Rytuały schyłkowego antropocenu Paweł SoszyńskiTeatr Teatr z „Innych tańców” i okolic jest bardziej tradycyjny, niż się wydaje. Twórcy przestrajają go na nowe fale, co wymaga powrotu do wstępnej sytuacji teatralnej, wolnej jedynie od teatralnych konwencji. Blisko stąd do rytualnego momentu zerowego
Powrót bogów Nikodem KarolakTeatr „Trojanki” Tadashiego Suzukiego to w gruncie rzeczy spektakl o metempsychozie, pod koniec której docieramy aż do czasów współczesnych, a także opowieść o uciemiężonych przez mężczyzn kobietach, hymn na ich cześć
Jelita zaciskają się w supeł Anka HerbutSztuka Radziszewski powołuje do życia alternatywną opowieść na temat Grotowskiego i utrzymuje ją w trybie niezmiennie przypuszczającym. Tu nie ma żadnych prawd przez duże P. Raczej spekulacje. Utopie. Mit Grotowskiego obchodzi się z daleka
Na pograniczu Marcin KościelniakTeatr „Wraz z teatrem Kajzara w polski teatr wkracza dojrzały postmodernizm” – publikujemy fragment monografii Helmuta Kajzara
Śmierć we Wrocławiu Paweł SoszyńskiTeatr W swoim dokumencie „Grotowski ← Flaszen” Dziewulska postawiła sobie za cel rzecz właściwie niemożliwą: zrewidować dyskurs narosły wokół Grotowskiego przy pomocy, a może nawet ustami głównego rzecznika tego dyskursu – Ludwika Flaszena
KULTURA NA RAUSZU: „Fucky birthday” Paweł SoszyńskiTeatr Czy Grotowski 11 sierpnia 1982 roku był szczęśliwy czy nieszczęśliwy? A jeśli w śpiewanym przez niego „fucky birthday” pobrzmiewała smutna nuta, to z jakiego powodu? Wyciskając z mojego pytania esencję: dlaczego Grotowski upił się na smutno?
Zawsze nie w porę. Polski teatr i Zagłada Rozmowa z Grzegorzem NiziołkiemTeatr Grzegorz Niziołek opowiada historię marginalizowania przedstawień, które po wojnie zajmowały się tematem Zagłady. Właśnie ukazała się jego książka „Polski teatr Zagłady”
Akropolis: duchy i ludzie Joanna WichowskaTeatr Po co dziś rekonstruować „Akropolis” Grotowskiego? Po to, by głębiej odetchnąć, zacząć myśleć innym torem. Po to, by – nieoczywistą, okrężną drogą – wrócić do rzeczywistości
UWAŻNOŚĆ: Grotowski – mit percepcji Paweł SoszyńskiTeatr U Grotowskiego poczucie wygnania, „bycia na zewnątrz” świata jest impulsem do działania Performera. Słynny „człowiek wewnętrzny” jest więc – paradoksalnie – człowiekiem zewnętrznym
Grotowskologia en français Joanna PawelczykTeatr W Paryżu zakończyły się obchody Roku Grotowskiego. Niestety zabrakło na nich młodych badaczy, a Francuzi wysłuchali znanych już anegdot i klasycznych tez zasłużonych „grotowskologów”
Zrób to sam Joanna TargońTeatr Joanna Targoń polemizuje z tekstem Pawła Soszyńskiego „Grotowski i czego robić nie trzeba”
Grotowski i czego robić nie trzeba Paweł SoszyńskiTeatr Dziś potrzebna jest nam rozmowa o samym Grotowskim, potrzebna jego biografia, nie kolejna biografia jego twórczej ścieżki
