale też jest radykalną przerwą w pejzażu teatralnym. Bo tu nie ma miejsca na arcydzieła. To szybki teatr. Bez gigantycznych budżetów i szans na występ w Awinionie. Ale za to blisko życia, gorąco i aktualnie
Boję się flagi biało-czerwonej Anka HerbutTeatr Centralnym punktem „SPI>RA>LI” wydaje się założenie, że dyskursy społeczne i polityczne przenikają życie prywatne, a społeczeństwo zaczyna się w opartym na faktycznej lub symbolicznej przemocy kontakcie dwóch jednostek
Siła dzieci Grzegorz StępniakTeatr Iga Gańczarczyk buduje w „Potlaczu” rodzaj utopijnego świata, gdzie dzieci słucha się uważnie i wyciąga wnioski z tego, co mówią. Podpowiada, że być może ten prosty gest jest drogą do wyłamania się z konsumpcjonistycznego impasu
Najwyraźniej nie wiesz, jak biega dziewczyna Marta BryśTeatr Gańczarczyk zaprosiła nastolatki do bardzo specyficznego projektu – rodzaju teatru, który daleki jest od stereotypowego („szkolnego”) wyobrażenia, a który zachęca i rozwija kompetencje kulturowe i społeczne
Taka piękna katastrofa Zofia Maria CielątkowskaTeatr W „Katastronautach” łączenie skrajnych i różnych obszarów ma w sobie coś równie pociągającego, co niebezpiecznego – zbyt łatwo popaść tu w nadmiar i rozproszenie
SŁOWACKI. DRAMATY WSZYSTKIE: „Zawisza Czarny” Rozmowa z Michałem BorczuchemTeatr Aktor może robić na scenie najdziwniejsze rzeczy, ale musi wierzyć w ich sens i wiedzieć, dlaczego to robi. Wtedy widz – nawet jeśli to, co ogląda, wydaje mu się głupie czy niestosowne – jest po jego stronie
